ΤΑ ΘΕΩΡΕΙ ΣΥΜΒΟΛΑ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΜΙΣΟΥΣ – Μετά το “stop” στο Ισλάμ η Αγκόλα γκρεμίζει τζαμιά!

                          Λόγω των τελευταίων μεγάλων σφαγών και της κακοποίησης των χριστιανών από τους μουσουλμάνους στην μαύρη ήπειρο, οι αρχές της Αγκόλας έλαβαν προληπτικά μέτρα για να αποτρέψουν να συμβεί το ίδιο στην Αγκόλα, αποφασίζοντας να απαγορεύσουν τη μουσουλμανική θρησκεία, την οποία θεωρούν μια λατρεία, και όχι μια θρησκεία...

Αυτή η αποφασιστική δράση από τον επικεφαλής του κράτους της Αγκόλας βασίζεται σε μια γενική επιθυμία για την προστασία από την άνοδο της ουαχαμπιτικης ιδεολογίας που έχει δημιουργήσει τον όλεθρο, το θάνατο και την καταστροφή στην Αφρική και αλλού, όπως πολύ σωστά εξήγησε ο Τυνήσιος φιλόσοφος Mezri Haddad:

“Ισλαμισμός και η ισλαμοφοβία τροφοδοτούν το ένα το άλλο. Ακόμη δε χειρότερα, ο ισλαμισμός ως ιδεολογία θα καταστρέψει το Ισλάμ ως θρησκεία. “

Στις αρχές Οκτωβρίου 2013 οι μουσουλμάνοι που ζουν στη Λουάντα στο δήμο Viana Zango συγκλονίστηκαν βλέποντας το μιναρέ του τζαμιού τους … να διαλύεται σε κομμάτια στο έδαφος.

Την Πέμπτη 03 Οκτωβρίου το πρωί, οι αρχές της Αγκόλας αποφάσισαν να καταστρέψουν το τζαμί Zango το οποίο βρισκόταν στην αστική περιοχή της Viana.

Ο κυβερνήτης της Λουάντα Bento Sebastião Bento ανακοίνωσε σε ένα ραδιοφωνικό σποτ, ότι οι ριζοσπάστες μουσουλμάνοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Αγκόλα και η κυβέρνηση της Αγκόλας δεν είναι έτοιμη για να νομιμοποιήσει τα τεμένη στην Αγκόλα.

Και την Τρίτη, 19 Νοεμβρίου η υπουργός Πολιτισμού, η Rosa Cruz e Silvaείπε.”

Ό σον αφορά το Ισλάμ, η διαδικασία νομιμοποίησης του δεν έχει εγκριθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ως εκ τούτου, όλα τα τζαμιά θα παραμείνουν  κλειστά μέχρι νεωτέρας.”

“Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της Αγκόλας έχει αναγάγει ως προτεραιότητα της … το κλείσιμο όλων των τεμενών.
Τα δυο τεμένη που βρίσκονται στη Λουάντα έχουν ήδη λάβει ένα έγγραφο προειδοποίησης το οποίο υπογράφεται από τον δήμαρχο του δήμου Viana José Moreno.

Η στάση του κοινού στην Αγκόλα απέναντι Ισλάμ είναι γενικά αρνητική.

Οι πολιτιστικές διαφορές μεταξύ της Αγκόλας και της μουσουλμανικής – πλέον -  Δυτικής Αφρικής και οι μετανάστες αποτελούν τη βάση για τις αρνητικές απόψεις ως προς το Ισλάμ, όπως επίσης και η εκτίμηση της άμεσης σχέσης μεταξύ του Ισλάμ και της παράνομης μετανάστευσης
Μετά το 1975, η μαρξιστική-λενινιστική κυβέρνηση της Λουάντα αντιμετώπισε όλες τις θρησκείες αρνητικά και οι θρησκευτικές οργανώσεις έχασαν τον έλεγχο.

 Ωστόσο, η ελευθερία της συνειδήσεως κατοχυρώθηκε νομοθετικά, ενώ η εκκλησία των Μεθοδιστών, στα σχολεία των οποίων είχαν μορφωθεί τα περισσότερα κρατικά στελέχη, απολάμβανε σχετικών προνομίων.

Σήμερα, η κυβέρνηση της Αγκόλα ανησυχεί για την εξάπλωση του Ισλάμ και των συνεπειών του στην οργάνωση και τις δομές της κοινωνίας της Αγκόλας. Στις 31 Μαρτίου 2009, η Ρόζα Cruz e Silva, η Υπουργός Πολιτισμού της Αγκόλας, απευθυνόμενη στους βουλευτές της Εθνοσυνέλευσης εξέφρασε την ανησυχία της για την ανάπτυξη και την αύξηση του αριθμου των οπαδών του Ισλάμ στην Αγκόλα.

Είπε ότι «η ανησυχία μας έχει να κάνει με την επέκταση του Ισλάμ και τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει στην οργάνωση και τη δομή της κοινωνίας της Αγκόλας», σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση θα διπλασιάσει τις προσπάθειές της για την αδυσώπητη καταπολέμηση ενάντια σε θρησκευτικές λατρείες όπως και το Ισλάμ που είναι αντίθετες με τα έθιμα της κουλτούρας της Αγκόλας.

 Κατά την ίδια ημέρα, ο επικεφαλής της Αγκόλας Εθνικό Ινστιτούτο Θρησκευτικών Σπουδών, Maria de Fatima Republicano Viegas, δήλωσε ότι η κυβέρνηση της Αγκόλας θα ερευνήσει τις δραστηριότητες όλων των τζαμιών της, λόγω ανησυχιών ότι οι ισλαμικές πρακτικές είναι ενάντιες με τα πολιτιστικά μας πρότυπα.

Η εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών (SINFO), επιφορτισμένη με τη σύνταξη μιας έκθεσης σχετικά με τις δραστηριότητες τζαμίων, έχει αρχίσει τη διεξαγωγή ερευνών.

Ο Viegas περιγράφει το Ισλάμ ως ξένο προς τον πολιτισμό και τις παραδόσεις της χώρας και υποστήριξε ότι οι γυναίκες τους που είχαν παντρευτεί Μουσουλμάνους άνδρες – κυρίως μετανάστες από τη Δυτική Αφρική και από οικογένειες λιβανικής καταγωγής – έπεσαν θύματα της ρατσιστικής ισλαμιστικης βίας κατά του γυναικείου φύλου.  (heilgap.blogspot.co.uk)

Τμήμα ειδήσεων

Του ύψους και του βάθους. Πατέρας Ογκίστ Πικάρ και γιός Ζακ. Ο ένας στην στρατόσφαιρα και ο άλλος στο βυθό του ωκεανού.

    

Ο Ελβετός φυσικός Ογκίστ Πικάρ και ο βοηθός του Πάουλ Κίπφερ ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που ανυψώθηκαν σε ύψος 16 χιλιομέτρων με ένα δικής τους κατασκευής αερόστατο στρατόσφαιρας το 1932. 28 χρόνια αργότερα ο γιός του Ζακ Πικάρ κατεβαίνει στα βάθη της θάλασσας.                  

 Ζακ Πικάρ: ερευνητικό ταξίδι σε βάθος 10.916 μέτρων                                                                                                                                                                     Το αερόστατο στρατόσφαιρας δεν είναι παρά μια ατσάλινη σφαίρα που ανυψώνεται στους αιθέρες με τη βοήθεια ενός μπαλονιού γεμάτου με αέριο. Πάνω στην ίδια αρχή, ο γιος Πικάρ έκρινε πως είναι δυνατόν να κατασκευαστεί ένα υποβρύχιο όχημα για να φθάσει κανείς στα βαθύτερα σημεία του Ωκεανού. Αυτό το όχημα θα αποτελούνταν από μια σφαίρα ανθεκτική στις πιέσεις για την προστασία των επιβατών και από ένα μηχανισμό προώθησης. Το όχημα θα βυθιζόταν με ρυθμιζόμενη εισροή βενζίνης (κινητήριας δύναμης) και θα επανερχόταν στην επιφάνεια με απόρριψη σαβούρας. Ο Πικάρ ονόμασε το σχεδιασμένο με αυτόν τον τρόπο υποβρύχιο όχημα «βαθυσκάφος».  Η πόλη Τριέστι και η ιταλική κυβέρνηση έδωσαν τη δυνατότητα στον Ογκίστ Πικάρ και στο γιο του Ζακ, υποστηρίζοντας τους οικονομικά, να κατασκευάσουν την υποβρύχια σφαίρα τους. Τον Αύγουστο έλαβε χώρα στο λιμάνι του Καστελμάρε το παρθενικό ταξίδι του μήκους 15,3 μέτρων βαθυσκάφους, βαφτισμένου με το όνομα «Τριέστι».                                                                       

 Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1953, στην Τυρρηνική θάλασσα, το υποβρύχιο όχημα έφθασε σε βάθος 3.150 μέτρων. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 το αμερικανικό ναυτικό ενδιαφέρθηκε για το «Τριέστι». Οι Αμερικανοί ήθελαν να διεξάγουν δικά τους πειράματα για να βγάλουν συμπεράσματα σχετικά με την εξάπλωση των ηχητικών κυμάτων, προς έναν ηχητικό βυθομέτρηση. Ο Ζακ Πικάρ πούλησε το υποβρύχιο του στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του είχε ήδη αποσυρθεί από την επίπονη αυτή εργασία. Στο χείλος της λεκάνης του Ειρηνικού, κοντά στη νήσο Γκουάμ, του νοτιότερου νησιού του Αρχιπελάγους των Μαριάνεν, το «Τριέστι» θα καταδυόταν με στόχο τον βυθό του λάκκου των Μαριάνεν, το βαθύτερο γνωστό σημείο των θαλασσών όλης της Γης. Στις 23 Ιανουαρίου 1960, στις 8.15, ο Ζακ Πικάρ και ο Αμερικανός Ντον Γουόλς, άρχισαν την κατάδυση. Μετά από τρία τέταρτα της ώρας είχαν καταδυθεί σε βάθος μόλις 244 μέτρων. Με εκκένωση της βενζίνης για μανούβρες αύξησαν την ταχύτητα κατάδυσής τους. Στις 2.29, σε περίπου 1.300 μέτρα βάθος, μια καλωδιακή σύνδεση μη επαρκώς στεγανοποιημένη άρχισε να στάζει στο εσωτερικό του σκάφους. Δυο ώρες αργότερα, οι ερευνητές είχαν ήδη φθάσει σε βάθος 8.320 μέτρων. Πικάρ: «Το νερό είναι πεντακάθαρο σαν κρύσταλλο. Κανένα ίχνος ζωής. Πρόκειται για ένα τεράστιο κενό, ακατάληπτο στην έκτασή του». Λίγο αργότερα, οι Πικάρ και Γουόλς τρομοκρατήθηκαν από έναν κούφιο θόρυβο. Μια και τα όργανα δεν έδειχναν κάποια βλάβη, η κατάδυση συνεχίστηκε. Στις 13.06 το «Τριέστι» άγγιξε το βυθό της θάλασσας σε ένα βάθος 10.916 μέτρων. Ο βυθός ήταν καλυμμένος από λάσπη στο χρώμα της κανέλας που είχε δημιουργηθεί από κατάλοιπα πεπρωμένων φυκιών. Τέσσερις ώρες περίπου αργότερα το βαθυσκάφος έφθανε σώο στην επιφάνεια της θάλασσας.  

                                                                                                                    Στα χρόνια που ακολούθησαν, κατασκευάστηκαν και άλλα καταδυτικά οχήματα αλλά όχι πλέον σύμφωνα με τις προδιαγραφές του βαθυσκάφους. Βέβαια, αποτελούν μέχρι σήμερα τη μόνη δυνατότητα να φθάσει κανείς στα βάθη της θάλασσας, μόνο που τα μεγάλα βάθη κρίθηκαν ως ασήμαντα από οικονομική και στρατιωτική άποψη.                                                                                                                                   http://to-emblima.blogspot.gr/

Ένα παράξενο και τρομακτικό πουλί βρέθηκε στη Βενεζουέλα! Είναι ένα νέο είδος κουκουβάγιας;

Τα «Σεπτεμβριανά» της Κωνσταντινούπολης

                                                                                                                                        Στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 η τουρκία εξαπολύει ένα πρωτοφανές πογκρόμ εναντίον του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Είναι η αρχή του τέλους για την εκεί ελληνική παρουσία.                                                                                                                                            Η ιστορία ξεκινά τη νύχτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου 1955, με την έκρηξη βόμβας στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης. Πράξη, που, όπως αποδείχτηκε, είχαν κάνει οι ίδιοι οι Τούρκοι. Αμέσως, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης πληροφορούν το κοινό τους ότι «οι 'Ελληνες πυρπόλησαν το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ» (που ανήκει στο συγκρότημα του προξενείου) και δημιουργούν ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας.                                                                                                                                                   

                                         Ακολουθεί μια πρωτοφανής κινητοποίηση του τουρκικού όχλου της Κωνσταντινούπολης (στον οποίο μετέχουν και πάμπολλοι κούρδοι) και στις 8 το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου εκδηλώνεται μια ολομέτωπη «επέλαση» εναντίον της ανθούσας ακόμα ελληνικής ομογένειας.                                              

                                                                                                                             Αυτά που ακολουθούν είναι έξω από κάθε περιγραφή. Οι εξαγριωμένοι τούρκοι και κούρδοι σκορπίζουν την καταστροφή στο διάβα τους και μέσα σε λίγες ώρες καταστρέφουν περίπου 2.500 ελληνικά καταστήματα, 4.000 ελληνικά σπίτια και 19 ορθόδοξες εκκλησίες. Ακόμα, παρά την εντολή που είχαν πάρει να μην κάνουν βιαιοπραγίες εναντίον προσώπων, κακοποιούν δεκάδες μέλη της ελληνικής ομογένειας, ενώ καταγγέλλονται και αρκετοί βιασμοί.                                                                                                 

                                                                               Παράλληλα, εκδηλώνονται και βιαιότητες επιθέσεις εναντίον της ελληνικής στρατιωτικής αποστολής στη Σμύρνη. Την επομένη, η τουρκική κυβέρνηση του Αντάν Μεντερές προσπαθεί να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για τους βανδαλισμούς (ρίχνοντας τα βάρη στους κομμουνιστές), ενώ η ελληνική κυβέρνηση του ετοιμοθάνατου Παπάγου διαμαρτύρεται «ευπρεπώς».                                                                                                

                                                                                                                                                                   Μέσα σ' αυτό το χάος γίνεται πλέον κοινή συνείδηση ότι πλησιάζει το οριστικό τέλος του ελληνισμού της Πόλης.                           to-emblima.blogspot.gr

Οι καταστροφικοί σειμοί του 1953 στα Ιόνια νησιά

Με αφορμή τους πρόσφατους σεισμούς στην Κεφαλλονιά, ας δούμε ομοιότητες και διαφορές με αυτούς του 1953, και ποια ήταν η αντίδραση του πληθυσμού που επλήγηκε και την ετοιμότητα, και την αρωγή της πολιτείας.                                                                                         Έτος 1953, Ιόνια νησιά. Ξυπνά ο εγκέλαδος. Τοπία βιβλικής καταστροφής. Τον Αύγουστο του 1953 τα Ιόνια νησιά (και κυρίως η Ζάκυνθος) γνωρίζουν βιβλική καταστροφή από σεισμούς, που γκρεμίζουν χιλιάδες σπίτια και σκοτώνουν εκατοντάδες ανθρώπους. Το κράτος αποδεικνύεται τελείως ανέτοιμο ν' αντιδράσει.                                                                                                                                                  

                  Εκείνες τις ημέρες η Ελλάδα ζει μέσα σε κλίμα μεγάλων πολιτικών εντάσεων, οι οποίες ήταν απότοκες και της αναμενόμενης από στιγμή σε στιγμή εκτέλεσης του στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Πλουμπίδη. Ξαφνικά όλα αλλάζουν. Το πρωί της 8ης Αυγούστου ξυπνά ο εγκέλαδος κάτω από τα Ιόνια Νησιά και σκορπίζει τον όλεθρο. Πρώτο θύμα του η Ιθάκη και λίγες ώρες αργότερα η Κεφαλλονιά. Ακολουθούν, μεταξύ 11και 12 Αυγούστου, δονήσεις τρομακτικής έντασης (με καταστροφικότητα που περνά τις 10 μονάδες της κλίμακας Μερκάλι), που κυριολεκτικά ισοπεδώνουν τη Ζάκυνθο και προκαλούν ανυπολόγιστες καταστροφές στην Κεφαλλονιά. Ειδικά στη Ζάκυνθο (όπου τον σεισμό ακολουθεί και μεγάλη πυρκαγιά), δεν στέκει τίποτα όρθιο κι όλα θυμίζουν τοπίο βιβλικής συμφοράς. Μόνο ο ναός του Αγίου Διονυσίου μένει άθικτος κι όλοι αποδίδουν το παράξενο αυτό γεγονός σε θαύμα.                                                                                                                                                                                    Οι πρώτες ειδήσεις για το μέγεθος της καταστροφής είναι εφιαλτικές. Ακούγονται φήμες για χιλιάδες νεκρούς και για ανυπολόγιστο αριθμό εγκλωβισμένων κάτω από τα ερείπια. Το ίδιο ανυπολόγιστη είναι η οικονομική καταστροφή, έτσι που κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι τα Ιόνια Νησιά θα μπορέσουν ποτέ να ανανήψουν και να ανασυγκροτηθούν. Στο μεταξύ, το επίσημο κράτος δείχνει παντελώς ανέτοιμο ν' αντιδράσει και οι επισκέψεις των επισήμων κάθε άλλο παρά καθησυχάζουν ή παρηγορούν τους πανικόβλητους και απελπισμένους κατοίκους των νησιών.                                                                  

                                                                                                                      Ο υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, μάλιστα, αποδοκιμάζεται άγρια από το πλήθος. Ιδιαίτερη αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι έρχονται σε βοήθεια πολεμικά σκάφη ξένων χωρών (αμερικανικά, αγγλικά, μέχρι και ισραηλινά), ενώ απουσιάζει ο ελληνικός στόλος. Ο Σόλων Γρηγοριάδης αναφέρει ότι τις ημέρες εκείνες ο αρχηγός του στόλου είχε παραιτηθεί και δεν υπήρχε κανείς να δώσει εντολή στα πλοία του στόλου να τρέξουν στην περιοχή της τραγωδίας. Η κατάσταση αρχίζει να μπαίνει σε κάποια τάξη από τις 20 Αυγούστου, οπότε αποφασίζεται η ίδρυση ειδικού υπουργείου Σεισμοπλήκτων, με έδρα το Αργοστόλι (άρχισε να λειτουργεί από τις 5 Σεπτεμβρίου).                                                                                                                                                                                                                Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις που γίνονται στα τέλη περίπου του ίδιου μήνα, οι νεκροί της συμφοράς υπολογίζονται σε 400, ενώ οι υλικές ζημιές σε 100 εκατομμύρια δολάρια. Αδιευκρίνιστος είναι ακόμα ο αριθμός των τραυματιών και των αστέγων. Οι σεισμοί του 1953 θα ξυπνήσουν την κρατική μηχανή και γεγονός είναι ότι από τότε αρχίζει μια συστηματική προσπάθεια για την αντιμετώπιση καταστροφών αυτού του είδους. Αυτό θα γίνει σαφές κατά τους μεγάλους σεισμούς που θα γίνουν στη Θεσσαλία τον επόμενο χρόνο, οπότε το κράτος θα αντιδράσει πιο αποτελεσματικά. Σημειώνεται ότι τις ώρες της συμφοράς (13 Αυγούστου) γίνεται και η εκτέλεση του Πλουμπίδη...                                        to-emblima.blogspot.gr

Ιδού ποια ήταν τα κοπρόσκυλα της ΕΡΤ που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Δεν πρέπει να τα ξεχνάμε αυτά. Ακατάλληλο για όσους έχουν πίεση! (βίντεο)

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ - ΤΑ ΑΛΕΞΙΚΈΡΑΥΝΑ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΏΝΤΑ

        
Εδώ και σχεδόν δυο αιώνες, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, εφηύρε το αλεξικέραυνο. Είναι μια παραδειγμένη αλήθεια. Ωστόσο, είναι απόλυτα σίγουρο, όπως αναφέρουν και οι αρχαίοι χρονικογράφοι, πως ο Ναός του Σολομώντα εδώ και τρεις χιλιετίες, είχε είκοσι τέσσερα αλεξικέραυνα.                                                                                                                                                                                                                          Κανένας κεραυνός δε χτύπησε ποτέ αυτόν το ναό και ο φυσικός Φρανσουά Αραγκό, του 18ου αιώνα, εξήγησε το προνόμιο του ναού. Η οροφή του Ναού, φτιαγμένη σαν τις ιταλικές με δοκάρια από κέδρο και σκεπασμένη από ένα παχύ στρώμα επίχρυσο, είχε από τη μια άκρη ως την άλλη μακριές σιδερένιες ή ατσάλινες βέργες μυτερές και επιχρυσωμένες.                                                        

Αναπαράσταση του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Πάνω στο μνημείο φαίνονται τα 24 αλεξικέραυνα που το φύλαγαν από τον "κεραυνό των ουρανών".

                                                                                                                                         Σύμφωνα με τον Ιωσήφ, ο αρχιτέκτονας προόριζε αυτές τις μύτες (που ήταν εικοσιτέσσερις) για να εμποδίζουν τα πουλιά να κάθονται στη σκεπή και να κουτσουλάνε το ναό. Ο τοίχοι του ναού ήταν κι αυτοί σκεπασμένοι από ξύλο επιχρυσωμένο. Τέλος κάτω απ' το προαύλιο του ναού, υπήρχαν δεξαμενές που γέμιζαν απ' το νερό που έφτανε ως εκεί μέσα σε μεταλλικούς σωλήνες.                                                                                                                                                       Βρίσκουμε εδώ και τα αλεξικέραυνα και τους πολυάριθμους αγωγούς, σε σημείο που ο Λίχτενμπεργκ είχε δίκιο να λέει πως το ένα δέκατο των σημερινών εγκαταστάσεων δεν προσφέρει απ' αυτές τις τόσο ικανοποιητικές συνθήκες. Ο Ναός της Ιερουσαλήμ που έμεινε ανέπαφος πάνω από χίλια χρόνια, μπορεί ν΄ αναφερθεί περίφημα σαν το καλύτερο δείγμα της αποτελεσματικότητας του αλεξικέραυνου.                                                                                                                                                                                                                                                  Από που ήξερε ο Σολομώντας κι ο αρχιτέκτονας του ναού το αλεξικέραυνο; Και γιατί δεν κοινοποίησαν το μυστικό τους; Τέτοιες είναι οι ερωτήσεις που κάνουμε στους ανθρώπους του 20ου αι., ζητώντας τους να τις μελετήσουν χωρίς προκατάληψη αν θέλουν να περπατήσουν πάνω στο δρόμο της αλήθειας.

Δεν είχα ιδέα για τον νόμο 3907 του 2011… ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο Ν.3907 του 2011, άρθρο 37 παρ.5.

             Δεν είχα ιδέα για το νόμο 3907 του 2011... ΞΈΡΕΙΣ ΤΙ ΛΈΕΙ ΑΥΤΌΣ Ο ΝΌΜΟΣ; ΔΙΆΒΑΣΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΊΣ. Νόμος 3907 του 2011, άρθρο 37 παρ.5:                                                                 

"Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμόδιων κατά περίπτωση αρχών να διασφαλίσουν με ίδιους πόρους ή μέσα ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί, απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής, στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα ότι καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί, μετά από σχετική άδεια, να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και Προστασίας του Πολίτη, καθορίζονται οι τομείς απασχόλησης και οι περιοχές της Χώρας όπου μπορούν να ασχολούνται ως μισθωτοί οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων έχει αναβληθεί η απομάκρυνση, το καθεστώς της ασφαλιστικής τους κάλυψης, οι όροι, οι προϋποθέσεις, οι διαδικασίες και τα αρμόδια για τη χορήγηση της άδειας εργασίας όργανα, καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα."

ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 25.000 ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ, ΣΥΝΕΛΉΦΘΗΣΑΝ ΜΟΝΟ 2000. ΠΟΣΩΣ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΑΣΟΥΝ.
ΑΠΛΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΝΟΥΝ....
ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟ-ΕΡΓΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΟΖ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ...
(Να αναμένεις και την επίσημη πρεμιέρα του έργου
"Η Κοσοβοποίηση της Μακεδονίας"
.....Σύντομα στα σχολεία της περιοχής σου....)              Δείτε το σχετικό νόμο           

ΤΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΆ ΤΕΧΝΆΣΜΑΤΑ

Οι παραδόσεις της Νότιας Αμερικής βεβαιώνουν πως τα «παλιά χρόνια, όλοι οι άνθρωποι μπορούσαν να πετάνε και να μετακινούν μεγάλες πέτρες χωρίς προσπάθεια». Στην Αίγυπτο, ο αυθεντικός ιερέας αναγνωριζόταν από το χάρισμα που είχε να ανυψώνεται στον αέρα όποτε ήθελε. Σύμφωνα με τους  Άραβες οι Αιγύπτιοι είχαν ένα μυστικό για να χτίζουν τους ναούς και τις πυραμίδες τους: «Τοποθετούσαν κάτω από τις πέτρες πάπυρους με μαγικές λέξεις γραμμένες πάνω τους και χτυπούσαν τις πέτρες μ' ένα ραβδί. Τότε οι ογκόλιθοι ανυψώνονταν στον αέρα και διέσχιζαν μια απόσταση ίση με' κείνη που διασχίζει ένα βέλος.                                                                                                                                        Μ΄ αυτό τον τρόπο έφταναν στις πυραμίδες». Μια τέτοια εξήγηση μας προκαλεί το χαμόγελο. Ωστόσο στο βιβλίο του "Η Συναρχία" ο Ζακ Βέις μας βεβαιώνει κι αυτός πως οι Αιγύπτιοι μυημένοι χρησιμοποιούσαν την αιώρηση για να χτίσουν τις Πυραμίδες: «Οι τεράστιοι ογκόλιθοι που ζυγίζουν μέχρι 600 τόννους είναι ελαφρώς κοίλοι σε ορισμένες πλευρές για να ταιριάξουν απόλυτα με τις καμπύλες πλευρές των διπλανών ογκολίθων αποτελώντας έτσι ένα στερεό σύνολο. Θα πρέπει να μεταφέρθηκαν με αιώρηση και να τοποθετήθηκαν με εξαιρετική ευκολία».                                                                                                                                                                                                                                              Η βαρύτητα είναι ένα μυστήριο φαινόμενο. Πρόσφατα μάθαμε πως δεν είναι ομοιόμορφη σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη και εξαρτάται από την πυκνότητα του γήινου φλοιού, γιατί συνδέεται με το φαινόμενο της ισοστασίας. Λόγου χάρη, σε ίδιο υψόμετρο, η βαρύτητα είναι λιγότερη στην ξηρά παρά στη θάλασσα. Απ' την άλλη μεριά, έχει αρχίσει ν' αμφισβητείται η ίδια η αρχή της βαρύτητας». Πιστεύουμε αλήθεια ότι ο Χριστός περπάτησε πάνω στο νερό. Το πιστεύουμε γιατί είναι σίγουρο πως το αποτέλεσμα της βαρύτητας δεν οφείλεται μόνο στην εφαρμογή των φυσικών νόμων αλλά μπορεί και να αλλοιωθεί από άγνωστους νόμους. Το πιστεύουμε γιατί είναι σίγουρο πως οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν περπατάνε με το ίδιο βάρος των, άλλων και γιατί οι λαϊκές εκφράσεις «δεν περπατούσε, πετούσε», «η χαρά (ο φόβος) δίνει φτερά», αντιστοιχούν σε κάτι το συγκεκριμένο. Οι αιωρήσεις των μυστικιστών δεν μπορούν ν' αμφισβητηθούν, όπως δεν μπορούμε ν' αρνηθούμε το ιπτάμενο ραβδί του Μπιζάν, τη «μετά θάνατον» αιώρηση του Τσονγκ Κάμπα και την αιώρηση των πουλιών που, όταν πετάνε πολύ ψηλά, σταματάνε την πτήση τους με μια κίνηση των φτερών και μένουν σχεδόν ακίνητα, λες και ξεχνάνε πως υπάρχει κάτι που λέγεται βαρύτητα. Στη «Φυσική Ιστορία», ο Πλίνιος μιλάει για ορισμένες θαυματουργές αιωρήσεις που ήξεραν να κάνουν οι Αιγύπτιοι και λέει πως ο αρχιτέκτονας Δεινοκράτης είχε αρχίσει να φτιάχνει το θόλο του ναού της Αρσινόης από μαγνητισμένες πέτρες για να παρουσιάζει ομοιώματα θεών κρεμασμένα στον αέρα. Οι ιερείς της Αιγύπτου ήξεραν πολύ καλά την τέχνη των τεχνασμάτων αυτών που βασίζονταν σε επιστημονικά φαινόμενα. Ένα από τα καλύτερα τεχνάσματα πού πετύχαιναν ήταν η ανύψωση ενός μεταλλικού δίσκου με μιαν αναπαράσταση του Ηλίου, μέσα στο μεγάλο ναό του Σέραπι, το περίφημο Σεράπειο της Αλεξανδρείας. Ο μοναχός Ρουφίνος, πού το είδε με τα μάτια του, πιστεύει πως θα πρέπει να γινόταν χάρη σε πολλούς μαγνήτες κρυμμένους, ικανούς να συγκρατούν το είδωλο σε ισορροπία στον αέρα. Ο Λουκιανός δύσπιστος από τη φύση του, βεβαιώνει πως είδε τούς Σύρους ιερείς να παρουσιάζουν δημόσια το ομοίωμα του θεού τους να ανυψώνεται ή να αιωρείται στον αέρα, σίγουρα χάρη σε κάποιο έξυπνο τέχνασμα με μαγνήτες. Ο Κασσιόδωρος μιλάει για ένα σιδερένιο άγαλμα του Έρωτα που κρεμόταν στον αέρα μέσα στο Ναό της Αρτέμιδας χωρίς ν' ακουμπάει πουθενά, όπως και τα αιγυπτιακά τεχνάσματα. Ποιος ήξερε πως η λειψανοθήκη του Μωάμεθ κρεμόταν κάποτε κάτω απ' το ταβάνι του Τζαμιού της Μεδίνας, χωρίς τίποτε το ορατό να την μαγνητίζει ή να τη συγκρατεί; Ο Χαλκόνδυλος πιστεύει πως και δω είχε χρησιμοποιηθεί μαγνήτης. Αν στην εποχή μας δεν πραγματοποιούνται πια οι αιωρήσεις, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η επιστήμη μας, τα τεράστια εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που χρειαζόμαστε, δεν θα μας επέτρεπαν να πραγματοποιήσουμε με μαγνήτες, με ηλεκτρισμό ή με οτιδήποτε άλλο το «θαύμα» του Μπιζάν με το ιπτάμενο ραβδί, την αιώρηση του Τσονγκ Κάμπα και το σιδερένιο άγαλμα που κρεμόταν στο Ναό της Αρτέμιδας! Σ' αυτή την τελευταία περίπτωση, το πείραμα θα μπορούσε να γίνει, αλλά θα χρειαζόμασταν τόση ενέργεια που θα' πρεπε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο εργοστάσιο ηλεκτρικού για να τα καταφέρουμε, πράγμα που σημαίνει πως, στον 20ο αιώνα, η επιστήμη δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει αυτά τα «τεχνάσματα». «Όλα όσα γνώριζαν οι Αρχαίοι γι' αυτές τις δυνάμεις - βεβαιώνει ένας χρονικογράφος - που χρησίμευαν για την κατανίκηση της βαρύτητας είναι σχεδόν αδύνατο  ν' αποκαλυφθούν γιατί ένα μεγάλο θρησκευτικό μυστήριο κάλυπτε, προ πάντων στην Αίγυπτο, όλα τα έργα των μυημὲνων». Πιστεύουμε όμως ότι το 17ο αιώνα, τα αρχαία μυστικά της αιώρησης είχαν κιόλας χαθεί από πολύ καιρό, τουλάχιστον για τα άψυχα αντικείμενα. Αντίθετα, οι ανθρώπινες αιωρήσεις αφθονούσαν σ' όλους τούς χριστιανικούς αιώνες.                                                                   to-emblima.blogspot.com

«Είσαι κάθετος». «Κι εσύ οριζόντια.»

Είμαστε πολύ διαφορετικοί. Πρέπει να το αποδεχτούμε και να το διαχειριστούμε. Αν θέλουμε να είμαστε μαζί. Εμείς οι άνδρες και εσείς οι γυναίκες.

Εσείς οι γυναίκες είστε περισσότερο αναλυτικές, προσεγγίζετε τα ζητήματα από όλες τις πιθανές και απίθανες μεριές τους, επενδύετε πολλές φορές σημαντικές ποσότητες ενέργειας στην αναζήτηση των αιτίων, διαμορφώνετε ίσως μια πιο σφαιρική και εμπεριστατωμένη άποψη για τα πράγματα. Ή και κάποιες φορές χάνετε τον προσανατολισμό και μπερδεύεστε στο δρόμο. Δεν ξέρετε για πού ξεκινήσατε και πού πάτε.

Εμείς οι άνδρες είμαστε πιο «στεγνοί», πιο συγκεκριμένοι, πιο μονοδιάστατοι. Εντοπίζουμε σύντομα μία μέθοδο και ένα τρόπο προσέγγισης και επίτευξης του στόχου. Και τον εφαρμόζουμε χωρίς πολλά πολλά. Και κάποιες φορές φέρνουμε καλά αποτελέσματα γρήγορα. Και άλλες φορές γινόμαστε δογματικοί, «κολλάει» το μυαλό μας. Ξέρουμε για πού ξεκινήσαμε αλλά καταλήγουμε αλλού.

Εσείς οι γυναίκες είστε περισσότερο συναισθηματικές και κοινωνικές, πιο ευαίσθητες και έχετε μεγαλύτερα αποθέματα κατανόησης και παράβλεψης των στραβών. Εμείς οι άνδρες είμαστε πιο σταθεροί συναισθηματικά. Αν νιώσουμε ότι κάτι είναι έτσι, είναι έτσι. Δεν αλλάζουμε εύκολα και δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στους κανόνες και στα πλαίσια. Τι είναι σωστό και τι λάθος, μέσα από τη δική μας οπτική.

Εσείς οι γυναίκες λέτε κατά μέσο όρο 6.000 με 6.500 λέξεις ημερησίως. Εμείς οι άνδρες, σε μια μέρα φλυαρίας και υπερανάλυσης, μετά βίας φτάνουμε τις 4.000. Εσείς οι γυναίκες επιστρέφετε από τον καφέ με τη φίλη σας και μπορείτε να επαναλάβετε όσα είπατε πριν από μία ώρα με το νι και με το σίγμα, μεταφέροντας ακόμα και τους μορφασμούς του προσώπου. Εμείς οι άνδρες επιστρέφουμε από τον καφέ με τον φίλο μας και συνήθως έρχεται από εσάς τις γυναίκες η ερώτηση-κόλαφος: «Και τι είπατε;». Και μετά έρχεται η απάντηση-κόλαφος: «Ε, τι να πούμε; Για δουλειά και για μπάλα.»

Είμαστε τόσο διαφορετικοί; Ναι, είμαστε τόσο διαφορετικοί. Δεν φταίμε εμείς. Η φύση μας φταίει. Το αποδεικνύει και η επιστήμη όλο και πιο εμφατικά. Ερευνητές των Πανεπιστημίων του Τορίνο στην Ιταλία και του Μάντσεστερ στη Μεγάλη Βρετανία, με επικεφαλής τον καθηγητή Μάρκο Ντελ Τζούντισε, ανέλυσαν εξαρχής με διαφορετική μεθοδολογία μια διάσημη παλαιά έρευνα, γνωστή ως «Το ερωτηματολόγιο των 16 παραγόντων της προσωπικότητας» (16PFS).

Τα συμπεράσματα της νέας μελέτης ανατρέπουν τελείως την μέχρι τώρα γνώση, που ήθελε τα δύο φύλα να έχουν μεν διαφορές στην προσωπικότητα και στη συμπεριφορά, όχι όμως τέτοιες που να θεωρείται ότι προέρχονται από άλλους πλανήτες. «Η ιδέα ότι υπάρχουν μόνο πολύ μικρές διαφορές στην προσωπικότητα ανδρών και γυναικών θα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη. Με τα πρόσφατα ψυχολογικά δεδομένα αποδεικνύεται ότι οι διαφορές είναι υπερβολικά μεγάλες. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα χάσμα.» καταλήγουν οι ψυχολόγοι που διεξήγαγαν την έρευνα.

Η Ragini Verma, Ινδή καθηγήτρια στο Τμήμα Ραδιολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, επιχείρησε ως επικεφαλής ομάδας καθηγητών να χαρτογραφήσει τις νευροσυνδέσεις των εγκεφάλων ανδρών και γυναικών, για να αποδείξει ότι ο τρόπος λειτουργίας τους εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις διαφορές στις συμπεριφορές τους.

Το αποτέλεσμα της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική έκδοση Proceedings of the National Academy of Sciences, είναι το διάγραμμα που ακολουθεί.

Όπως φαίνεται πολύ ξεκάθαρα, οι άνδρες (αριστερά στο διάγραμμα) είναι τελείως κάθετοι και σκέφτονται εντός του πλαισίου των διαφορετικών ημισφαιρίων του εγκεφάλου τους. Αντίθετα, οι γυναίκες (δεξιά στο διάγραμμα) είναι κάθετες. Και οριζόντιες και διαγώνιες. Και σκέφτονται διασταυρώνοντας τα ημισφαίρια του εγκεφάλου τους.

Τι να πει κανείς;

«Δεν μπορώ να σε καταλάβω με τίποτα.» ίσως.

«Ούτε εγώ» ίσως είναι η απάντηση.

Σημ.: Τα επιστημονικά στοιχεία του άρθρου προέρχονται από την έντυπη έκδοση του περιοδικού “Science and Technology”                                                                                                                                                                                   Source: http://www.tsemperlidou.gr/

14 βότανα για τις παθήσεις του αναπνευστικού

Eνα πολύπλοκο εργαστήρι, κομβικής σημασίας για τη ζωή του ανθρώπου, αποτελεί το αναπνευστικό σύστημα.

Eνα πολύπλοκο εργαστήρι, κομβικής σημασίας για τη ζωή του ανθρώπου, αποτελεί το αναπνευστικό σύστημα. Η λειτουργία του έχει ως αποτέλεσμα την πρόσληψη ατμοσφαιρικού αέρα, την παραγωγή φρέσκου οξυγόνου που αποστέλλεται στην καρδιά και έπειτα διαχέεται σε ολόκληρο το σώμα και στην αποβολή των άχρηστων ουσιών από τον οργανισμό.

Η απλή αυτή περιγραφή καθιστά σαφή τη σημασία ενός υγιούς αναπνευστικού συστήματος. Παρ’ όλ’ αυτά, οι παθήσεις του παρουσιάζουν αύξηση τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ρύπανσης της ατμόσφαιρας και της επιβλαβούς ανθρώπινης δραστηριότητας. Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, άσθμα, βρογχίτιδα, εμφύσημα, φυματίωση, πνευμονία είναι μερικές από αυτές.

Η φύση έχει φροντίσει, όμως, και για το αναπνευστικό σύστημα, αφού στο φαρμακείο της μπορεί κανείς να βρει μεγάλη ποικιλία βοτάνων που αναπτύσσουν αποχρεμπτική και αντιβηχική δράση και άλλα που πολεμούν τις λοιμώξεις των πνευμόνων, το άσθμα, τις φλεγμονές και άλλες συναφείς παθήσεις.

ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ

Είναι ένα θαυματουργό βότανο, που χρησιμοποιείται ενάντια στις φλεγμονές του αναπνευστικού συστήματος, καταπραΰνει τον βήχα, ρευστοποιεί τα φλέματα και καταπολεμά το άσθμα. Το αιθέριο έλαιο που περιέχεται στα φύλλα του, το ευκαλυπτέλαιο, αναπτύσσει αντιβιοτική δράση κατά των μολύνσεων του αναπνευστικού, ενώ χρησιμοποιείται και κατά της φυματίωσης. Εισπνοές ατμού (5-10 σταγόνες ευκαλυπτέλαιου σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό) βοηθούν στην αντιμετώπιση του κρυολογήματος και της καταρροής ενώ για την καταπολέμηση του βήχα συστήνονται εντριβές με διάλυμα στο στήθος. Εισπνοές προτείνονται και σε περιπτώσεις βρογχίτιδας και ιγμορίτιδας.

ΘΥΜΑΡΙ

Κατευναστικό στη βρογχίτιδα, τον κοκίτη και γενικά σε περιπτώσεις έντονου βήχα. Το θυμάρι, γνωστό από την αρχαιότητα για τις ιαματικές ιδιότητές του, είναι ένα φυτό με έντονη μυρωδιά, που περιέχει αιθέριο έλαιο (θυμέλαιο), στυπτικές και αντιβιοτικές ουσίες. Η θυμόλη που περιέχεται κατά 40% στο αιθέριο έλαιο του θυμαριού χρησιμοποιείται κατά των παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος σε γαργάρες και κατά της χρόνιας βρογχίτιδας, της φυματίωσης και του κοκίτη με μορφή διαλύματος σε κομπρέσες. Το θυμέλαιο χρησιμοποιείται από τον 16ο αιώνα ενώ οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό με θυμάρι πιστεύοντας ότι έτσι αποκτούν ενεργητικότητα.

ΙΝΟΥΛΑ

Είναι ένα σπάνιο φυτό που μοιάζει με χοντρή μαργαρίτα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και τα 2 μέτρα και συναντάται και στη χώρα μας, σε ορεινούς και σκιερούς τόπους. Η ίνουλα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τα αναπνευστικά προβλήματα. Οι αντιβακτηριδιακές και οι αποχρεμπτικές της ιδιότητες την καθιστούν ιδανική για αναπνευστικά νοσήματα όπως το άσθμα και τις πνευμονικές λοιμώξεις. Επίσης, από τη ρίζα της κατασκευάζονται φάρμακα ενάντια στη βρογχίτιδα και τη φυματίωση. Για τις ιδιότητές της αυτές χρησιμοποιείτο από τον Χείρωνα, τον Ιπποκράτη και την εποχή του Μεσαίωνα.

ΜΟΛΟΧΑ

Είναι ένα αποτελεσματικό μαλακτικό. Η μολόχα βοηθά στη ρευστοποίηση του φλέματος, ανακουφίζει από τον βήχα και καταπολεμά την καταρροή των βρόγχων. Σύμφωνα με τη βοτανολογία τα φύλλα της, τα οποία περιέχουν, μεταξύ άλλων, ίχνη από βιταμίνες Α, Β1, Β2 και C χορηγούνται σε περιπτώσεις καταρροών και φλεγμονών των αναπνευστικών οδών. Η κατανάλωση αρκετών φλιτζανιών αφεψήματος από τη ρίζα μολόχας ευνοεί τις αποχρέμψεις και καταπραΰνει τις φλογώσεις του αναπνευστικού συστήματος. Τη μολόχα τη χρησιμοποιούσαν πολύ ως τροφή οι αρχαίοι Ελληνες και οι Αιγύπτιοι ενώ οι θεραπευτικές της ιδιότητες είχαν γίνει γνωστές στους Ρωμαίους από το 700 π.Χ.

ΚΡΕΜΜΥΔΙ

Απαραίτητο συστατικό της ελληνικής κουζίνας, ωμό, ψητό, τηγανητό ή βραστό, το κρεμμύδι εκτός από τη γεύση που χαρίζει στο φαγητό χαρακτηρίζεται από πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες. Μεταξύ άλλων, επιδρά ευνοϊκά στο αναπνευστικό σύστημα και είναι πολύτιμο για το άσθμα, τη βρογχίτιδα και τη λαρυγγίτιδα. Στη λαϊκή ιατρική το κρεμμύδι χρησιμοποιείται κατά της φαρυγγίτιδας ενώ θεωρείται το θρεπτικό φάρμακο για κάθε περίπτωση λόγω της μεγάλης θρεπτικής του αξίας. Το κρεμμύδι περιέχει φθόριο, ιώδιο, βιταμίνες Α, Β και C.

ΠΕΥΚΟ

Αποχρεμπτικές και αντικαταρροϊκές είναι οι ιδιότητες του πεύκου που το καθιστούν ευεργετικό για το αναπνευστικό σύστημα. Τα φρέσκα φύλλα του μαζί με τα αρσενικά άνθη του σε βραστό νερό αποτελούν σημαντικό ίαμα που όταν εισπνέεται ωφελεί σε περιπτώσεις βήχα, ιγμορίτιδας, βρογχίτιδας και κρυολογήματος.

ΠΟΥΛΜΟΝΑΡΙΑ

Επειδή τα παρδαλά φύλλα της έμοιαζαν με πνεύμονες, τον 16ο και 17ο αιώνα η πουλμονάρια θεωρήθηκε ότι είναι βότανο που ενισχύει τους πνεύμονες. Οι εικασίες της εποχής- παρά την παράδοξη προέλευσή τους- τελικά επιβεβαιώθηκαν καθώς πρόκειται για ένα αποχρεμπτικό και αντιβηχικό φυτό. Σύμφωνα με τη βοτανοθεραπευτική, το έγχυμα από τα φύλλα της καταπολεμά τις παθήσεις της αναπνευστικής οδού και των πνευμόνων. Η πουλμονάρια περιέχει σε σημαντικά ποσοστά βλεννώδεις ουσίες, μία σαπωνίνη, πυρίτιο, τανίνη και ανόργανα άλατα. Στη χώρα μας συναντάται κυρίως στις Σέρρες και σε σκιερά μέρη της Βορείου Ελλάδας.

ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ

Είναι ένας θάμνος που φτάνει σε ύψος το 1 μέτρο και έχει χοντρές διακλαδισμένες ρίζες. Χάρη σε αυτές κατατάσσεται στα φαρμακευτικά φυτά. Δρα ως μαλακτικό των πνευμόνων, αποχρεμπτικό και αντιφλεγμονώδες. Επίσης ελαττώνει τον βήχα και σύμφωνα με τους βοτανολόγους δρα ευεργετικά στο στήθος σε περιπτώσεις κρυολογήματος και πνευμονίας. Ενδεικτικό των ιδιοτήτων της είναι το γεγονός ότι από τον χυμό της ρίζας του φυτού, ο οποίος ονομάζεται γιάμπολη, παρασκευάζονται οι μαύρες παστίλιες για τον λαιμό και το βήχα. Το γλυκοριζικό οξύ που περιέχεται στη γλυκόριζα είναι αντιφλεγμονώδες.

ΝΕΡΟΚΑΡΔΑΜΟ

Είναι φάρμακο κατά της βρογχίτιδας. Ενα βότανο διεγερτικό και αντιβηχικό που δρα, επίσης, ως αποχρεμπτικό σε περιπτώσεις χρόνιου κατάρρου των πνευμόνων. Το νεροκάρδαμο παλαιότερα αξιοποιείτο από τη φαρμακοβιομηχανία, πλέον, όμως χρησιμοποιείται αποκλειστικά στη λαϊκή ιατρική. Το βότανο αυτό περιέχει μεταξύ άλλων ιώδιο και σίδηρο, βιταμίνη C και Ε, αιθέριο έλαιο, κάλιο, θείο, φώσφορο, μαγγάνιο και ασκορβικό οξύ.

ΒΕΡΒΕΡΙΔΑ

Η λεμονάδα που φτιάχνεται με τον χυμό των καρπών της συστήνεται από τους βοτανολόγους κατά των αναπνευστικών παθήσεων ενώ το αφέψημα και το σιρόπι τους χρησιμοποιούνται κατά του βήχα. Οσοι καταφύγουν σε αυτό το βότανο για να ανακουφίσουν το αναπνευστικό τους σύστημα, θα το κάνουν με αρκετή ευχαρίστηση, αφού η βερβερίδα έχει μια ευχάριστη ξινή γεύση και ο χυμός από τις ρόγες της διαλυμένος σε κρύο νερό καταναλώνεται και ως καλοκαιρινό ποτό. Στα χωριά από βερβερίδα φτιάχνουν ζελέ και γλυκά. Οι καρποί και οι σπόροι της είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C, σάκχαρα, πηκτίνη, κιτρικό και μηλικό οξύ.

ΜΠΟΡΑΝΤΖΑ

Είναι ένα φαρμακευτικό φυτό κατά της πνευμονίας. Η μποράντζα ή βόραγο όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι Ελληνες δρα, επίσης, ως αντιβηχικό και κατά των πνευμονικών κατάρρων. Το έγχυμα των ανθέων της βοηθά στην αντιμετώπιση της βρογχίτιδας ενώ σιρόπι από τον χυμό της καταπολεμά την πνευμονία. Ο Πλίνιος αποκαλούσε το βότανο αυτό «ευφρόσυνο» γιατί πίστευε ότι διώχνει τη μελαγχολία και καθιστά τους ανθρώπους χαρούμενους.

ΦΛΟΜΟΣ

Είναι ένα φυτό που πολλαπλασιάζεται μόνο του στην Ελλάδα και φυτρώνει σε χέρσα εδάφη, αναχώματα, ξερά λιβάδια, στις άκρες αγροτικών δρόμων ή ανάμεσα σε βράχους. Τα φύλλα και τα άνθη του συστήνονται κατά του πνευμονικού κατάρρου, του βήχα και της αιμόπτυσης. Το έγχυμα από τα άνθη του φυτού δρα ως αποχρεμπτικό και αποσυμφορητικό του ρινικού συστήματος. Εγχυμα από τις ρίζες του συστήνεται κατά του βήχα και των φλεγμονών του λάρυγγα. Ο φλόμος περιέχει πολλές βλεννώδεις ουσίες και σαπωνίνες.

ΙΠΕΚΑ

Αποχρεμπτικό, σπασμολυτικό στον χρόνιο πνευμονικό κατάρρου, στο ξερό ή υγρό άσθμα, στον κοκίτη και την αιμόπτυση, η ιπέκα κατέχει περίοπτη θέση στο φαρμακείο της φύσης για την ανακούφιση του αναπνευστικού συστήματος. Πολλά φάρμακα κατά της βρογχίτιδας που κυκλοφορούν στο εμπόριο έχουν ως βάση τους την ιπέκα ενώ το βότανο διατίθεται και σε μορφή παρασκευασμάτων όπως σιροπιού ή βάμματος. Σε μεγάλες δόσεις προκαλεί εμετό. Η χρήση της γενικεύτηκε στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα και είναι ένα από τα παλαιότερα βότανα που χρησιμοποίησαν οι Ινδιάνοι στη Βραζιλία.

Η ΛΕΒΑΝΤΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΟΚΚΟ

Με την εξαιρετική αντιμικροβιακή δράση της θεωρείται ότι εξουδετερώνει τον πνευμονιόκοκκο, ενώ εισπνοές και εντριβή με το αιθέριο έλαιο που παράγει καταπολεμούν βήχα, άσθμα, βρογχίτιδα και λαρυγγίτιδα.Η λεβάντα πήρε το όνομά της από το λατινικό ρήμα lavare (πλένω) και έχει αναρίθμητες θε­ραπευτικές ιδιότητες λόγω της σύνθετης σύστασης του αιθέριου ελαίου της. Οι ανθισμένες κορυφές της λεβάντας περιέχουν αιθέριο έλαιο, ρητίνη, τανίνη και πικρή ουσία.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Source: http://www.peristerinews.gr/

Βίντεο: Ο βλακώδες τρόπος που πανηγύρισε νεαρός ποδοσφαιριστής ένα γκολ, και του κόστισε την αποβολή, με κόκκινη κάρτα!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

      

Ο έρωτας του Άλφρεντ Χίτσκοκ και της Άλμα Ρεβίλ

«Εδώ και 50 χρόνια, όλα έγιναν για την Άλμα»

                                                                                                                                         Η Άλμα Ρεβίλ [1899-1982] και ο Άλφρεντ Χίτσκοκ

[1899-1980]. Ένα από τα αγαπημένα θέματα του σκηνοθέτη είναι η αγωνία. Στη φωτογραφία κάτω η Τίπι Χέντρεν,

πρωταγωνίστρια της ταινίας <<Τα πουλιά>> [1963].                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Η αλήθεια είναι ότι ο Άλφρεντ δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση τις γυναίκες. Το σύνθημα των αστυνομικών του ταινιών είναι συνήθως «Βασάνισε την ηρωίδα». Η συνήθως ξανθιά πρωταγωνίστρια πέφτει σε έναν κυκλώνα φαινομενικά αδιέξοδων καταστάσεων και το κοινό βιώνει την πεμπτουσία της αγωνίας. Το ανήσυχο λονδρέζικο περιβάλλον του Κόκνεϊ και η αυστηρή ιησουίτικη ανατροφή σημαδεύουν ανεξίτηλα το χαρακτήρα του περιθωριακού Χίτσκοκ.                                                                                                                                                                                                                                                             Παρ' όλα αυτά υπάρχει μια γυναίκα που -λόγω επαγγέλματος- δεν απομακρύνεται από το πλευρό του. Η Άλμα Ρεβίλ δε λείπει σχεδόν από κανένα στάδιο της παραγωγής μιας ταινίας: Εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη, βοηθός σεναριογράφου και μονταδόρος. Οι δυό τους περνάνε μαζί πολλά βράδια, όπου ο Άλφρεντ γράφει τις οδηγίες για τον κάμεραμαν και εκείνη διορθώνει τα σενάρια και υπολογίζει τα έξοδα. Ταξιδεύουν μαζί με τους παραγωγούς τους σε όλη την Ευρώπη για να βρουν ηθοποιούς και σπόνσορες. Κάπου το 1926 μπαίνει στο πρόγραμμα και ...ο γάμος.                                                                                                                                                                                                                                              Μετά από μια σειρά αποτυχιών που παραλίγο να στοιχίσουν τον τερματισμό της καριέρας του Χίτσκοκ, έρχεται η σειρά των 2 διάσημων ταινιών: «The pleasure garden» [1925] και «The lodger» [1926]. Μια μικρή περιουσία σχηματίζεται. Ο μήνας του μέλιτος βρίσκει το ζευγάρι στο ξενοδοχείο Παλλάς στο ελβετικό χωριό Σεν Μόριτς. Εκεί θα γιορτάζει το ζεύγος για τις επόμενες 4 δεκαετίες τα Χριστούγεννα.                                                                                                                                                                          Η αρμονική συζυγική ζωή της Άλμα και του Άλφρεντ έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τον τρόμο που κυριαρχεί στα αριστουργήματα που ο ιδιοφυής σκηνοθέτης δημιουργεί στη συνέχεια: «Σιωπηλός μάρτυς» και «Ψυχώ». Όπως ο ίδιος όμως σημειώνει λίγο πριν από το θάνατό του, όλα αυτά τα έκανε για την Άλμα.                              to-emblima.blogspot.gr

Δείτε ένα συγκινητικό βίντεο με ένα τυφλό και παρατημένο σκυλάκι που σίγουρα θα σας κάνει να δακρύσετε...

                                                                                                                                                                                                      

ΒΙΝΤΕΟ: Δεν θα πιστεύεις πώς εξελίχθηκε το κυνήγι ενός μικρού γκνου από μια λέαινα!

Μια λέαινα κυνηγάει ένα απροστάτευτο μικρό γκνου... Τελικά η φύση είναι το μεγαλύτερο μυστήριο... Δείτε την κατάληξη αυτού του βίντεο και θα καταλάβετε!                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Πηγή: toxwni.gr

ΟΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

«Διότι δεν υπάρχει κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γίνει φανερόν, ουδέ απόκρυφον, το οποίον δεν θέλει γίνει γνωστόν και έλθει εις το φανερόν» (Κατά Λουκάν, Η' 17). Τα προϊστορικά σπήλαια του Λασκὡ και του Λυσσάκ, οι σπηλιές των χειρογράφων στο Κουμ Ραν, οι κάμποι του Γκλοζέλ, ἡ έρημος του Τιαουανάκο, οι κοιλάδες του Λιβάνου, η Τάιγκα της Σιβηρίας, παραδίνουν σιγά σιγά τα μυστικά τους. Η Σελήνη έπαψε να είναι αίνιγμα. Οι τσιγγάνοι παραβιάζουν τον όρκο τῆς σιωπής. Ο Τεκτονισμός ανοίγει τις πόρτες των Ναών του. Και από το Βατικανό, τελευταίο καταφύγιο της Δύσης, διαρρέουν απαράβατα μυστικά.                                  Ο ίδιος Θεός αφήνει να του κλέψουν το μυστικό του κεραυνού, που μπορεί να μὴν είναι παρά το μυστικό του σωματιδίου του Χιγκς (μποζόνιο). Οι Χρόνοι που ζούμε είναι ιερόσυλοι. 'Ο Ιωάννης ΚΓ', που αναμφίβολα υπήρξε ο τελευταίος ποντίφικας με μεγάλη πνευματική εξουσία, διατηρούσε τὴν κληρονομιά του χριστιανισμού με δέκα χιλιάδες χρόνια άγνωστων αρχείων, τῶν οποίων η δημοσίευση, σε άλλη εποχή, θα ήταν επικίνδυνη. Άλλα, στις μέρες μας, δεν υπάρχει πια μυστικό, και η κληρονομιά μπορεί να πέσει στα χέρια όλων μας. Όπως μπορούμε να το φανταστούμε, μια τέτοια εκλαΐκευση θα προκαλέσει αληθινή επανάσταση, ιδιαίτερα για την προϊστορία, την ιστορία, τη φυσική και τη βιολογία.
                                                                                                                  ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΆ ΜΟΥΣΕΊΑ                                                 Θα πρέπει κανείς να πιστεύει πολύ στη συντέλεια τού κόσμου για να κλέψει ένα πίνακα μεγάλου ζωγράφου, που κοστίζει 2 εκατομμύρια δολάρια ή και παραπάνω, τη στιγμή πού δεν υπάρχει σ' ολόκληρο τον κόσμο ούτε έμπορος πινάκων ούτε γκαλερί πού θα τον αγόραζε 20.000 δολάρια. Τα μεγάλα έργα τέχνης είναι καταχωρημένα, αρχειοθετημένα, γνωστά απ' το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ κι απ' το Ανκορέιτζ μέχρι το Σίδνεϊ, και κανείς δεν μπορεί να τα πουλήσει ατιμώρητα. Δεν καταλαβαίνουμε, λόγου χάρη, ποιος θα τολμούσε ν' αγοράσει τη Τζοκόντα, την Αφροδίτη της Μήλου ή το "Άσπρο Άλογο" του Γκωγκέν. Κι όμως, υπάρχουν συλλέκτες κλεμμένων έργων τέχνης. Τὸ 1960, πίνακες μεγάλων ζωγράφων, μεταξύ των οποίων κι ένας Γκόγια, 320.000 δολαρίων, κλέβονται από την Εθνική Γκαλερί Της Νέας Υόρκης. Όλοι νομίζουν πως είναι μεμονωμένη περίπτωση φιλότεχνου όπως με τη Τζοκόντα το 1911 και τον Αδιάφορο το 1939, αλλά ο κατάλογος των κλοπών αρχίζει να μεγαλώνει: η περίφημη συλλογή Κολόμπ ντ' Ορ στη Νότια Γαλλία, 26 πίνακες μεταξύ των οποίων δύο Κορό και ένας Καβαλέττο, στο Κόμο το 1961. Ένας Ρέμπραντ, ένας Βαν Ντύκ, ένας Τισιανός στο Παλέρμο από το σπίτι τού βαρώνου Γκαμπριέλε Ορτολάνι ντε Μπορντοράνο. Το πορτραίτο τού Δούκα του Ουέλλινγκτον στο Λονδίνο την ίδια χρονιά. Δύο Ζαν Μπρέγκελ και ένας Νταβίντ Τενιέ απ' το σπίτι του πρίγκιπα Ντε Λιν στο Παρίσι την πρωτοχρονιά του 1962. Ετρουσκικά κοσμήματα, για ένα δισεκατομμύριο λιρέτες χάνονται απ' το Μουσείο Γκροσσέττο στη Ρώμη τις 23 Φεβρουαρίου 1962.             27 πίνακες μεγάλων ζωγράφων - Σαγκάλ, Πικάσο, Τουλούζ Λοτρέκ Ρενουάρ - στις 14 Φεβρουαρίου 1962, ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και τη Σάντα Φε του Μεξικού. Ο μεγαλύτερος κλέφτης πινάκων - πού θεωρητικά δεν πουλιούνται - είναι, σύμφωνα με τη Σκότλαντ Γυάρντ ο Αμερικανός Έντουαρντ Χένρυ Άσντουιν, πού καταζητείται απ' όλες τις αστυνομίες τού κόσμου. Οι αγοραστές είναι κι αυτοί γνωστοί, τουλάχιστον μερικοί, αλλά πολιτικά και νομικά δεν τούς αγγίζει κανείς. Ξέρουμε πάντως, ότι, πιστεύοντας σε μιαν άμεση παγκόσμια καταστροφή όπου θα χαθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, έχουν φτιάξει μυστικά μουσεία πού μόνο αυτοί χαίρονται. Δεν θα επιστρέψουν τίποτα, δεν θα κληροδοτήσουν τίποτα, θα καταστραφούν κοντά στους θησαυρούς τους. Αν η συντέλεια του κόσμου αργήσει να 'ρθει, θα καταστρέψουν μόνοι τους τούς πίνακες για ν' αποφύγουν το σκάνδαλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κοινοί εγκληματίες, αλλά παθιασμένοι φιλότεχνοι πού δεν δίστασαν να κλέψουν. Πολλοί ζουν στις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες τῆς Μέσης Ανατολής και άλλοι στις ΗΠΑ. Στις 18-12-1961, η εφημερίδα La Presse, συνήθως καλά πληροφορημένη, αποκάλυψε σχετικά με τα Μυστικά Μουσεία: Ειναι βέβαιο πώς υπάρχει στις ΗΠΑ ένας αριθμός ιδιωτικών γκαλερί, όπου βρίσκονται σήμερα οι περισσότεροι από τούς πίνακες πού κλέφτηκαν από τα ευρωπαϊκά μουσεία στη διάρκεια του πόλεμου. Ένας συγγραφέας, με ιδιαίτερες γνώσεις πάνω σ' αυτό το θέμα, ο ειδικός εκτιμητής έργων τέχνης Ζόρζ Ρέμς περιγράφει, στο παράξενο και συναρπαστικό του βιβλίο             LA MAIN (Το χέρι), ένα υπόγειο μυστικό μουσείο πού βρίσκεται κάπου στην Καλιφόρνια της Αμερικής. Το μουσείο αυτό υπάρχει. Δεν είναι το μοναδικό στο είδος του. Τα άλλα κρύβονται μέσα σε απρόσιτα παλάτια γύρω απ' τον Περσικό Κόλπο. Ίσως ο Ζόρζ Ρέμς να μην επισκέφτηκε το μουσείο του βιβλίου του αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως η περιγραφή του δεν είναι εντελώς φανταστική.                                                                                                                                                                                                                                      Η καμπίνα εκείνου του ασανσέρ φτιαγμένου μέσα σ' ένα μονοκόμματο τοίχο από μπετόν μπορούσε να κλείσει σε περίπτωση πυρκαγιάς ή σεισμού χάρη σε πλάκες από ατσάλι που κλείδωναν αυτόματα απομονώνοντας το κτίριο απ' τον υπόλοιπο κόσμο. 'Ο Τζ. Μπ. είχε βάλει να του χτίσουν εκείνο το καταφύγιο το 1948 μόλις ακούστηκαν οι πρώτες διαδόσεις για έναν πυρηνικό πόλεμο. Οι υλικές δυσκολίες  ήταν αξεπέραστες, γιατί ο Τζ. Μπ. επέμενε να διατηρήσει την εξωτερική όψη ενός μεσαιωνικού πύργου. Το πρώτο υπόγειο, σε 12 μέτρα βάθος, είχε μια σειρά από δωμάτια έτοιμα για να δεχτούν μέχρι 100 ανθρώπους αλλά στο δεύτερο καταφύγιο, 23 μέτρα βάθος, από την επιφάνεια βρίσκονταν κρυμμένα τα πιο πολύτιμα αντικείμενα. Το ὺπόγειο αυτό καταφύγιο αποτελούνταν από ιδιαίτερα δωμάτια, δυο θαλάμους ύπνου, μια κουζίνα ένα στούντιο με πομπό και δέκτη ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, ένα χειρουργείο, ένα εργαστήριο, μια αποθήκη τροφίμων και μια σειρά αιθουσών με ειδικό κλιματισμό για τα έργα τέχνης. Όταν τέλειωσαν οι εργασίες όλα τα μέλη του προσωπικού πήραν ένα επεξηγηματικό σημείωμα για τον τρόπο που θα' πρεπε να πήγαιναν από τη Νέα Υόρκη στον πύργο όταν παρουσιαζόταν ανάγκη... Σε γενικές γραμμές όμως ο Τζ. Μπ. ενδιαφερόταν περισσότερο για κύπελλα και κοσμήματα από καθαρό κρύσταλλο και πολύτιμες πέτρες. Σ' αυτό τον τομέα ἡ συλλογή του ήταν εξίσου σημαντική με τη συλλογή του Λούβρου και του Βατικανού. Είχε αρχίσει να τη φτιάχνει από το 1935 αγοράζοντας από Γερμανούς και Ελβετούς μεσάζοντες ό,τι διαθέσιμο υπήρχε στην αγορά. Ο θησαυρός αυτός, φρούτο πολεμικών λεηλασιών και λαφυραγωγιών ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον Τζ. Μπ. χάρη στους προμηθευτές του κατείχε αντικείμενα κλεμμένα από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους συλλέκτες, καθώς και μια τριανταριά, έργα τέχνης που είχαν εξαφανιστεί από τα γερμανικά και ιταλικά μουσεία στη διάρκεια της κατοχής. Είχε δυο Βελάσκεθ, τέσσερις Ρέμπραντ, δυο Φρανς Χαλς, έξι Γκόγια, γνωστούς και καταχωρημένους με τόση ακρίβεια που δύσκολα θα μπορούσε να  τους δείξει χωρίς κάποιο μπελά.                                                                                                                                                Στην εποχή που ζούμε, υπάρχουν άτομα - έντιμα κατά τα άλλα - που κλέβουν και κρύβουν θησαυρούς αμύθητους. {π.χ. Λόρδος Έλγιν και η συμμορία του}. Το έγκλημα τιμωρείται μόνο αν δεν αποτελεί εξαίρεση. Η δολοφονία ενός ανθρώπου συνεπάγεται θανατική καταδίκη. Η δολοφονία δέκα ανθρώπων οδηγεί σε ψυχιατρική κλινική. Η δολοφονία δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων ξεπερνάει τα κοινά όρια και δεν προβλέπεται σχετική καταδίκη. Το 1917 - 1918 - 1919, ο Ισπανός γιατρός Λ. δεν σκότωσε δέκα εκατομμύρια, αλλά εικοσιπέντε εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά.
                                                                                                                                                                                                              Η ΙΣΠΑΝΙΚΉ ΓΡΊΠΗ                                                    Η ισπανική γρίπη, με τις αποτρόπαιες αναμνήσεις, εξαφάνισε σε δυο χρόνια πέντε φορές περισσότερους ανθρώπους απ' όσους ο   Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ειπώθηκε πως ήταν πανούκλα, χολέρα. Να, όμως, η αλήθεια που μέχρι "χθες" κρατιόταν μυστική για την αλλόκοτη εκείνη επιδημία. Το 1917, ο Ισπανός γιατρός Λ. ανακαλύπτει στο Περού τον τύπο Ελ Σάπο (Ο Βάτραχος) από την περίφημη Ινκαική φαρμακοποιία - άγνωστη μέχρι σήμερα - της οποίας τα έξι βασικά γιατρικά αποτελούν τον «τύπο κασκαρίλλια» που λένε πως γιάτρευε όλες τις αρρώστιες. Ο τύπος Ελ Σάπο είναι εξαιρετικά επικίνδυνος γιατί προκαλεί βιολογικούς μεταβολισμούς χάρη σ' έναν καταλύτη, τη διάσταση του αίματος του βατράχου. Μολονότι γνώριζε αυτό τον κίνδυνο, ο Δρ Λ., γυρνάει στὴν Ισπανία κλείνεται στο εργαστήριό του στὴν ανδαλουσιανή έπαυλη που είχε, στα προάστια τὴς Μάλαγα, και αρχίζει νὰ καλλιεργεί τα μικρόβια που τοποθετεί σ' ένα γουρουνάκι. Στη διάρκεια τῶν πειραμάτων του, δημιουργείται ένας πυώδης μεταβολισμός που σκοτώνει το ζώο. Αν ο Δρ Λ. έκαιγε το πτώμα του ίσως να γλίτωναν εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Κατά εγκληματικό τρόπο, ο βιολόγος θέλησε να μάθει περισσότερα: έκανε αυτοψία στο πειραματόζωο και συνέχισε τις μελέτες του χωρίς ν' αντιληφθεί πως η γυναίκα του και ο γιος του είχαν αρρωστήσει δείχνοντας  τα συμπτώματα της ασθένειας που ο ίδιος εξέταζε. Η κυρία Λ. και ο γιος της πέθαναν, πρώτα θύματα της μάστιγας που αργότερα βαφτίστηκε ισπανική γρίπη. Γρήγορα το μικρόβιο απλώθηκε σ' όλο το χωριό, μετά στην επαρχία της Μάλαγα, στην Ανδαλουσία και σ' ολόκληρη την Ισπανία. Το 1918, το μικρόβιο της αρρώστιας που έμοιαζε με πανούκλα και χολέρα, έκανε θραύση σ' ολόκληρη την Ευρώπη κι από κει σ' όλον τον κόσμο.              Τρία εκατομμύρια νεκροί στη Δυτική Ευρώπη, 15 εκατομμύρια στην Άπω Ανατολή, συνολικά 25 εκατομμύρια...   Να πως γεννήθηκε η τρομερή μάστιγα που ξανάφερε - μέσα στον 20ο αιώνα - το φοβερό πανικό των προγόνων μας όταν έκανε θραύση η πανούκλα. Ο Δρ Λ. δεν έπαθε τίποτε. (!) Τιμωρήθηκε μόνο στο επίπεδο της ηθικής του και της γενιάς του. Και ούτε κατηγορήθηκε για τίποτε. Γι' αυτούς που ετοιμάζουν το πρόγραμμα της νέας εποχής, της Εποχής του Υδροχοου όπως λένε οι αποκρυφιστές, της Εποχής του Κόνδορα όπως λένε οι αμερικανιστές, οι χρόνοι που ζούμε ανήκουν στους μαθητευόμενους μάγους.
                                                                                                                                                                                                                                    Ο ΕΩΣΦΌΡΟΣ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΉ                                   Αξίζει να σημειώσουμε ένα παράξενο γεγονός που, όμως, μοιάζει αναχρονιστικό: οι εωσφορικές αιρέσεις πολλαπλασιάζονται. Στο Παρίσι, στη συνοικία Σαίν-Ζυλιέν-Λε-Πώβρ, οι χαρτορίχτρες και οι πνευματιστές καταφέρνουν να πείσουν τους πελάτες τους να κλείσουν συμφωνία με τον Εωσφόρο. Στα τέλη του 20ου αιώνα.  Η παγκόσμια επικαιρότητα αναφέρει συχνά τέτοια περιστατικά. Στις 20 Αυγούστου 1962, ένας «άνθρωπος-κροκόδειλος» από την Αφρική, ονόματι Ελλάρ, σκότωσε, για μια συμφωνημένη τιμή 63 φράγκων, μια κοπέλα που είχε κατηγορηθεί για μάγισσα. Ο αυτουργός του εγκλήματος, που λεγόταν Όντρικ, πλήρωσε μόνο 7 φράγκα και ο Ελλάρ τον κάλεσε να εμφανιστεί στο δικαστήριο που αποτελούσαν οι φύλαρχοι της περιοχής οι οποίοι αναγνώρισαν το δίκιο του κατηγόρου και καταδίκασαν τον Όντρικ να πληρώσει τα υπόλοιπα 56 φράγκα (Φρανς - Σουάρ, 30 Αυγούστου 1962). Όταν έγιναν οι σεισμοί και οι πλημμύρες στὴ Χιλή, το 1960, μια νέα κοπέλα προσφέρθηκε σε θυσία για να εξευμενίσει τους Θεούς. Ο παγκόσμιος τύπος ανέφερε το περιστατικό αυτό.                                                                                                                                                                                                                                                                           Το γεγονός είναι, μας είπε ένας Νοτιοαμερικανός ακόλουθος πρεσβείας, πώς δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε τον κατακλυσμό. Μόλις σκοτώθηκε η κοπέλα, σταμάτησε από μόνος του. (!) Κι αυτή τη σκέψη την έκανε ένας ακόλουθος πρεσβείας! Τον Ιούλιο του 1962, στη Γαλλία αυτή τη φορά, η μικρή Λιν Μπ., 6 ετών, κόρη μιας δασκάλας μέλους της αίρεσης «Ζωντανή Πνευματικότητα», έπαθε μαστίτιδα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μπεζανσόν, απ' όπου την ξαναπήρε η μητέρα της. Χρειάστηκαν χωροφύλακες για να πάνε στο νοσοκομείο τη μικρή όπου χειρουργήθηκε βιαστικά. Σύμφωνα με τις αρχές της αίρεσης, η μητέρα της δεν ήθελε να θεραπευτεί η κόρη της με αντιβιοτικά «που σκοτώνουν τα μικρόβια, πλάσματα του Θεού κι αυτά». Αύγουστος 1962: ο Φρεντερικ Ζ., 2 ετών, πεθαίνει από έγκαυμα γιατί οι γονείς του δεν φώναξαν το γιατρό. Πιστεύω στους θεραπευτές, επέμενε ο πατέρας του. Εμπιστευομαι μόνο τους φυτοφάγος, έλεγε η μητέρα του. Δεν του είχαν βάλει παρά ένα κατάπλασμα αργίλλου. Οι γονείς του ήταν μέλη της αίρεσης «Ζωή Εν Αρμονία», του «φωτισμένου» Ραημόν Ντεξτρέξ. Σχεδόν κάθε μέρα, απατημένες σύζυγοι και εκδικητικές ερωμένες πάνε στους μάγους και τους ζητάνε να «δέσουν» τον άπιστο σύζυγο ή εραστή. Άλλοι αφελείς ζητάνε το θάνατο κάποιου εχθρού. Άλλοι πάλι ψάχνουν για «ερωτικά φίλτρα».                                                                                                                                                                                                                                          Η ευπιστία των ανθρώπων αυτών είναι τόση που δέχονται να μπουν στις αιρέσεις ξέροντας πως θα πρέπει να λατρέψουν τον Εωσφόρο. Υπογράφουν ένα κανονικό καββαλιστικό συμβόλαιο με τον Εωσφόρο και συχνά και με το Σατανά με το ίδιο τους το αίμα. Σε αντάλλαγμα, ο αιρετικός περιμένει επιτυχία στον έρωτα, κέρδος στο παιχνίδι και στο λαχείο, κάποιο κρυμμένο θησαυρό...   Στις σατανικές αιρέσεις, η λατρεία εκτελείται συμφωνα με το τελετουργικο που συνοδευεται απο τα παραδοσιακα οργια. Ο γέρο διαβολος του μεσαἰωνα, που τον νομιζαμε πεθαμένο, έρχεται παλι να χορέψει το σατανικο χορο του.                                                                                                                                                           to-emblima.blogspot.gr