ΤΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΆ ΤΕΧΝΆΣΜΑΤΑ

Οι παραδόσεις της Νότιας Αμερικής βεβαιώνουν πως τα «παλιά χρόνια, όλοι οι άνθρωποι μπορούσαν να πετάνε και να μετακινούν μεγάλες πέτρες χωρίς προσπάθεια». Στην Αίγυπτο, ο αυθεντικός ιερέας αναγνωριζόταν από το χάρισμα που είχε να ανυψώνεται στον αέρα όποτε ήθελε. Σύμφωνα με τους  Άραβες οι Αιγύπτιοι είχαν ένα μυστικό για να χτίζουν τους ναούς και τις πυραμίδες τους: «Τοποθετούσαν κάτω από τις πέτρες πάπυρους με μαγικές λέξεις γραμμένες πάνω τους και χτυπούσαν τις πέτρες μ' ένα ραβδί. Τότε οι ογκόλιθοι ανυψώνονταν στον αέρα και διέσχιζαν μια απόσταση ίση με' κείνη που διασχίζει ένα βέλος.                                                                                                                                        Μ΄ αυτό τον τρόπο έφταναν στις πυραμίδες». Μια τέτοια εξήγηση μας προκαλεί το χαμόγελο. Ωστόσο στο βιβλίο του "Η Συναρχία" ο Ζακ Βέις μας βεβαιώνει κι αυτός πως οι Αιγύπτιοι μυημένοι χρησιμοποιούσαν την αιώρηση για να χτίσουν τις Πυραμίδες: «Οι τεράστιοι ογκόλιθοι που ζυγίζουν μέχρι 600 τόννους είναι ελαφρώς κοίλοι σε ορισμένες πλευρές για να ταιριάξουν απόλυτα με τις καμπύλες πλευρές των διπλανών ογκολίθων αποτελώντας έτσι ένα στερεό σύνολο. Θα πρέπει να μεταφέρθηκαν με αιώρηση και να τοποθετήθηκαν με εξαιρετική ευκολία».                                                                                                                                                                                                                                              Η βαρύτητα είναι ένα μυστήριο φαινόμενο. Πρόσφατα μάθαμε πως δεν είναι ομοιόμορφη σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη και εξαρτάται από την πυκνότητα του γήινου φλοιού, γιατί συνδέεται με το φαινόμενο της ισοστασίας. Λόγου χάρη, σε ίδιο υψόμετρο, η βαρύτητα είναι λιγότερη στην ξηρά παρά στη θάλασσα. Απ' την άλλη μεριά, έχει αρχίσει ν' αμφισβητείται η ίδια η αρχή της βαρύτητας». Πιστεύουμε αλήθεια ότι ο Χριστός περπάτησε πάνω στο νερό. Το πιστεύουμε γιατί είναι σίγουρο πως το αποτέλεσμα της βαρύτητας δεν οφείλεται μόνο στην εφαρμογή των φυσικών νόμων αλλά μπορεί και να αλλοιωθεί από άγνωστους νόμους. Το πιστεύουμε γιατί είναι σίγουρο πως οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν περπατάνε με το ίδιο βάρος των, άλλων και γιατί οι λαϊκές εκφράσεις «δεν περπατούσε, πετούσε», «η χαρά (ο φόβος) δίνει φτερά», αντιστοιχούν σε κάτι το συγκεκριμένο. Οι αιωρήσεις των μυστικιστών δεν μπορούν ν' αμφισβητηθούν, όπως δεν μπορούμε ν' αρνηθούμε το ιπτάμενο ραβδί του Μπιζάν, τη «μετά θάνατον» αιώρηση του Τσονγκ Κάμπα και την αιώρηση των πουλιών που, όταν πετάνε πολύ ψηλά, σταματάνε την πτήση τους με μια κίνηση των φτερών και μένουν σχεδόν ακίνητα, λες και ξεχνάνε πως υπάρχει κάτι που λέγεται βαρύτητα. Στη «Φυσική Ιστορία», ο Πλίνιος μιλάει για ορισμένες θαυματουργές αιωρήσεις που ήξεραν να κάνουν οι Αιγύπτιοι και λέει πως ο αρχιτέκτονας Δεινοκράτης είχε αρχίσει να φτιάχνει το θόλο του ναού της Αρσινόης από μαγνητισμένες πέτρες για να παρουσιάζει ομοιώματα θεών κρεμασμένα στον αέρα. Οι ιερείς της Αιγύπτου ήξεραν πολύ καλά την τέχνη των τεχνασμάτων αυτών που βασίζονταν σε επιστημονικά φαινόμενα. Ένα από τα καλύτερα τεχνάσματα πού πετύχαιναν ήταν η ανύψωση ενός μεταλλικού δίσκου με μιαν αναπαράσταση του Ηλίου, μέσα στο μεγάλο ναό του Σέραπι, το περίφημο Σεράπειο της Αλεξανδρείας. Ο μοναχός Ρουφίνος, πού το είδε με τα μάτια του, πιστεύει πως θα πρέπει να γινόταν χάρη σε πολλούς μαγνήτες κρυμμένους, ικανούς να συγκρατούν το είδωλο σε ισορροπία στον αέρα. Ο Λουκιανός δύσπιστος από τη φύση του, βεβαιώνει πως είδε τούς Σύρους ιερείς να παρουσιάζουν δημόσια το ομοίωμα του θεού τους να ανυψώνεται ή να αιωρείται στον αέρα, σίγουρα χάρη σε κάποιο έξυπνο τέχνασμα με μαγνήτες. Ο Κασσιόδωρος μιλάει για ένα σιδερένιο άγαλμα του Έρωτα που κρεμόταν στον αέρα μέσα στο Ναό της Αρτέμιδας χωρίς ν' ακουμπάει πουθενά, όπως και τα αιγυπτιακά τεχνάσματα. Ποιος ήξερε πως η λειψανοθήκη του Μωάμεθ κρεμόταν κάποτε κάτω απ' το ταβάνι του Τζαμιού της Μεδίνας, χωρίς τίποτε το ορατό να την μαγνητίζει ή να τη συγκρατεί; Ο Χαλκόνδυλος πιστεύει πως και δω είχε χρησιμοποιηθεί μαγνήτης. Αν στην εποχή μας δεν πραγματοποιούνται πια οι αιωρήσεις, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η επιστήμη μας, τα τεράστια εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που χρειαζόμαστε, δεν θα μας επέτρεπαν να πραγματοποιήσουμε με μαγνήτες, με ηλεκτρισμό ή με οτιδήποτε άλλο το «θαύμα» του Μπιζάν με το ιπτάμενο ραβδί, την αιώρηση του Τσονγκ Κάμπα και το σιδερένιο άγαλμα που κρεμόταν στο Ναό της Αρτέμιδας! Σ' αυτή την τελευταία περίπτωση, το πείραμα θα μπορούσε να γίνει, αλλά θα χρειαζόμασταν τόση ενέργεια που θα' πρεπε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο εργοστάσιο ηλεκτρικού για να τα καταφέρουμε, πράγμα που σημαίνει πως, στον 20ο αιώνα, η επιστήμη δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει αυτά τα «τεχνάσματα». «Όλα όσα γνώριζαν οι Αρχαίοι γι' αυτές τις δυνάμεις - βεβαιώνει ένας χρονικογράφος - που χρησίμευαν για την κατανίκηση της βαρύτητας είναι σχεδόν αδύνατο  ν' αποκαλυφθούν γιατί ένα μεγάλο θρησκευτικό μυστήριο κάλυπτε, προ πάντων στην Αίγυπτο, όλα τα έργα των μυημὲνων». Πιστεύουμε όμως ότι το 17ο αιώνα, τα αρχαία μυστικά της αιώρησης είχαν κιόλας χαθεί από πολύ καιρό, τουλάχιστον για τα άψυχα αντικείμενα. Αντίθετα, οι ανθρώπινες αιωρήσεις αφθονούσαν σ' όλους τούς χριστιανικούς αιώνες.                                                                   to-emblima.blogspot.com