Έχει χαρακτηριστεί ο «Αϊνστάιν της έρευνας της συνειδητότητας». Οι προκλητικές του θέσεις είναι αποτέλεσμα σύνθεσης των επιστημών της φιλοσοφίας και της φυσικής, με την ψυχολογία του βάθους και τις πνευματικές διδασκαλίες της ανθρωπότητας. Ο βιοχημικός και φυσικός Κεν Γουίλμπερ δεν επιχειρεί να εξηγήσει τίποτα λιγότερο από την εξέλιξη της ανθρώπινης συνειδητότητας, από τις απαρχές της έως την επίτευξη του στόχου της.
Η έκπτωση του πνεύματος Ο Κεν Γουίλμπερ (γενν. 1949) σπούδασε ιατρική για δυο χρόνια στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, προτού τον κερδίσει η βιοχημεία και η φυσική. Από τη δεκαετία του 1970, στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται και διδασκαλίες σοφίας της ανατολικής Ασίας. Έτσι, ο Γουίλμπερ, ο οποίος σήμερα έχει αποσυρθεί στο Μπόουλντερ του Κολοράντο, άρχισε να ασκείται στην τέχνη του Ζεν. Στο μοντέλο του, η «έκπτωση του πνεύματος» ως εισέλιξη (εξέλιξη προς τα πίσω) προηγείται της «εξέλιξης της συνειδητότητας». Η δημιουργία του κόσμου είναι μια βαθμιαία κάθοδος του καθαρού πνεύματος σε όλο και πιο πυκνές μορφές υλικής ύπαρξης, μέχρι που φτάνει στην υψηλότερη πυκνότητα, τη λεγόμενη νεκρή ύλη. Το πνεύμα εκπίπτει σε ύλη, σχεδόν όπως συνέβη η έκπτωση των αγγέλων, κατά τον μύθο. Μεταφορικά, το καθαρό πνεύμα σε κάθε βαθμίδα που κατέρχεται «ξεχνιέται» όλο και περισσότερο, δηλαδή γίνεται όλο και πιο πυκνό, έως ότου στη μορφή της νεκρής ύλης επέρχεται η απόλυτη λήθη του. Η αλυσίδα της εισέλιξης σύμφωνα με τον Γουίλμπερ, βασίζεται στη λήθη του πνεύματος από το ίδιο το πνεύμα. Από αυτό το βαθύτερο σημείο της καθόδου αρχίζει η διαδικασία της επιστροφής. Υπάρχουν υποτυπώδεις μορφές ζωής, από τις οποίες αναπτύσσονται ζωντανοί οργανισμοί. Από τους τελευταίους ξαναγεννιέται σταδιακά το πνεύμα και, στο τέλος, αφυπνίζεται στην ανθρώπινη συνειδητότητα. Το πνεύμα ξεκινά να ανέρχεται τις βαθμίδες τις οποίες είχε προηγουμένως κατέβει για να φτάσει τελικά στη θεϊκή πανσοφία.
Ο ερευνητής της συνειδητότητας, Κεν Γουίλμπερ, ο οποίος σήμερα έχει αποσυρθεί, μετά από ένα τραγικό συμβάν στην προσωπική του ζωή, έγινε γνωστός κυρίως μέσω των πολυάριθμων βιβλίων που έχει εκδώσει. Σύμφωνα με τον Κεν Γουίλμπερ, η εξέλιξη τη συνειδητότητας μπορεί να παραλληλιστεί με το γνωστό βιβλικό θέμα της έκπτωσης των αγγέλων. Κάποτε ο Θεός έριξε όλους τους αποστάτες αγγέλους στη γη. Εκείνοι που κάποτε περιδιάβαιναν χαρούμενοι και προστατευμένοι στον κήπο της Εδέμ, ξαφνικά ταλαιπωρούνταν από γήινα βάσανα και δεν μπορούσαν πια να θυμηθούν τη θεϊκή τους καταγωγή. Σιγά-σιγά πρέπει να εξελιχθούν ξανά σε αυτό που ήταν πριν. Έτσι συμβαίνει και με την ανθρώπινη συνείδηση. Το ανώτερο πνεύμα του Θεού ενυπάρχει σε μας, μόνο που δεν το θυμόμαστε πια, λόγω μιας συμβολικής «έκπτωσης αγγέλων».
Στην αλλαγή της εποχής Ο Γουίλμπερ ονομάζει ένα από τα κατωτέρα επίπεδα της εξέλιξης «Εποχή του Τυφώνα», από το αρχαιοελληνικό μυθολογικό ον Τυφωέα ή Τυφώνα. Αυτό το τέρας, μισό άνθρωπος και μισό φίδι, το κεφάλι του οποίου άγγιζε τα αστέρια και τα ανοιχτά του χέρια εκτείνονταν από την Ανατολή έως τη Δύση, συμβολίζει το κατώτερο επίπεδο εξέλιξης της συνειδητότητας, μπορεί μεν το σώμα ως Εγώ να αρχίζει να διαχωρίζεται από το περιβάλλον, ωστόσο το πνεύμα δεν διαχωρίζεται ακόμα από το σώμα. Γύρω στη 10η χιλιετία π.χ. η συνειδητότητα αλλάζει. Το άτομο αντιλαμβάνεται ότι είναι μέλος μιας κοινότητας και ότι εντάσσεται σε μια συμπαντική τάξη. Δημιουργούνται πολιτισμοί βασιζόμενοι στην καλλιέργεια της γης, δραστηριότητα μέσω της οποίας γίνεται αντιληπτή η έννοια του χρόνου. Παραχωρείτε προτεραιότητα στη γλώσσα, η οποία επιτρέπει την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας, και έτσι γεννιέται μια μνήμη απελευθερωμένη από το σώμα, ένα λεκτικό Εγώ. Αυτή είναι η αρχή της κουλτούρας και του πολιτισμού. Από τη μεγάλη μητέρα-φύση ο άνθρωπος διαμόρφωσε τη θρησκεία της Μεγάλης Θεάς. to-emblima.blogspot.com
Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης της συνειδητότητας, ένα από τα κατώτερα επίπεδα της επανάκτησης της θείας συνειδητότητας από τον άνθρωπο ήταν οι φρυγικές λατρείες της θεάς Κυβέλης στη σημερινή Ανατολία. Η αφύπνιση του πνεύματος Ο Γουίλμπερ χωρίζει την επάνοδο του πνεύματος σε δέκα βαθμίδες, από την κατάσταση της πλήρους ασυνειδησίας μέχρι την ολοκληρωτική αφύπνιση, το απόλυτο πνεύμα. Ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος θεωρεί ότι, έως σήμερα, η ανθρωπότητα έχει καλύψει περίπου το μισό αυτής της πορείας. Ο Γουίλμπερ, εξάλλου, είναι επίσης γνωστός ως πρωτοπόρος και διακεκριμένος συγγραφέας της υπερπροσωπικής ψυχολογίας. Σε όλα τα επίπεδα, η βαθμίδα συνειδητότητας της ανθρωπότητας αντικατοπτρίζεται στα πολιτισμικά της επιτεύγματα, αλλά κυρίως στους μύθους και στις θρησκείες της. Η ανάγκη που ενυπάρχει σε κάθε άτομο να αναζητήσει το συμπαντικό «Όλον» αποτελεί την κινητήριο δύναμη για την εξέλιξη της συνειδητότητας. Δηλαδή το πνεύμα, το οποίο κάποτε ηταν τμήμα της αρχικής ολότητας, όταν βρίσκεται στην κατώτατη βαθμίδα, επιδιώκει την επιστροφή στην πρότερη κατάστασή του, αυτήν της αρχικής ολότητας. Παρότι ο Γουίλμπερ πιστεύει ότι σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται στο μέσον της πορείας προς την ολότητα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, όπως σε όλες τις εποχές, που έχουν προχωρήσει πολύ πνευματικά και οι οποίοι ξεχωρίζουν από τη μάζα. Εξερευνούν κατά κάποιον τρόπο το πνεύμα του μέλλοντος και οι αντιλήψεις και οι διδασκαλίες τους υποδεικνύουν μελλοντικά επίπεδα συνειδητότητας.
Στην αλλαγή της εποχής Ο Γουίλμπερ ονομάζει ένα από τα κατωτέρα επίπεδα της εξέλιξης «Εποχή του Τυφώνα», από το αρχαιοελληνικό μυθολογικό ον Τυφωέα ή Τυφώνα. Αυτό το τέρας, μισό άνθρωπος και μισό φίδι, το κεφάλι του οποίου άγγιζε τα αστέρια και τα ανοιχτά του χέρια εκτείνονταν από την Ανατολή έως τη Δύση, συμβολίζει το κατώτερο επίπεδο εξέλιξης της συνειδητότητας, μπορεί μεν το σώμα ως Εγώ να αρχίζει να διαχωρίζεται από το περιβάλλον, ωστόσο το πνεύμα δεν διαχωρίζεται ακόμα από το σώμα. Γύρω στη 10η χιλιετία π.χ. η συνειδητότητα αλλάζει. Το άτομο αντιλαμβάνεται ότι είναι μέλος μιας κοινότητας και ότι εντάσσεται σε μια συμπαντική τάξη. Δημιουργούνται πολιτισμοί βασιζόμενοι στην καλλιέργεια της γης, δραστηριότητα μέσω της οποίας γίνεται αντιληπτή η έννοια του χρόνου. Παραχωρείτε προτεραιότητα στη γλώσσα, η οποία επιτρέπει την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας, και έτσι γεννιέται μια μνήμη απελευθερωμένη από το σώμα, ένα λεκτικό Εγώ. Αυτή είναι η αρχή της κουλτούρας και του πολιτισμού. Από τη μεγάλη μητέρα-φύση ο άνθρωπος διαμόρφωσε τη θρησκεία της Μεγάλης Θεάς. to-emblima.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου