Holland's Got Talent 2013 - Amira Willighagen

Amira Willighagen. Το κορίτσι είναι έξοχο ταλέντο από την Ολλανδία!                                                                                     

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΖΟΥΝ

Συμπληρώθηκαν 18 ολόκληρα χρόνια από την εφιαλτική εκείνη χειμωνιάτικη νύχτα του Ιανουαρίου του 1996, στα Ίμια, που έμελλε να δρομολογήσει πολύ άσχημες εξελίξεις στα Εθνικά μας ζητήματα. Μέχρι τότε θεωρούσαμε αυτονόητη την κυριαρχία μας στο Αιγαίο πέλαγος, παρότι υφίστατο από πλευράς Τουρκίας το casus belli.

Όμως, στις 31 Ιανουαρίου 1996, αυτή η υπεροχή μας αμφισβητήθηκε έντονα. Την παγωμένη εκείνη βραδιά, μέσα στο καταχείμωνο, ανετράπησαν βίαια οι ισορροπίες στην περιοχή. Η νεοταξική συνωμοσία τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή. Πρωταγωνιστές στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου της κρίσεως, η Τουρκία  οι Η.Π.Α. και δυστυχώς η ανεπάρκεια της Ελλάδος να διαχειρισθεί κρίσεις με τους εκπροσώπους  της, τον Έλληνα Πρωθυπουργό (Κώστα Σημίτη), τον Υπουργό Εξωτερικών (Θεόδωρο Πάγκαλο) και τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης (Γεράσιμο  Αρσένη).

Τα Ίμια, μία συστάδα νησίδων των Δωδεκανήσων, εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα, με την συνθήκη ειρήνης του Παρισιού (10/12/1947) από την Ιταλία αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Το κυρίαρχο αυτό καθεστώς, είχε αποδεχθεί και η Τουρκία. Αυτή η κυριαρχία λοιπόν, έπρεπε να αμφισβητηθεί από την γείτονα χώρα. Αυτή η απόλυτη κυριαρχία της πατρίδος μας στην  περιοχή, έπρεπε να αμφισβητηθεί, κυρίως λόγω του ορυκτού πλούτου (όσμιο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο), που βρίσκεται στον υποθαλάσσιο χώρο των νησιών. Αυτή η ανατροπή του status της περιοχής θα μπορούσε να γίνει μόνο με ένα πολύ θερμό στρατιωτικό επεισόδιο που θα προκαλούσε η Τουρκία κατά της Ελλάδος εκμεταλλευόμενη την χρονική στιγμή που στο «τιμόνι» της Ελλάδος θα βρίσκονταν πολιτικοί που θα μπορούσαν ευχαρίστως να διαπραγματευτούν αυτήν την ανατροπή της κυριαρχίας.

Αυτή η χρονική στιγμή είχε φτάσει για την Τουρκία. Η Ελλάδα βρισκόταν σχεδόν ακυβέρνητη. Ο Σημίτης, μόλις είχε αναλάβει Πρωθυπουργός και οι τηλεαστέρες Υπουργοί του, της ασφάλειας της χώρας, βρίσκονταν από κανάλι σε κανάλι. Έτσι, τα «αντανακλαστικά» αυτής της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, ήταν ασθενέστατα και ο έλεγχος χάθηκε από το πρώτο επεισόδιο, στις 25 Δεκεμβρίου 1995, με την προσάραξη φορτηγού πλοίου της Τουρκίας στα αβαθή ύδατα των βραχονησίδων Ίμια. Τις επόμενες ημέρες, η κρίση κλιμακώθηκε και αυξήθηκε η ένταση μεταξύ των δύο χωρών. Ο Δήμαρχος Καλύμνου, βλέποντας πως οι Τούρκοι εγείρουν πλέον εδαφικές διεκδικήσεις στα Ίμια, ανοήτως υψώνει στην μεγάλη Ίμια την Ελληνική σημαία. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύονται τα Τουρκικά κανάλια και δίνουν στο ζήτημα τεράστιες διαστάσεις. Υποκινούμενοι λοιπόν, από την κυβέρνησή τους, δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδος «Χουριέτ» υποστέλλουν την Ελληνική σημαία και υψώνουν την Τουρκική.

Έτσι, στις 28 Ιανουαρίου 1996, προ αυτής της προκλήσεως, περιπολικό του Πολεμικού μας Ναυτικού κατέβασε την Τουρκική σημαία και ύψωσε εκ νέου την Ελληνική. Ταυτόχρονα Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στην Μεγάλη Ίμια. Επιπρόσθετα Τουρκικά και Ελληνικά πλοία άρχισαν να κινούνται προς την περιοχή των Ιμίων. Την 29η Ιανουαρίου, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος «στέλνει» μήνυμα προς την Τουρκία από την Βουλή των Ελλήνων λέγοντας πως η αντίδραση της Ελλάδος, σε όποια πρόκληση θα είναι άμεση και δυναμική (λόγια που μακάρι να ήταν πραγματικά). Την άλλη ημέρα, η Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, από την Βουλή της Τουρκίας δηλώνει: «Αύριο η Ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια». Ήταν πλέον η χρυσή ευκαιρία για την Τουρκία να αμφισβητήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στην περιοχή και να ισχυροποιήσει ταυτόχρονα την δική της γεωπολιτική θέση. Άλλωστε, η τουρκική διπλωματία, επί χρόνια εργαζόταν για αυτή την μεγάλη για την Τουρκία ημέρα, αντίθετα με την Ελληνική, που από την μεταπολίτευση κυρίως και μέχρι σήμερα, στην εξωτερική της πολιτική, κοιμάται έναν ύπνο βαθύ.

Στις 31 Ιανουαρίου, μετά την αποβίβαση Τουρκικών κομάντος στην Μικρή Ίμια, παίχθηκε το τελευταίο σενάριο αυτής της σκηνοθετημένης κρίσεως. Τα ξημερώματα αυτής της αποφράδας ημέρας, κατέπεσε ελικόπτερο του Πολεμικού μας  Ναυτικού και χάθηκαν άδοξα τρία Ελληνόπουλα,  μέλη του πληρώματος:

Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης.
Ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος.
Ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός. 

Παρά τις κυβερνητικές δικαιολογίες για την « πτώση» του ελικοπτέρου, περί απώλειας προσανατολισμού του κυβερνήτη (vertigo), στην κοινή γνώμη της πατρίδος μας είναι διάχυτη η πεποίθηση καταρρίψεως του ελικοπτέρου από τις Τουρκικές δυνάμεις. Κατ΄ αυτό τον τρόπο η Τουρκία «πάτησε πόδι» στην περιοχή, κάτι πού επί δεκαετίες πρόσμενε και επεδίωκε. Αφού λοιπόν, ο σκοπός των Τούρκων επετεύχθη, ανέλαβε δράση η κυβέρνηση των ΗΠΑ για απεμπλοκή της κρίσης μεταξύ των δύο χωρών.

Έτσι από εκείνη την ημέρα, καθιερώνονται οι γκρίζες ζώνες στην περιοχή και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων όχι μόνο στα Ίμια, αλλά και σε άλλες περιοχές (Καστελόριζο κλπ). Τι έκαναν όμως, οι Σημίτης, Πάγκαλος και Αρσένης μετά την αρνητική και καταστροφική αυτή εξέλιξη για τα Εθνικά μας θέματα; Κρύφτηκαν από ντροπή, δήλωσαν τις παραιτήσεις τους από ευαισθησία για την ταπεινωτική Εθνική ήττα που υπέστη η πατρίδα μας με αποκορύφωμα την άδικη απώλεια τριών γενναίων παλικαριών, άξιων στελεχών του Εθνικού μας Πολεμικού Ναυτικού; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!

Ο ευτραφής και λαλίστατος επί παντός επιστητού, Θεόδωρος Πάγκαλος, αρχιπρωτεργάτης της υπαγωγής της χώρας στο προδοτικό Μνημόνιο (αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου), πιεζόμενος από τον ομόλογό του, υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α., για απόσυρση της Ελληνικής σημαίας από τα Ίμια, είπε το αισχρό: «Την σημαία θα την πάρουν οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή». 

Ο δε αρχιερέας της διαπλοκής και των μιζών στα εξοπλιστικά προγράμματα, Κώστας Σημίτης, λίγες μέρες μετά, από του βήματος της Ελληνικής Βουλής, ευχαρίστησε δημόσια τους Αμερικανούς για την «βοήθειά τους» στην απεμπλοκή της κρίσεως.

Είναι λοιπόν, τοις πάσι γνωστό, πως οι Σημίτης, Πάγκαλος και Αρσένης,  υπήρξαν αναξιόπιστοι και ανεπαρκείς υποστηρικτές των Ελληνικών συμφερόντων. Επέδειξαν σε δύσκολες στιγμές για το Έθνος, δειλία και υπέρμετρη υποχωρητικότητα. Αυτή η υποχωρητικότητα στην κρίση των Ιμίων, έφερε στην συνέχεια και άλλες διπλωματικές ήττες, με αποκορύφωμα την συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, με νέα απώλεια κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Ωστόσο, η προδοτική στάση αυτών των πολιτικών χαμαιλεόντων, ενισχύεται και από το βιβλίο του Επίτιμου Αρχηγού του Στόλου, Αντιναυάρχου Π.Ν Γρηγόρη Δεμέστιχα, με τίτλο: «Ελληνική Εθνική Στρατηγική», από όπου αντλώ το παρακάτω απόσπασμα:  

«…Η ιδέα για να εμβαθύνω σε θέματα Στρατηγικής ήλθε το 1996 (λίγο μετά τα γεγονότα στα Ίμια) όταν εκλήθησαν από την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής διάφορα Ελληνικά Ινστιτούτα (μεταξύ των οποίων και η Ελληνική Εταιρεία Στρατηγικών Μελετών – ΕΛΕΣΜΕ – στην οποία ήμουν τότε Πρόεδρος) να προσέλθουν σε σύσκεψη προκειμένου να αρχίσει να μεθοδεύεται η διατύπωση της Ελληνικής Εθνικής Στρατηγικής. Φαίνεται ότι υπήρξαν κάποιες φωνές στην Ελληνική Βουλή για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου κειμένου, που έχουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Δυστυχώς λίγες μέρες μετά ήλθε η ειδοποίηση ότι η σύσκεψη ανεβάλετο για ευθετότερο χρόνο, που δεν έχει έλθει όμως μέχρι σήμερα. Κατά την γνώμη μου, ο λόγος ακυρώσεως της προσπάθειας για την σύνταξη αυτού του κειμένου ήταν ότι αυτό θα ήταν δεσμευτικό και δεν θα επέτρεπε τις αυθαιρεσίες και τις πρόχειρες λύσεις που δίδουν οι κυβερνήσεις μας ή που προωθούνται από ξένα κέντρα και αυτές τις αποδέχονται. Γι΄ αυτό και έχουμε συνήθως μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που νέμονται την εξουσία και όχι κυβερνήσεις που προωθούν τα εθνικά συμφέροντα…». 

Συνεπώς, είμαι βέβαιος πως ο ιστορικός του μέλλοντος θα τους καταδικάσει ως διαπράξαντες το αδίκημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ κατά των συμφερόντων της πατρίδος μας.

Όσον δε, αφορά την μνήμη των ηρώων της νεώτερης ιστορίας μας, Καραθανάση, Βλαχάκου και Γιαλοψού, θα έλεγα: «των ανδρειωμένων ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». 

Φαίνεται πως είναι μοιραίο τούτος ο τόπος, τέτοια παλικάρια να γεννά! 

Από κάτι τέτοια Ελληνόπουλα εμπνεύστηκε προφανώς ο Αισχύλος όταν είπε: 
«Ω παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερώτε πατρίδ’ ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων αγών».                                                                                                                                                                                                                                                                                                         No ships, No troups, No flags......

Αυτή ήταν η εντολή των ΗΠΑ εκείνο το πρωινό του Ιανουαρίου του 1996 προς τις ηγεσίες Ελλάδος και Τουρκίας.... μετά την κλιμάκωση της έντασης στα Ιμια.

Και θα μπορούσε να είναι μια ωραία φιλειρηνική πρόταση αν επρόκειτο για κάποια νησάκια (έστω και βραχονησίδες) που δεν ανήκουν σε κανένα κράτος (αν υπάρχουν και τέτοια....)

Εδώ όμως επρόκειτο για ελληνικό έδαφος.
Κι αυτό κάνει αυτήν την διαταγή των Αμερικανών προσβλητική και υποτιμητική...

Αυτή η εντολή, και το χειροκρότημα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μέσα στην Βουλή όταν ο αρχιπροδότης πρωθυπουργός απεύθυνε το αλησμόνητο "Ευχαριστούμε πολύ την κυβέρνηση των ΗΠΑ" σήμαινε σε απλά ελληνικά ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ....

Αναγκαστήκαμε οι Ελληνες να υποστείλουμε την σημαία μας από ελληνικό έδαφος (έστω και μια σπιθαμή) και να αποχωρήσουν τα παλικάρια των ειδικών μας δυνάμεων από τα Ιμια...

Μετά ένας από τους αρχιπροδότες είπε "μακάρι να την έπαιρνε την σημαία ο αέρας να τελειώνουμε"...
Κι ένας άλλος της ίδιας εφιαλτικής συνομωτοξίας συμπλήρωσε "και τι θέλατε να κάνουμε πόλεμο για δυο ακατοίκητα παλιονησάκια;".....

Από εκείνη την ημέρα οι θρασύδειλοι τούρκοι δημιούργησαν και ισχυροποίησαν την νεο-ανακαλυφθήσα θέση τους των γκρίζων ζωνών....

Η θλίψη των Ελλήνων ήταν πολύ μεγάλη και μετατράπηκε σε τραγωδία όταν μαθεύτηκε ότι κατά την διάρκεια της κρίσης κατερρίφθει ελληνικό ελικόπτερο και έχασαν την ζωή τους 3 νέα ελληνόπουλα...

Κάνανε έρευνες βγάλανε πορίσματα για να καλύψουν το γεγονός...
Εφθασαν στο αισχρό σημείο να ρίξουν το φταίξιμο στον κυβερνήτη...
Επαθε "vertico" κι έχασε τον προσανατολισμό του είπαν....

Το θέμα ήταν ότι το ελικόπτερο πήγε πάνω από την μια εκ των βραχονησίδων που είχε καταληφθεί από Τούρκους κομμάντος κι έριξε πάνω τους τον προβολέα του...

Οι Τούρκοι προφανέστατα αντέδρασαν....
Και στα συντρίμια του ελικοπτέρου υπάρχουν τρύπες με ροπή προς το εσωτερικό του με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.......

Κι έτσι θάφτηκε το θέμα για να μην αποδωθούν ευθύνες για τον θάνατο των παιδιών στους προδότες....  
Η συνείδηση όμως και η ιστορία του Γένους είναι αμείλικτα...

Τα παιδιά μας είναι στον τάφο και οι προδότες "ζουν και βασιλεύουν"....

Ο χρόνος τους όμως τελειώνει....                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  πηγή http://koukfamily.blogspot.gr/

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΣ

                                                                                                                                        Στις ρίζες της ελληνικής μυθολογίας, με τον Πέρση να εκπολιτίζει τη χώρα της Περσίας, να της χαρίζει το όνομα του και να γίνεται ιδρυτής των Αχαιμενιδών, βρίσκεται η αρχή της ιδιότυπης σχέσης των Ελλήνων με τους Πέρσες που σφράγισε μια πολύ μεγάλη και πολύ σημαντική χρονική περίοδο της αρχαιότητας. Στον πόλεμο αλλά και στην ειρήνη, μέσα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις και νίκες της μιας ή της άλλης πλευράς, που έκριναν την τύχη της Ελλάδας αλλά και του πολιτισμού ολόκληρης της Ευρώπης, οι Πέρσες ήταν συνεχώς παρόντες στα πράγματα της πατρίδας μας, εκμεταλλευόμενοι τις διχόνοιες ανάμεσα στις αιώνια αντίπαλες πόλεις της Αθήνας και της Σπάρτης.
                                                                                                                                         Ο αχνός ήλιος, που χτυπούσε πάνω στην ανατολική πλευρά της οροσειράς Ζάγκρος έδινε σε εκείνο το πρωινό στο Σιράζ μία αίσθηση μυστηριώδη. Παρά το έντονο ισλαμικό στοιχείο, εγώ βρισκόμουν στο “άλλο” Σιράζ, το κέντρο της θρυλικής επαρχίας Φαρς, εδώ που πρωτοεγκαταστάθηκαν οι Φάρσις ή Πέρσες, στον τόπο που υπήρξε το επίκεντρο της θρυλικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Στον δρόμο προς την Περσέπολη, 57 χλμ. από το Σιράζ, ο  συνοδός μου οδηγούσε αργά και έτσι χάθηκα στις σκέψεις μου. Σε λίγο θα ήμουν εκεί, στη θρυλική Περσέπολη ή Πάρσα που ο Δαρείος ο Α' ο Μέγας άρχισε να χτίζει το 512 και ολοκληρώθηκε 150 περίπου χρόνια μετά. Ο νους μου με παρέσυρε μακριά, αιώνες πίσω, όταν οι αρχαίοι πρόγονοί μας επέτρεπαν στους Πέρσες βασιλείς να καθορίζουν τις παραμέτρους των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα.                                            

 

                                                                                                                                             Μετά την υποκίνηση της επανάστασης των Ιώνων από τους Αθηναίους το 500 π.Χ., ο Πέρσης βασιλιάς, Δαρείος ο Α', μαινόμενος, έστειλε το 493 το πρώτο περσικό εκστρατευτικό σώμα κατά της Ελλάδας. Η εκστρατεία αυτή απέτυχε και τρία χρόνια μετά ο Δαρείος στέλνει τον Δάτι και τον Αρταφέρνη. Γράφεται τότε μία χρυσή σελίδα της ελληνικής ιστορίας, όταν ο Μιλτιάδης, επικεφαλής 10.000 Αθηναίων και 1.000 Πλαταιέων κατατροπώνει στον Μαραθώνα τις δεκαπλάσιες ορδές των Περσών. Η επόμενη εκστρατεία κατά της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε από τον Ξέρξη που ηγείτο πολυάριθμου στρατού και στόλου. Σε τέτοιες στιγμές απόλυτου εθνικού κινδύνου κατάφερναν οι ελληνικές πόλεις, ιδιαίτερα η Αθήνα και η Σπαρτή, να ξεπερνούν τις διχόνοιες.                                                                                                          Έτσι, το 480 ο Λεωνίδας, επικεφαλής 7.000 Ελλήνων βρέθηκε στις Θερμοπύλες, για να ανακόψει την προέλαση του Ξέρξη προς την Αθήνα. "Είναι τόσο πολλοί, που τα βέλη τους θα σκεπάσουν τον ήλιο!” είπε ο αγγελιαφόρος του. "Καλύτερα" απάντησε. "Θα πολεμήσουμε στη σκιά!" Ο Λεωνίδας, αν και μπορούσε να φύγει, έμεινε εκεί και έπεσε, κάνοντας στον εχθρό μοναδική επίδειξή τής ελληνικής ανδρείας. Ο Ξέρξης θα κάψει την Αθήνα, αλλά θα παρακολουθήσει την καταστροφή του στόλου του στη Σαλαμίνα. Ένα χρόνο μετά, ο Παυσανίας ανέλαβε στρατηγός όλων των Ελλήνων και πρωτοστάτησε στην τελευταία περιφανή νίκη τους ενάντια στους Πέρσες σε ελληνικό έδαφος στις Πλαταιές το 479.                                                                                                                                                                                                 Τα Περσικά, όπως αποκαλούνται οι ελληνοπερσικές συγκρούσεις, έληξαν με τη μεταφορά του πολέμου στη Μικρά Ασία. Οι Πέρσες, όμως, εξακολούθησαν να είναι παρόντες στα πράγματα τής Ελλάδας, εκμεταλλευόμενοι με τον καλύτερο τρόπο τα έκτροπα του Πελοποννησιακού πολέμου. Φρόντιζαν πάντα να ρέει άφθονο χρήμα στα στρατόπεδα των Αθηναίων και των Σπαρτιατών και ακολουθώντας την αλάθητη τακτική του "διαίρει και βασίλευε", είχαν καταφέρει να επιβληθούν, όχι μόνο ως διαιτητές στην αιώνια διαμάχη των δύο μεγάλων, αλλά και ως εγγυητές τής ειρήνης και της σταθερότητας στην ίδια την ελληνική επικράτεια. Τα περσικά πλοία είχαν τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο, ενώ από την άλλη ο δαρεικός, το επίσημο νόμισμα των Περσών, είχε εισχωρήσει στα ελληνικά πράγματα καταφέρνοντας να γίνει η βασική ανταλλακτική αξία ακόμη και στην αθηναϊκή αγορά.                                                                                                                                                                             Ο 4ος αιώνας βρίσκει την Ελλάδα σε πλήρη αποδιοργάνωση. Η εκστρατεία των Ελλήνων για την απελευθέρωση των μικρασιατικών πόλεων γίνεται από τον Αλέξανδρο τον Β', το έπος του οποίου κράτησε 11 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα έγινε κύριος μιας αυτοκρατορίας που ξεπερνούσε τα όρια των μεγάλων στιγμών του περσικού κράτους.                                                                                                                                                                                                           Φτάνοντας στην Περσέπολη, τη θρυλική πρωτεύουσα του Δαρείου, θα την παραδώσει στις φλόγες όχι για να δώσει τέλος στην αιωνόβια σχέση Ελλήνων και Περσών, αλλά ίσως για να την μεταλλάξει. Θα ενστερνιστεί τις συνήθειες και την κουλτούρα των Περσών, θα σεβαστεί το διοικητικό τους σύστημα και θα τιμήσει τους θεούς και τα έθιμα τους, θέλοντας να δείξει ότι Έλληνες και Πέρσες μπορούν να αφήσουν πίσω τους ένα αιματηρό παρελθόν και να ανοίξουν την πόρτα σε ένα μέλλον βασισμένο στην αμοιβαία εκτίμηση και συνεργασία των δύο λαών. 

       

                                                                                                                                            Στο ψηλότερο σημείο της Ακρόπολης της Περσέπολης μπορεί κανείς να ανέβει από μια επιβλητική διπλή σκάλα, στολισμένη με εξαίρετα μεγάλα ανάγλυφα και επιγραφές χαρακτηριστικές της μεγάλης δύναμης του περσικού κράτους και της άμετρης αλαζονείας των Μεγάλων Βασιλέων. Οι λαξευτοί τάφοι των ίδιων αυτών βασιλέων βρίσκονται στον απότομο βράχο του Ναγκς-ε Ρόσταμ, 6 χλμ. μακριά από την Περσέπολη.     

  

                                                                                                                                                               Ο Αλέξανδρος, ο μέγας στρατηλάτης, μέσα από ανεπανάληπτες νίκες κατά των Περσών, θα φτάσει μέχρι τη θρυλική Περσέπολη, που ακόμη και σήμερα, παρά την καταστροφή, τα ερείπια της παραμένουν εντυπωσιακά.                                                          

           http://to-emblima.blogspot.gr/  πηγή                                                                    

Το υπερπέραν αρχαίων Αιγυπτίων

                                   Από την αρχαιότητα, η περιοχή γύρω από τον ποταμό Νείλο θεωρείτο τόπος ιερός και οι Αιγύπτιοι ο ευσεβέστερος λαός του κόσμου. Οι κατασκευαστές των πυραμίδων ταύτιζαν τη μεταθανάτια ζωή με δυο φυσικά φαινόμενα: αφενός με την καθημερινή πορεία του Ήλιου προς τη δύση και την επανεμφάνισή του το επόμενο πρωί, και αφετέρου με τον κύκλο ζωής των φυτών. Τα φυτά πεθαίνουν, αφού ολοκληρώσουν τον κύκλο τος βλάστησής τους και αναγεννιούνται την επόμενη άνοιξη. Για τους Αιγύπτιους, λοιπόν, ο θάνατος δεν αποτελούσε παρά το κατώφλι μιας άλλης ζωής, μια μεταβατική κατάσταση, η οποία έπρεπε να κατακτηθεί με περίπλοκο και δεξιοτεχνικό τρόπο. Η διατήρηση και συντήρηση του νεκρού γινόταν με μεγάλη επιμέλεια, καθώς το πεπρωμένο κάθε ανθρώπου παρέμενε στενά συνδεδεμένο με το σώμα του ακόμη και μετά ταν θάνατό του.                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Η ανάσταση των νεκρών                                                            Όπως για τον Θεό των νεκρών Όσιρη - ο οποίος δολοφονήθηκε από τον αδερφό του Σεθ και επανήλθε στη ζωή από την αδελφή και σύζυγό του Ίσιδα, έτσι ώστε να μπορέσουν να φέρουν στον κόσμο έναν γιο - έτσι και για τους νεκρούς υπήρχε η ελπίδα της ανάστασης. Ήδη από τις αρχές του Αρχαίου Βασιλείου, κατά το 3000 π.Χ., η ταφή ενός Φαραώ σήμαινε την ταυτόχρονη ενθρόνισή του στο υπερπέραν, οπότε το σώμα του βαλσαμωνόταν στα πλαίσια ενός αυστηρά οργανωμένου τελετουργικού.                                                                                                                                Σε μεταγενέστερες εποχές, αποσπούσαν από τον νεκρό την καρδιά, τον εγκέφαλο και τα σπλάχνα, και τα φύλασσαν σε πήλινα δοχεία. Στη συνέχεια τοποθετούσαν τη μούμια σε ξύλινη ή λίθινη σαρκοφάγο, πάνω στην οποία ζωγράφιζαν μάτια και μια πύλη, πιστεύοντας ότι έτσι δίνουν την ευκαιρία στον νεκρό να βγαίνει και να αντικρίζει τον ήλιο.                                      Θυμίαμα και προσευχές                                                              

 Μέσα στους τάφους των Βασιλέων (αλλά και των υψηλών αξιωματούχων και των ιερέων) τοποθετούσαν τρόφιμα, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τη ζωή των νεκρών στο υπερπέραν. Σε τύμβους της προϊστορικής και πρωτοϊστορικής εποχής βρέθηκαν αποθήκες τροφίμων. Στους λατρευτικούς χώρους έκαιγαν θυμίαμα στη μνήμη του νεκρού, καθήκον με το οποίο ήταν επιφορτισμένος ο μεγαλύτερος γιος ή ένας ιερέας του ναού. Συχνά υπήρχε και ένα άγαλμα του νεκρού, για τον οποίο πίστευαν ότι μέσα από τις σχισμές που βρίσκονταν στο ύψος των ματιών μπορούσε να ακούσει τις προσευχές και να εισπνεύσει το θυμίαμα. Στο άγαλμα αυτό μπορούσε να εγκατασταθεί το «Κα» του νεκρού και να παραλαμβάνει τα δώρα.                                                                                                                                  Οι έννοιες της ψυχής                                                                          

Το «Κα» ήταν για τους αρχαίους Αιγυπτίους μια φυσική και ψυχική ζωτική δύναμη, ένα στοιχειώδες χαρακτηριστικό μιας οντότητας, κοινό σε ανθρώπους και θεούς. Το ίδιο ισχύει και για την έννοια του «Μπα», της αθάνατης, άυλης υπόστασης του ανθρώπου, που εννοιολογικά προσεγγίζει τη δική μας ψυχή. Το «Μπα», με σώμα πτηνού και κεφάλι ανθρώπου, συμβολίζει την επιθυμία του νεκρού να κινείται ελεύθερα μεταξύ ουρανού και γης. Η τρίτη σημαντική για τους Αιγυπτίους έννοια της ψυχής ήταν το «Αχ», το πνεύμα που κατοικεί σε κάθε νεκρό, η δύναμη του οποίου είναι τόσο ισχυρή που προκαλεί φόβο ακόμα και στους ζωντανούς.                                                                                                                                                                                                                                                                                Η ζυγαριά του Όσιρη                                                                  Μετά τον θάνατό του, ο νεκρός παρουσιαζόταν σε ένα δικαστήριο με ανώτατο κριτή τον Όσιρη, όπου όφειλε να λογοδοτήσει για τη ζωή του. Η τιμιότητα του νεκρού κρινόταν σε μια θεϊκή ζυγαριά. Στη δεξιά πλάστιγγα βρισκόταν η καρδιά του και στην αριστερή ένα σύμβολο, συνήθως το φτερό της Μάατ, θεάς της αλήθειας. Όταν η πλάστιγγα έγερνε υπέρ της αλήθειας, ο νεκρός γινόταν δεκτός στον τόπο των ευλογημένων, ο οποίος παρουσιαζόταν ως φωτεινή συνέχεια του επίγειου κόσμου. Εάν όμως η ζυγαριά έγερνε υπέρ της καρδιάς και αυτή αποδεικνυόταν ανάξια, ο νεκρός παραδιδόταν σε έναν φριχτό δαίμονα με κεφάλι κροκοδείλου, ο οποίος τον έπαιρνε μαζί του στον Κάτω Κόσμο, όπου τότε και στο εξής θα έπρεπε να ανεχθεί την απελπιστική του ύπαρξη περιφερόμενος σε ανήλιαγα σπήλαια.
Ο τόπος των ευλογημένων   Στη διάρκεια της μακράς ιστορίας των αιγυπτιακών βασιλείων δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με το υπερπέραν. Εκτός από την πίστη ότι ο νεκρός εξακολουθεί να ζει στον τάφο του, συνυπήρχε η θεώρηση ότι το υπερπέραν φιλοξενούσε τους τόπους των ευλογημένων, που βρίσκονται πάνω ή κάτω από τη Γη. Το βασίλειο των ενάρετων νεκρών βρισκόταν στη δύση, εκεί που ήλιος βασιλεύει κάθε ημέρα. Η θεά Νουτ, μητέρα του θεού των νεκρών Όσιρη, προσωποποιούσε αυτό το ουράνιο υπερπέραν. Πίστευαν ότι η Νουτ ξαναγεννιόταν κάθε μέρα και κάθε νύχτα μέσα από τον ήλιο και τα αστέρια, και ότι ο εναγκαλισμός της θα έφερνε κάποια μέρα την αναγέννηση των νεκρών. Το σκοτεινό βασίλειο των αμαρτωλών νεκρών, οι οποίοι επιζητούν απεγνωσμένα τη λύτρωση, ήταν το Ντουάτ, ανήλιαγο σπήλαιο στον κάτω κόσμο. Κάθε νύχτα ο Θεός του Ηλίου περνούσε με τη βάρκα του μέσα από το σπήλαιο, και οι κάτοικοί του ήταν υποχρεωμένοι να του προσφέρουν θυσίες, έτσι ώστε κάποια μέρα να αναγεννηθούν.                                                                          http://to-emblima.blogspot.gr/

Το Facebook στα χρόνια της... Οδύσσειας!!!

Αν είχε συμβεί στο Facebook.. 

Οι περιπέτειες του Οδυσσέα.

Πηγή: www.lifo.gr

Κίνα: Βρέθηκαν φλάουτα 9.000 ετών!

Νοέμβριος, 2013

Φλάουτα φτιαγμένα από οστά βρέθηκαν σε νεολιθικό τάφο στην κεντρική Κίνα. Οι αρχαιολόγοι εξεπλάγησαν από τα ευρήματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου άρχισαν να παίζουν μουσική πολύ πριν αρχίσουν να γράφουν.

Οι Κινέζοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτά τα απλά μουσικά όργανα, ακατέργαστης κατασκευής,  που εντοπίστηκαν τον Οκτώβριο στην περιοχή Τζιάχου στην επαρχία Χενάν, οι αρχαίοι κάτοικοι της σημερινής Κίνας έπαιζαν μουσική πριν από 9.000 χρόνια.

Τα φλάουτα είναι επτατονικά, μουσικό όργανο σε προχωρημένη μορφή, είναι μήκους 20 εκατοστών και πλάτους 1,1 εκατ.

Οι αρχαιολόγοι δήλωσαν ότι ο πολιτισμός της Τζιάχου είναι της ιδίας χρονολογικής περιόδου με τον πολιτισμό του Τίγρη και Ευφράτη στη Μεσοποταμία.

Η αρχαιολογική περιοχή της Τζιάχου ερευνάται κατά τα τελευταία 30 χρόνια και από αυτήν έχουν βγει στο φως ορισμένα αντικείμενα τα οποία θεωρούνται ως μεγάλες πολιτιστικές ανακαλύψεις.

Μία από αυτές ήταν η ανακάλυψη μιας ουσίας σε σκεύος η οποία πιστεύεται ότι είναι αλκοόλη νεολιθικής εποχής. Ο πολιτισμός της Τζιάχου καθορίζεται από 9.000 έως 7.500 χρόνια πριν την εποχή μας.                                                                                                                                                                 source: mikres-ekdoseis.gr

Σεισμοί και σεισμολογία

Η θεωρία που έχει επικρατήσει πλέον για την γένεση των των σεισμών είναι αυτή των τεκτονικών πλακών, η οποία λέει πως η γη χωρίζεται σε τεράστιες πλάκες στερεού φλοιού (αυτές που συγκροτούν τη λιθόσφαιρα) οι οποίες κινούνται πάνω στο μανδύα της γης (τη λιωμένη και πυρακτωμένη μάζα κάτω από τη λιθόσφαιρα και πάνω από τον πυρήνα του πλανήτη). Αυτές οι πλάκες λοιπόν κατά τη κίνησή τους, συγκρούονται μεταξύ τους και στα σημεία που συγκρούονται δημιουργούνται ρήγματα τα οποία έχουν σαν συνέπειες τους σεισμούς.                                                                                                                                            Η πλάκα της Ευρώπης πάνω στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα κινείται κατά 4 εκατοστά το χρόνο προς την Αφρική η οποία κινείται επίσης κατά 1 εκατοστό προς την Ευρώπη. Έτσι σε 5 εκατομμύρια χρόνια αν αυτή η κίνηση συνεχιστεί σταθερά, είναι πιθανόν να πηγαίνετε στη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με το τραίνο! Τα τελευταία χρόνια έχουν χαρτογραφηθεί τα μεγαλύτερα και ενεργά ρήγματα παγκοσμίως και οι σεισμολόγοι προσπαθούν να βρουν κάποιο μαθηματικό συσχετισμό ανάμεσα στα μεγέθη των ρηγμάτων και τους σεισμούς που προκαλούν. Και οι Έλληνες σεισμολόγοι έχουν καταφέρει να καταλήξουν σε κάποιους συσχετισμούς, βασισμένοι στους πρόσφατους αλλά και παλαιότερους σεισμούς που γίνονται στον ελλαδικό χώρο. Βλέπετε η χώρα μας έχει το "προνόμιο" να είναι η πλέον σεισμογενής περιοχή της ευρύτερης Ευρασίας.                                                                                                                                                                                 Και αυτό σημαίνει πως σε μια γεωγραφική περιοχή από το Γιβραλτάρ μέχρι την Κίνα και από τον βόρειο μέχρι το νότιο πόλο, η περιοχή της Ελλάδας είναι η πλέον σεισμογενής! Εντυπωσιακό βέβαια όσο και τρομακτικό. Χωρίς να έχουν καταλήξει σε οριστικό συσχετισμό φαίνεται πως τα ρήγματα μεγέθους 200 χιλιομέτρων είναι ικανά να προκαλέσουν σεισμούς μεγέθους 8 Ρίχτερ, ενώ εκείνα των 120 χιλιομέτρων (όπως αυτό που βρίσκεται κοντά στην Κωνσταντινούπολη) μπορεί να φτάσει τα 7.5 Ρίχτερ. Αν ενδιαφέρεστε για τον ελληνικό χώρο μπορούμε να πούμε πως ο μεγαλύτερος σεισμός που μπορεί να σημειωθεί είναι των 8 Ρίχτερ. Αν αυτό δεν σας φαίνεται καθόλου παρήγορο να προσθέσουμε πως ευτυχώς μόνο 2 τέτοιου μεγέθους σεισμοί φαίνεται να έχουν σημειωθεί στην περιοχή μας τα τελευταία 2000 χρόνια και μάλιστα ο ένας είχε απόσταση 1000 χρόνων από τον άλλο. Μάλιστα ο ένας από τους δυο αυτούς σεισμούς που σημειώθηκε στη νότια Κρήτη αποδείχθηκε κατά προσέγγιση πως ήταν 8 Ρίχτερ από την ανύψωση του εδάφους του ρωμαϊκού λιμανιού, που υπήρχε εκεί, κατά δεκάδες μέτρα με την πάροδο του χρόνου.                                                                                                                                                                                                                            

Μια ανύψωση που οφείλεται στη βύθιση της αφρικανικής πλάκας κάτω από την ευρωπαϊκή αντίστοιχή της. Τα τελευταία χρόνια πάντως η συχνότητα εμφάνισης μεγάλων σεισμών στον ελληνικό χώρο έχει αυξηθεί, γεγονός που έχει κάνει τους Έλληνες σεισμολόγους ακόμα πιο προσεχτικούς για τα γεγονότα αυτά. Αν αναρωτιέστε πάντως ποιος είναι ο μεγαλύτερος σεισμός που μπορεί να υπάρξει στον πλανήτη, υπάρχει και αυτή η απάντηση. Μέχρι πριν μερικά χρόνια υπήρχε η αντίληψη ότι ο μεγαλύτερος σεισμός που μπορεί να γίνει είναι της τάξης των 8.5 Ρίχτερ, αλλά αυτή η άποψη έχει ανατραπεί και πιστεύεται ότι μπορεί να συμβεί σεισμός μέχρι και της τάξεως των 9 Ρίχτερ. Και αν η διαφορά του μισού βαθμού δεν είναι σημαντική, σκεφτείτε πως κάθε 0,1 της κλίμακας Ρίχτερ σημαίνει πως έχουμε σεισμό 10 φορές ισχυρότερο από εκείνον στον προηγούμενο βαθμό! Μεγαλύτεροι σεισμοί από 9 Ρίχτερ δεν είναι δυνατόν να συμβούν στη Γη σύμφωνα με τους σεισμολόγους, με βάση τα γεωλογικά δεδομένα και το μέγεθος του πλανήτη. Μεγαλύτεροι σεισμοί μπορούν να συμβούν σε μεγαλύτερους πλανήτες. Τι ακριβώς όμως μετράει η κλίμακα Ρίχτερ; Μετράει την δύναμη/ένταση του σεισμού, την ενέργεια που απελευθερώνεται από το ρήγμα που προκάλεσε το σεισμό. Η δύναμη αυτή απελευθερώνεται θεωρητικά ίσα προς όλες τις κατευθύνσεις και αυτό σημαίνει πως διαφορετικά σεισμολογικά εργαστήρια σε ολόκληρο τον κόσμο μπορούν να καταγράψουν την ένταση του σεισμού με σχετικές μικρές αποκλίσεις. Αυτές οι αποκλίσεις που είναι συχνές, οφείλονται σε γεωλογικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη μετάδοση της ενέργειας του σεισμού. Πέρα από την ένταση του σεισμού έχουμε κι άλλα χαρακτηριστικά, όπως είναι το επίκεντρο και το βάθος του. Επίκεντρο είναι το ακριβές σημείο του ρήγματος όπου εκπέμπεται το μεγαλύτερο μέρος ενέργειας του σεισμού ενώ το βάθος των σεισμών παίζει σημαντικό ρόλο στην τελική καταστροφικότητά του.                                                                                                                                                           Σεισμοί μεγάλου βάθους είναι κατά κανόνα λιγότερο καταστροφικοί από τους επιφανειακούς σεισμούς. Το μεγαλύτερο βάθος όπου μπορεί να εκδηλωθεί σεισμός είναι περίπου 700 χιλιόμετρα, ενώ δυστυχώς και πάλι για τον ελληνικό χώρο, οι περισσότεροι σεισμοί που γίνονται εδώ είναι σχετικά επιφανειακοί. Εκτός από την κλίμακα Ρίχτερ υπάρχει και η κλίμακα Μερκάλι η οποία δε μετράει την ένταση του σεισμού αλλά τα αποτελέσματα του σε καταστροφές. Η σύγχρονη σεισμολογία (η οποία όπως θα έχετε καταλάβει ήδη πως λόγω ιδιαίτερων συνθηκών είναι εξαιρετικά ανεπτυγμένη στην Ελλάδα) προσπαθεί με διάφορους τρόπους να κάνει από τη μια μακροχρόνια πρόβλεψη της εμφάνισης σεισμών και από την άλλη να βοηθήσει στην κατασκευή πιο ικανών κτιρίων για να αντιστέκονται στη σεισμική δραστηριότητα. Τα τελευταία χρόνια πρέπει να παραδεχτούμε πως υπάρχουν κάποιες επιτυχίες, όχι στην πρόβλεψη των σεισμών, αλλά στη μακροχρόνια πρόγνωσή τους.                                                                                                                                                                                                              Εδώ και 20 χρόνια επίσης η γνωστή ομάδα ΒΑΝ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτό που ονομάζουμε,"πρόδρομα σύνδρομα" της εμφάνισης των σεισμών, όπως είναι μεταξύ άλλων και οι αλλαγές στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που εμφανίζονται πριν την εκδήλωση των σεισμών. Στα πρόδρομα φαινόμενα της εμφάνισης του σεισμού περιλαμβάνονται επίσης και οι αλλαγές στη συμπεριφορά των ζώων (τα φίδια που φεύγουν από τις φωλιές τους και τα ποντίκια που εξαφανίζονται, μεταξύ άλλων) αλλά και κάποια γεωλογικά φαινόμενα όπως η εμφάνιση ποσοτήτων τοξικών ουσιών, τα οποία όλα είναι υπό μελέτη από διάφορους κλάδους της σεισμολογίας                                                                                                                                                             http://to-emblima.blogspot.gr/