"Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ".
Συμπληρώθηκαν 65 χρόνια απ’ τη λήξη της μεγαλύτερης τραγωδίας που έζησε η Ελλάδα.
Ο απολογισμός σε αίμα της τριετίας 46 - 49 μπορεί να γίνει κατά προσέγγιση μονάχα. Απ’ τα γνωστά στοιχεία που υπάρχουν οι συνολικές απώλειες του Στρατού έφθασαν τους 2.500 αξιωματικούς και 41.000 στρατιώτες. Οι απώλειες του Δημοκρατικού Στρατού είναι γύρω στις 25.000 περίπου.
Ο απολογισμός σε αίμα της τριετίας 46 - 49 μπορεί να γίνει κατά προσέγγιση μονάχα. Απ’ τα γνωστά στοιχεία που υπάρχουν οι συνολικές απώλειες του Στρατού έφθασαν τους 2.500 αξιωματικούς και 41.000 στρατιώτες. Οι απώλειες του Δημοκρατικού Στρατού είναι γύρω στις 25.000 περίπου.
Μικρασιατική εκστρατεία
Η Μικρασιατική Εκστρατεία είχε 1.270 νεκρούς αξιωματικούς και 36.000 στρατιώτες.
Ο πόλεμος ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς είχε 740 αξιωματικούς και 14.400 στρατιώτες νεκρούς. Οι Βαλκανικοί 1912 - 1913 είχαν 300 αξιωματικούς και 7.900 στρατιώτες νεκρούς. Επειδή τα θύματα του Εμφύλιου προέρχονται από πόλεμο που έγινε μεταξύ Ελλήνων, από πόλεμο ανθρώπων που είχαν βυζάξει το ίδιο γάλα, είχαν γεννηθεί στον ίδιο τόπο - στην ίδια γειτονιά , στο ίδιο σπίτι ίσως - μιλούσαν την ίδια γλώσσα, τότε αποτελεί ο ξενοκίνητος αυτός αδελφοκτόνος πόλεμος, τη μεγαλύτερη αιματοχυσία που γνώρισε η Ελλάδα από την ανεξαρτησία της μέχρι σήμερα.
Ο πόλεμος ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς είχε 740 αξιωματικούς και 14.400 στρατιώτες νεκρούς. Οι Βαλκανικοί 1912 - 1913 είχαν 300 αξιωματικούς και 7.900 στρατιώτες νεκρούς. Επειδή τα θύματα του Εμφύλιου προέρχονται από πόλεμο που έγινε μεταξύ Ελλήνων, από πόλεμο ανθρώπων που είχαν βυζάξει το ίδιο γάλα, είχαν γεννηθεί στον ίδιο τόπο - στην ίδια γειτονιά , στο ίδιο σπίτι ίσως - μιλούσαν την ίδια γλώσσα, τότε αποτελεί ο ξενοκίνητος αυτός αδελφοκτόνος πόλεμος, τη μεγαλύτερη αιματοχυσία που γνώρισε η Ελλάδα από την ανεξαρτησία της μέχρι σήμερα.
Ο συμπάροικός μας, Κωστής Παπακόγκος, αναζητώντας τις αιτίες που προκάλεσαν την Εθνική αυτή τραγωδία, έγραψε το βιβλίο "ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΡΚΟΣ Ο Εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα 1945 / 1949", που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις Παπαζήση.
"Ο ΤΟΞΟΤΗΣ δημοσιεύει δυό αποσπάσματα απ’ τον ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΡΚΟ".
"Ο ΤΟΞΟΤΗΣ δημοσιεύει δυό αποσπάσματα απ’ τον ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΡΚΟ".
Έλληνας αντιστασιακός με επιγραφή καρφιτσωμένη πάνω του "Προδότης"
κρεμασμένος από ταγματασφαλίτες, σε κοινή θέα. Ο τσολιάς ποζάρει για μια αναμνηστική φωτογραφία!...
κρεμασμένος από ταγματασφαλίτες, σε κοινή θέα. Ο τσολιάς ποζάρει για μια αναμνηστική φωτογραφία!...
"....Αριωσαν τα σκοτάδια της αυγής. στο ουρανοθέμελο χαμηλά, πάνω απ’ τις χιονισμένες βουνοκορφές, πήρε να κοκκινίζει η μέρα. Φυσούσε ανάλαφρο παγωμένο αεράκι, ανακατώνονταν οι δριμιές μυρουδιές του ελατιά με τ’ αγριολούλουδα της άνοιξης, ξεχείλιζε, σαν κούπα μεθυστικό κρασί, το μικρό διάσελο στις Αρμύρες. Που βρέθηκαν άξαφνα τόσα πουλιά, τόσα ερωτικά κελαηδήματα και χρώματα και θόρυβοι από βρυσομάνες. Πούθε αποκρουνίστηκε τούτος ο πόντος με τους μύριους ψίθυρους και τις ψυχοπλανεύτρες σειρήνες...
Το απόσμασμα στη θέση του, οι στρατιώτες βουβοί, ακούνητοι σα μολυβένιοι. Λίγο πιο πίσω πηγαινοέρχονταν άλλοι στρατιώτες κι ένα κοπάδι συμμορίτες που κάπνιζαν αρειμάνια. Κι ο Νίκος αντίκρια τους ορθός δίπλα σε μια μορζιά, σχεδόν χαμογελαστός, μ’ ένα πουκάμισο φαρδύ, κάτασπρο, με μεγάλες μπαλωματιές απ’ τις πληγές που’ γιναν στα βασανιστήρια. Ανέμιζε αλαφρά το πουκάμισο, έφεγγε μες στο χάραμα σα φτερούγα....."
Το απόσμασμα στη θέση του, οι στρατιώτες βουβοί, ακούνητοι σα μολυβένιοι. Λίγο πιο πίσω πηγαινοέρχονταν άλλοι στρατιώτες κι ένα κοπάδι συμμορίτες που κάπνιζαν αρειμάνια. Κι ο Νίκος αντίκρια τους ορθός δίπλα σε μια μορζιά, σχεδόν χαμογελαστός, μ’ ένα πουκάμισο φαρδύ, κάτασπρο, με μεγάλες μπαλωματιές απ’ τις πληγές που’ γιναν στα βασανιστήρια. Ανέμιζε αλαφρά το πουκάμισο, έφεγγε μες στο χάραμα σα φτερούγα....."
Ο διαχρονικός μύθος του καπετάν Σμόλικα.
"...Απ την απολογία του καπετάν Σμόλικα στο Μπούλκες - τα κομματικά κριτήρια εκεί δεν ταίριαζαν με τ’αψηλά ιδανικά της επανάστασης, με την αλληλεγγύη, την αδελφοσύνη και όλα εκείνα που έζησαν, μέσα στη φωτιά του πολέμου, οι ελασίτες.
-Μια φορά κι έναν καιρό, παιδιά μου, ήταν ένας γκαμηλιέρης κι είχε πέντ’ έξι γκαμήλες. Ο γκαμηλιέρης ήταν φτωχός, φαμιλίτης, έπρεπε να δουλεύει τις γκαμήλες πολύ, να βγάζει μεροκάματο. Και πράγματι, τις φόρτωνε βαριά, δεν τις τάϊζε καλά, δεν τις πότιζε καλά, δεν τις άφηνε να ξαποστάσουν. Επρεπε να βγάλει το ψωμί του ο άνθρωπος. Και οι γκαμήλες οι καημένες, υπομονητικά, δίχως παράπονο, δούλευαν κατακουρασμένες μέρα νύχτα.
-Μια φορά κι έναν καιρό, παιδιά μου, ήταν ένας γκαμηλιέρης κι είχε πέντ’ έξι γκαμήλες. Ο γκαμηλιέρης ήταν φτωχός, φαμιλίτης, έπρεπε να δουλεύει τις γκαμήλες πολύ, να βγάζει μεροκάματο. Και πράγματι, τις φόρτωνε βαριά, δεν τις τάϊζε καλά, δεν τις πότιζε καλά, δεν τις άφηνε να ξαποστάσουν. Επρεπε να βγάλει το ψωμί του ο άνθρωπος. Και οι γκαμήλες οι καημένες, υπομονητικά, δίχως παράπονο, δούλευαν κατακουρασμένες μέρα νύχτα.
"Aετός" φρουρός της λευτεριάς.
Κάποτε ο γκαμηλιέρης γέρασε, αρρώστησε, έπεσε του θανατά στην ψάθα. Και λέει: Δε φωνάζω εκείνες τις γκαμήλες, να ξομολογηθώ, και να μου δώσουν συχώριο; Τις μάζεψε γύρω του, λοιπόν, και λέει: «Γκαμήλες μου, εγώ πεθαίνω, ήρθε η ώρα μου.και προτού κλείσω τα μάτια μου, ήθελα να σας πω δυο κουβέντες. Ξέρω πως στη ζωή μου σας κούραζα, σας παίδευα, σας παραφόρτωνα, δε σας τάϊζα και δε σας πότιζα όσο πρέπει. Τί να’κανα όμως -φαμιλίτης φτωχός ήμουνα, είχα πολλά πεινασμένα στόματα να χορτάσω. Μα τώρα, που’φθασα στα στερνά μου, σας φώναξα να μου κάνετε τη μεγαλύτερη χάρη. Θέλω να σας παρακαλέσω, γκαμήλες μου, να με σ’χωρέσετε για τα μεγάλα κρίματά μου". Και τότες οι γκαμήλες τινάχτηκαν απότομα, άρχισαν να μιλούν και να λέν: "Σε σ’χωρνάμε, αφεντικό, γιατί ήσουνα φτωχός, γιατί μας δούλευες πολύ, μας παραφόρτωνες, δε μας τάϊζες, δε μας πότιζες και δε μας άφηνες ν’αναπαυτούμε. Για όλα αυτά σε σ’χωρνάμε - ν’αγιάσουν τα κοκαλάκια σου! Μονάχα ένα πράμα, αφεντικό, δε θα σου το σ’χωρέσουμε ποτές μας. Το ότι μπροστά απ’όλες εμάς τις καματερές, τις αφοσιωμένες και προκομμένες γκαμήλες σου, σε όλες τις ξεθεωτικές μας πορείες, εσύ διάλεξες να βάλεις μπροστά μας το γάϊδαρο να μας οδηγάει... Αυτό, αφεντικό, είναι απ’τ’ασυχώρητα σε τούτο τον κόσμο! ».
Ο καπετάνιος σηκώθηκε, έριξε μια ματιά γύρω του και χαμογέλασε με συμπόνια στους κριτές του.
-Τέλειωσα , παιδιά μου! Είπε. Ευχαριστώ που με ακούσατε!
Πέρασε με άναργες δρασκελιές από ανάμεσά τους, άνοιξε τη διπλόφυλλη θύρα και χάθηκε μέσα στη νύχτα. Οι κομματικοί δεν κουνήθηκαν απ’ τις καρέκλες τους. « Ποιός είναι ο γάιδαρος; » σιγανομουρμούρισε κάποιος αγαθούλης...".
Ο καπετάνιος σηκώθηκε, έριξε μια ματιά γύρω του και χαμογέλασε με συμπόνια στους κριτές του.
-Τέλειωσα , παιδιά μου! Είπε. Ευχαριστώ που με ακούσατε!
Πέρασε με άναργες δρασκελιές από ανάμεσά τους, άνοιξε τη διπλόφυλλη θύρα και χάθηκε μέσα στη νύχτα. Οι κομματικοί δεν κουνήθηκαν απ’ τις καρέκλες τους. « Ποιός είναι ο γάιδαρος; » σιγανομουρμούρισε κάποιος αγαθούλης...".
ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΡΚΟΣ, αξίζει να διαβαστεί.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Κωστή δεν βάζεις στο μυαλό σου γυμνές, κούφιες λέξεις. Οι σελίδες του δεν ηχούν στα αυτιά σου μόνο όσο κρατάει το διάβασμα. Γιατί η ευχέρεια που χρησιμοποιεί τη γλώσσα ο Κωστής, "γλώσσα αγροτική ειδυλλιακής μορφής "παρασύρει την ψυχή σου σε μιά ανώτερη θεώρηση στα γεγονότα της εποχής . Ο Κωστής με όπλο την φαντασία του και συνεπαρμένος από ενθουσιασμό και πάθος για την αλήθεια, παρουσίασε ολοζώντανες τις μάχες στο Γράμμο, Βίτσι, Κόζιακα...Ποιητής και πεζογράφος ο συγγραφέας, πέτυχε θαυμάσια τόσο τη συναισθηματική συμμετοχή, όσο και τη συγκίνηση του αναγνώστη.
Ο Παπακόγκος, αποδεικνύεται μάστορας μεγάλος του δημοτικού λόγου, χρησιμοποιεί με τέτοια τέχνη τις λέξεις που καταγοητεύουν τον αναγνώστη. Είναι πλούσιο σε χαρίσματα "Ο Καπετάν Μάρκος" του Κωστή. Συνυπάρχουν το κάλλος, η απλότητα και ένα είδος στιλπνότητας, τέτοιο που με τα αποσπάσματα για τις θέσεις της Αγγλικής, Αμερικανικής και Ελληνικής κυβέρνησης, δίνουν τέτοια αρμονία στο έργο που βλέπεις πάνω στα όμορφα αγάλματα σε Ελληνικά μουσεία.
Ο Παπακόγκος, αποδεικνύεται μάστορας μεγάλος του δημοτικού λόγου, χρησιμοποιεί με τέτοια τέχνη τις λέξεις που καταγοητεύουν τον αναγνώστη. Είναι πλούσιο σε χαρίσματα "Ο Καπετάν Μάρκος" του Κωστή. Συνυπάρχουν το κάλλος, η απλότητα και ένα είδος στιλπνότητας, τέτοιο που με τα αποσπάσματα για τις θέσεις της Αγγλικής, Αμερικανικής και Ελληνικής κυβέρνησης, δίνουν τέτοια αρμονία στο έργο που βλέπεις πάνω στα όμορφα αγάλματα σε Ελληνικά μουσεία.
Γκουέρνικα του Πικασσό. Kαταδικάζει την άσκοπη καταστροφή της ζωής, ενώ συγχρόνως ο ταύρος απεικονίζει την ελπίδα συντριβής του αόρατου εισβολέα, του Φασισμού.
Η Εθνική ανεξαρτησία είναι το πολυτιμότερο αγαθό.Ο αγώνας και η θυσία γι’ αυτήν την ανεξαρτησία είναι η υψηλότερη αρετή. Ο Παπακόγκος με τον "Καπετάν Άρη" και τον "Καπετάν Μάρκο" έβαλε στο κεφάλι των τίμιων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού το νικητήριο στεφάνι της αρετής. Και αυτό το διατηρούν και σίγουρα θα το διατηρήσουν "ως ότου τρέχει το νερό και θάλλουν πανύψηλα τα δένδρα". Το βιβλίο του Κωστή συνέβαλε ώστε ο αγώνας τους να μείνει αγέραστος και άσβηστος, όπως ο ήλιος, νικητής του χρόνου. Η γενιά της Αντίστασης κράτησε πράσινο το δένδρο της Ελλάδας κι ας το βαρούσανε τα πιο άγρια δρολάπια τον 20ου αιώνα. Ας το κρατήσουν τώρα ακόμα πιό πράσινο κι αστραφτερό οι φυλλωσιές των γενιών που έρχονται. Γιατί "Είναι γεμάτος συμφορές ο τόπος, χώρος για άλλες δεν υπάρχει ".
Πηγή: http://www.toxotis.se/ Παναγιώτης Καλογιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου