Με αφορμή τους πρόσφατους σεισμούς στην Κεφαλλονιά, ας δούμε ομοιότητες και διαφορές με αυτούς του 1953, και ποια ήταν η αντίδραση του πληθυσμού που επλήγηκε και την ετοιμότητα, και την αρωγή της πολιτείας. Έτος 1953, Ιόνια νησιά. Ξυπνά ο εγκέλαδος. Τοπία βιβλικής καταστροφής. Τον Αύγουστο του 1953 τα Ιόνια νησιά (και κυρίως η Ζάκυνθος) γνωρίζουν βιβλική καταστροφή από σεισμούς, που γκρεμίζουν χιλιάδες σπίτια και σκοτώνουν εκατοντάδες ανθρώπους. Το κράτος αποδεικνύεται τελείως ανέτοιμο ν' αντιδράσει.
Εκείνες τις ημέρες η Ελλάδα ζει μέσα σε κλίμα μεγάλων πολιτικών εντάσεων, οι οποίες ήταν απότοκες και της αναμενόμενης από στιγμή σε στιγμή εκτέλεσης του στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Πλουμπίδη. Ξαφνικά όλα αλλάζουν. Το πρωί της 8ης Αυγούστου ξυπνά ο εγκέλαδος κάτω από τα Ιόνια Νησιά και σκορπίζει τον όλεθρο. Πρώτο θύμα του η Ιθάκη και λίγες ώρες αργότερα η Κεφαλλονιά. Ακολουθούν, μεταξύ 11και 12 Αυγούστου, δονήσεις τρομακτικής έντασης (με καταστροφικότητα που περνά τις 10 μονάδες της κλίμακας Μερκάλι), που κυριολεκτικά ισοπεδώνουν τη Ζάκυνθο και προκαλούν ανυπολόγιστες καταστροφές στην Κεφαλλονιά. Ειδικά στη Ζάκυνθο (όπου τον σεισμό ακολουθεί και μεγάλη πυρκαγιά), δεν στέκει τίποτα όρθιο κι όλα θυμίζουν τοπίο βιβλικής συμφοράς. Μόνο ο ναός του Αγίου Διονυσίου μένει άθικτος κι όλοι αποδίδουν το παράξενο αυτό γεγονός σε θαύμα. Οι πρώτες ειδήσεις για το μέγεθος της καταστροφής είναι εφιαλτικές. Ακούγονται φήμες για χιλιάδες νεκρούς και για ανυπολόγιστο αριθμό εγκλωβισμένων κάτω από τα ερείπια. Το ίδιο ανυπολόγιστη είναι η οικονομική καταστροφή, έτσι που κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι τα Ιόνια Νησιά θα μπορέσουν ποτέ να ανανήψουν και να ανασυγκροτηθούν. Στο μεταξύ, το επίσημο κράτος δείχνει παντελώς ανέτοιμο ν' αντιδράσει και οι επισκέψεις των επισήμων κάθε άλλο παρά καθησυχάζουν ή παρηγορούν τους πανικόβλητους και απελπισμένους κατοίκους των νησιών.
Ο υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, μάλιστα, αποδοκιμάζεται άγρια από το πλήθος. Ιδιαίτερη αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι έρχονται σε βοήθεια πολεμικά σκάφη ξένων χωρών (αμερικανικά, αγγλικά, μέχρι και ισραηλινά), ενώ απουσιάζει ο ελληνικός στόλος. Ο Σόλων Γρηγοριάδης αναφέρει ότι τις ημέρες εκείνες ο αρχηγός του στόλου είχε παραιτηθεί και δεν υπήρχε κανείς να δώσει εντολή στα πλοία του στόλου να τρέξουν στην περιοχή της τραγωδίας. Η κατάσταση αρχίζει να μπαίνει σε κάποια τάξη από τις 20 Αυγούστου, οπότε αποφασίζεται η ίδρυση ειδικού υπουργείου Σεισμοπλήκτων, με έδρα το Αργοστόλι (άρχισε να λειτουργεί από τις 5 Σεπτεμβρίου). Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις που γίνονται στα τέλη περίπου του ίδιου μήνα, οι νεκροί της συμφοράς υπολογίζονται σε 400, ενώ οι υλικές ζημιές σε 100 εκατομμύρια δολάρια. Αδιευκρίνιστος είναι ακόμα ο αριθμός των τραυματιών και των αστέγων. Οι σεισμοί του 1953 θα ξυπνήσουν την κρατική μηχανή και γεγονός είναι ότι από τότε αρχίζει μια συστηματική προσπάθεια για την αντιμετώπιση καταστροφών αυτού του είδους. Αυτό θα γίνει σαφές κατά τους μεγάλους σεισμούς που θα γίνουν στη Θεσσαλία τον επόμενο χρόνο, οπότε το κράτος θα αντιδράσει πιο αποτελεσματικά. Σημειώνεται ότι τις ώρες της συμφοράς (13 Αυγούστου) γίνεται και η εκτέλεση του Πλουμπίδη... to-emblima.blogspot.gr
Εκείνες τις ημέρες η Ελλάδα ζει μέσα σε κλίμα μεγάλων πολιτικών εντάσεων, οι οποίες ήταν απότοκες και της αναμενόμενης από στιγμή σε στιγμή εκτέλεσης του στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Πλουμπίδη. Ξαφνικά όλα αλλάζουν. Το πρωί της 8ης Αυγούστου ξυπνά ο εγκέλαδος κάτω από τα Ιόνια Νησιά και σκορπίζει τον όλεθρο. Πρώτο θύμα του η Ιθάκη και λίγες ώρες αργότερα η Κεφαλλονιά. Ακολουθούν, μεταξύ 11και 12 Αυγούστου, δονήσεις τρομακτικής έντασης (με καταστροφικότητα που περνά τις 10 μονάδες της κλίμακας Μερκάλι), που κυριολεκτικά ισοπεδώνουν τη Ζάκυνθο και προκαλούν ανυπολόγιστες καταστροφές στην Κεφαλλονιά. Ειδικά στη Ζάκυνθο (όπου τον σεισμό ακολουθεί και μεγάλη πυρκαγιά), δεν στέκει τίποτα όρθιο κι όλα θυμίζουν τοπίο βιβλικής συμφοράς. Μόνο ο ναός του Αγίου Διονυσίου μένει άθικτος κι όλοι αποδίδουν το παράξενο αυτό γεγονός σε θαύμα. Οι πρώτες ειδήσεις για το μέγεθος της καταστροφής είναι εφιαλτικές. Ακούγονται φήμες για χιλιάδες νεκρούς και για ανυπολόγιστο αριθμό εγκλωβισμένων κάτω από τα ερείπια. Το ίδιο ανυπολόγιστη είναι η οικονομική καταστροφή, έτσι που κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι τα Ιόνια Νησιά θα μπορέσουν ποτέ να ανανήψουν και να ανασυγκροτηθούν. Στο μεταξύ, το επίσημο κράτος δείχνει παντελώς ανέτοιμο ν' αντιδράσει και οι επισκέψεις των επισήμων κάθε άλλο παρά καθησυχάζουν ή παρηγορούν τους πανικόβλητους και απελπισμένους κατοίκους των νησιών. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου