«Διότι δεν υπάρχει κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γίνει φανερόν, ουδέ απόκρυφον, το οποίον δεν θέλει γίνει γνωστόν και έλθει εις το φανερόν» (Κατά Λουκάν, Η' 17). Τα προϊστορικά σπήλαια του Λασκὡ και του Λυσσάκ, οι σπηλιές των χειρογράφων στο Κουμ Ραν, οι κάμποι του Γκλοζέλ, ἡ έρημος του Τιαουανάκο, οι κοιλάδες του Λιβάνου, η Τάιγκα της Σιβηρίας, παραδίνουν σιγά σιγά τα μυστικά τους. Η Σελήνη έπαψε να είναι αίνιγμα. Οι τσιγγάνοι παραβιάζουν τον όρκο τῆς σιωπής. Ο Τεκτονισμός ανοίγει τις πόρτες των Ναών του. Και από το Βατικανό, τελευταίο καταφύγιο της Δύσης, διαρρέουν απαράβατα μυστικά.
Ο ίδιος Θεός αφήνει να του κλέψουν το μυστικό του κεραυνού, που μπορεί να μὴν είναι παρά το μυστικό του σωματιδίου του Χιγκς (μποζόνιο). Οι Χρόνοι που ζούμε είναι ιερόσυλοι. 'Ο Ιωάννης ΚΓ', που αναμφίβολα υπήρξε ο τελευταίος ποντίφικας με μεγάλη πνευματική εξουσία, διατηρούσε τὴν κληρονομιά του χριστιανισμού με δέκα χιλιάδες χρόνια άγνωστων αρχείων, τῶν οποίων η δημοσίευση, σε άλλη εποχή, θα ήταν επικίνδυνη. Άλλα, στις μέρες μας, δεν υπάρχει πια μυστικό, και η κληρονομιά μπορεί να πέσει στα χέρια όλων μας. Όπως μπορούμε να το φανταστούμε, μια τέτοια εκλαΐκευση θα προκαλέσει αληθινή επανάσταση, ιδιαίτερα για την προϊστορία, την ιστορία, τη φυσική και τη βιολογία.
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΆ ΜΟΥΣΕΊΑ Θα πρέπει κανείς να πιστεύει πολύ στη συντέλεια τού κόσμου για να κλέψει ένα πίνακα μεγάλου ζωγράφου, που κοστίζει 2 εκατομμύρια δολάρια ή και παραπάνω, τη στιγμή πού δεν υπάρχει σ' ολόκληρο τον κόσμο ούτε έμπορος πινάκων ούτε γκαλερί πού θα τον αγόραζε 20.000 δολάρια. Τα μεγάλα έργα τέχνης είναι καταχωρημένα, αρχειοθετημένα, γνωστά απ' το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ κι απ' το Ανκορέιτζ μέχρι το Σίδνεϊ, και κανείς δεν μπορεί να τα πουλήσει ατιμώρητα. Δεν καταλαβαίνουμε, λόγου χάρη, ποιος θα τολμούσε ν' αγοράσει τη Τζοκόντα, την Αφροδίτη της Μήλου ή το "Άσπρο Άλογο" του Γκωγκέν. Κι όμως, υπάρχουν συλλέκτες κλεμμένων έργων τέχνης. Τὸ 1960, πίνακες μεγάλων ζωγράφων, μεταξύ των οποίων κι ένας Γκόγια, 320.000 δολαρίων, κλέβονται από την Εθνική Γκαλερί Της Νέας Υόρκης. Όλοι νομίζουν πως είναι μεμονωμένη περίπτωση φιλότεχνου όπως με τη Τζοκόντα το 1911 και τον Αδιάφορο το 1939, αλλά ο κατάλογος των κλοπών αρχίζει να μεγαλώνει: η περίφημη συλλογή Κολόμπ ντ' Ορ στη Νότια Γαλλία, 26 πίνακες μεταξύ των οποίων δύο Κορό και ένας Καβαλέττο, στο Κόμο το 1961. Ένας Ρέμπραντ, ένας Βαν Ντύκ, ένας Τισιανός στο Παλέρμο από το σπίτι τού βαρώνου Γκαμπριέλε Ορτολάνι ντε Μπορντοράνο. Το πορτραίτο τού Δούκα του Ουέλλινγκτον στο Λονδίνο την ίδια χρονιά. Δύο Ζαν Μπρέγκελ και ένας Νταβίντ Τενιέ απ' το σπίτι του πρίγκιπα Ντε Λιν στο Παρίσι την πρωτοχρονιά του 1962. Ετρουσκικά κοσμήματα, για ένα δισεκατομμύριο λιρέτες χάνονται απ' το Μουσείο Γκροσσέττο στη Ρώμη τις 23 Φεβρουαρίου 1962. 27 πίνακες μεγάλων ζωγράφων - Σαγκάλ, Πικάσο, Τουλούζ Λοτρέκ Ρενουάρ - στις 14 Φεβρουαρίου 1962, ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και τη Σάντα Φε του Μεξικού. Ο μεγαλύτερος κλέφτης πινάκων - πού θεωρητικά δεν πουλιούνται - είναι, σύμφωνα με τη Σκότλαντ Γυάρντ ο Αμερικανός Έντουαρντ Χένρυ Άσντουιν, πού καταζητείται απ' όλες τις αστυνομίες τού κόσμου. Οι αγοραστές είναι κι αυτοί γνωστοί, τουλάχιστον μερικοί, αλλά πολιτικά και νομικά δεν τούς αγγίζει κανείς. Ξέρουμε πάντως, ότι, πιστεύοντας σε μιαν άμεση παγκόσμια καταστροφή όπου θα χαθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, έχουν φτιάξει μυστικά μουσεία πού μόνο αυτοί χαίρονται. Δεν θα επιστρέψουν τίποτα, δεν θα κληροδοτήσουν τίποτα, θα καταστραφούν κοντά στους θησαυρούς τους. Αν η συντέλεια του κόσμου αργήσει να 'ρθει, θα καταστρέψουν μόνοι τους τούς πίνακες για ν' αποφύγουν το σκάνδαλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κοινοί εγκληματίες, αλλά παθιασμένοι φιλότεχνοι πού δεν δίστασαν να κλέψουν. Πολλοί ζουν στις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες τῆς Μέσης Ανατολής και άλλοι στις ΗΠΑ. Στις 18-12-1961, η εφημερίδα La Presse, συνήθως καλά πληροφορημένη, αποκάλυψε σχετικά με τα Μυστικά Μουσεία: Ειναι βέβαιο πώς υπάρχει στις ΗΠΑ ένας αριθμός ιδιωτικών γκαλερί, όπου βρίσκονται σήμερα οι περισσότεροι από τούς πίνακες πού κλέφτηκαν από τα ευρωπαϊκά μουσεία στη διάρκεια του πόλεμου. Ένας συγγραφέας, με ιδιαίτερες γνώσεις πάνω σ' αυτό το θέμα, ο ειδικός εκτιμητής έργων τέχνης Ζόρζ Ρέμς περιγράφει, στο παράξενο και συναρπαστικό του βιβλίο LA MAIN (Το χέρι), ένα υπόγειο μυστικό μουσείο πού βρίσκεται κάπου στην Καλιφόρνια της Αμερικής. Το μουσείο αυτό υπάρχει. Δεν είναι το μοναδικό στο είδος του. Τα άλλα κρύβονται μέσα σε απρόσιτα παλάτια γύρω απ' τον Περσικό Κόλπο. Ίσως ο Ζόρζ Ρέμς να μην επισκέφτηκε το μουσείο του βιβλίου του αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως η περιγραφή του δεν είναι εντελώς φανταστική. 
Η καμπίνα εκείνου του ασανσέρ φτιαγμένου μέσα σ' ένα μονοκόμματο τοίχο από μπετόν μπορούσε να κλείσει σε περίπτωση πυρκαγιάς ή σεισμού χάρη σε πλάκες από ατσάλι που κλείδωναν αυτόματα απομονώνοντας το κτίριο απ' τον υπόλοιπο κόσμο. 'Ο Τζ. Μπ. είχε βάλει να του χτίσουν εκείνο το καταφύγιο το 1948 μόλις ακούστηκαν οι πρώτες διαδόσεις για έναν πυρηνικό πόλεμο. Οι υλικές δυσκολίες ήταν αξεπέραστες, γιατί ο Τζ. Μπ. επέμενε να διατηρήσει την εξωτερική όψη ενός μεσαιωνικού πύργου. Το πρώτο υπόγειο, σε 12 μέτρα βάθος, είχε μια σειρά από δωμάτια έτοιμα για να δεχτούν μέχρι 100 ανθρώπους αλλά στο δεύτερο καταφύγιο, 23 μέτρα βάθος, από την επιφάνεια βρίσκονταν κρυμμένα τα πιο πολύτιμα αντικείμενα. Το ὺπόγειο αυτό καταφύγιο αποτελούνταν από ιδιαίτερα δωμάτια, δυο θαλάμους ύπνου, μια κουζίνα ένα στούντιο με πομπό και δέκτη ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, ένα χειρουργείο, ένα εργαστήριο, μια αποθήκη τροφίμων και μια σειρά αιθουσών με ειδικό κλιματισμό για τα έργα τέχνης. Όταν τέλειωσαν οι εργασίες όλα τα μέλη του προσωπικού πήραν ένα επεξηγηματικό σημείωμα για τον τρόπο που θα' πρεπε να πήγαιναν από τη Νέα Υόρκη στον πύργο όταν παρουσιαζόταν ανάγκη... Σε γενικές γραμμές όμως ο Τζ. Μπ. ενδιαφερόταν περισσότερο για κύπελλα και κοσμήματα από καθαρό κρύσταλλο και πολύτιμες πέτρες. Σ' αυτό τον τομέα ἡ συλλογή του ήταν εξίσου σημαντική με τη συλλογή του Λούβρου και του Βατικανού. Είχε αρχίσει να τη φτιάχνει από το 1935 αγοράζοντας από Γερμανούς και Ελβετούς μεσάζοντες ό,τι διαθέσιμο υπήρχε στην αγορά. Ο θησαυρός αυτός, φρούτο πολεμικών λεηλασιών και λαφυραγωγιών ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον Τζ. Μπ. χάρη στους προμηθευτές του κατείχε αντικείμενα κλεμμένα από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους συλλέκτες, καθώς και μια τριανταριά, έργα τέχνης που είχαν εξαφανιστεί από τα γερμανικά και ιταλικά μουσεία στη διάρκεια της κατοχής. Είχε δυο Βελάσκεθ, τέσσερις Ρέμπραντ, δυο Φρανς Χαλς, έξι Γκόγια, γνωστούς και καταχωρημένους με τόση ακρίβεια που δύσκολα θα μπορούσε να τους δείξει χωρίς κάποιο μπελά. Στην εποχή που ζούμε, υπάρχουν άτομα - έντιμα κατά τα άλλα - που κλέβουν και κρύβουν θησαυρούς αμύθητους. {π.χ. Λόρδος Έλγιν και η συμμορία του}. Το έγκλημα τιμωρείται μόνο αν δεν αποτελεί εξαίρεση. Η δολοφονία ενός ανθρώπου συνεπάγεται θανατική καταδίκη. Η δολοφονία δέκα ανθρώπων οδηγεί σε ψυχιατρική κλινική. Η δολοφονία δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων ξεπερνάει τα κοινά όρια και δεν προβλέπεται σχετική καταδίκη. Το 1917 - 1918 - 1919, ο Ισπανός γιατρός Λ. δεν σκότωσε δέκα εκατομμύρια, αλλά εικοσιπέντε εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Η ΙΣΠΑΝΙΚΉ ΓΡΊΠΗ Η ισπανική γρίπη, με τις αποτρόπαιες αναμνήσεις, εξαφάνισε σε δυο χρόνια πέντε φορές περισσότερους ανθρώπους απ' όσους ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ειπώθηκε πως ήταν πανούκλα, χολέρα. Να, όμως, η αλήθεια που μέχρι "χθες" κρατιόταν μυστική για την αλλόκοτη εκείνη επιδημία. Το 1917, ο Ισπανός γιατρός Λ. ανακαλύπτει στο Περού τον τύπο Ελ Σάπο (Ο Βάτραχος) από την περίφημη Ινκαική φαρμακοποιία - άγνωστη μέχρι σήμερα - της οποίας τα έξι βασικά γιατρικά αποτελούν τον «τύπο κασκαρίλλια» που λένε πως γιάτρευε όλες τις αρρώστιες. Ο τύπος Ελ Σάπο είναι εξαιρετικά επικίνδυνος γιατί προκαλεί βιολογικούς μεταβολισμούς χάρη σ' έναν καταλύτη, τη διάσταση του αίματος του βατράχου. Μολονότι γνώριζε αυτό τον κίνδυνο, ο Δρ Λ., γυρνάει στὴν Ισπανία κλείνεται στο εργαστήριό του στὴν ανδαλουσιανή έπαυλη που είχε, στα προάστια τὴς Μάλαγα, και αρχίζει νὰ καλλιεργεί τα μικρόβια που τοποθετεί σ' ένα γουρουνάκι. Στη διάρκεια τῶν πειραμάτων του, δημιουργείται ένας πυώδης μεταβολισμός που σκοτώνει το ζώο. Αν ο Δρ Λ. έκαιγε το πτώμα του ίσως να γλίτωναν εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Κατά εγκληματικό τρόπο, ο βιολόγος θέλησε να μάθει περισσότερα: έκανε αυτοψία στο πειραματόζωο και συνέχισε τις μελέτες του χωρίς ν' αντιληφθεί πως η γυναίκα του και ο γιος του είχαν αρρωστήσει δείχνοντας τα συμπτώματα της ασθένειας που ο ίδιος εξέταζε. Η κυρία Λ. και ο γιος της πέθαναν, πρώτα θύματα της μάστιγας που αργότερα βαφτίστηκε ισπανική γρίπη. Γρήγορα το μικρόβιο απλώθηκε σ' όλο το χωριό, μετά στην επαρχία της Μάλαγα, στην Ανδαλουσία και σ' ολόκληρη την Ισπανία. Το 1918, το μικρόβιο της αρρώστιας που έμοιαζε με πανούκλα και χολέρα, έκανε θραύση σ' ολόκληρη την Ευρώπη κι από κει σ' όλον τον κόσμο.
Τρία εκατομμύρια νεκροί στη Δυτική Ευρώπη, 15 εκατομμύρια στην Άπω Ανατολή, συνολικά 25 εκατομμύρια... Να πως γεννήθηκε η τρομερή μάστιγα που ξανάφερε - μέσα στον 20ο αιώνα - το φοβερό πανικό των προγόνων μας όταν έκανε θραύση η πανούκλα. Ο Δρ Λ. δεν έπαθε τίποτε. (!) Τιμωρήθηκε μόνο στο επίπεδο της ηθικής του και της γενιάς του. Και ούτε κατηγορήθηκε για τίποτε. Γι' αυτούς που ετοιμάζουν το πρόγραμμα της νέας εποχής, της Εποχής του Υδροχοου όπως λένε οι αποκρυφιστές, της Εποχής του Κόνδορα όπως λένε οι αμερικανιστές, οι χρόνοι που ζούμε ανήκουν στους μαθητευόμενους μάγους.
Ο ΕΩΣΦΌΡΟΣ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΉ Αξίζει να σημειώσουμε ένα παράξενο γεγονός που, όμως, μοιάζει αναχρονιστικό: οι εωσφορικές αιρέσεις πολλαπλασιάζονται. Στο Παρίσι, στη συνοικία Σαίν-Ζυλιέν-Λε-Πώβρ, οι χαρτορίχτρες και οι πνευματιστές καταφέρνουν να πείσουν τους πελάτες τους να κλείσουν συμφωνία με τον Εωσφόρο. Στα τέλη του 20ου αιώνα. Η παγκόσμια επικαιρότητα αναφέρει συχνά τέτοια περιστατικά. Στις 20 Αυγούστου 1962, ένας «άνθρωπος-κροκόδειλος» από την Αφρική, ονόματι Ελλάρ, σκότωσε, για μια συμφωνημένη τιμή 63 φράγκων, μια κοπέλα που είχε κατηγορηθεί για μάγισσα. Ο αυτουργός του εγκλήματος, που λεγόταν Όντρικ, πλήρωσε μόνο 7 φράγκα και ο Ελλάρ τον κάλεσε να εμφανιστεί στο δικαστήριο που αποτελούσαν οι φύλαρχοι της περιοχής οι οποίοι αναγνώρισαν το δίκιο του κατηγόρου και καταδίκασαν τον Όντρικ να πληρώσει τα υπόλοιπα 56 φράγκα (Φρανς - Σουάρ, 30 Αυγούστου 1962). Όταν έγιναν οι σεισμοί και οι πλημμύρες στὴ Χιλή, το 1960, μια νέα κοπέλα προσφέρθηκε σε θυσία για να εξευμενίσει τους Θεούς. Ο παγκόσμιος τύπος ανέφερε το περιστατικό αυτό. 
Το γεγονός είναι, μας είπε ένας Νοτιοαμερικανός ακόλουθος πρεσβείας, πώς δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε τον κατακλυσμό. Μόλις σκοτώθηκε η κοπέλα, σταμάτησε από μόνος του. (!) Κι αυτή τη σκέψη την έκανε ένας ακόλουθος πρεσβείας! Τον Ιούλιο του 1962, στη Γαλλία αυτή τη φορά, η μικρή Λιν Μπ., 6 ετών, κόρη μιας δασκάλας μέλους της αίρεσης «Ζωντανή Πνευματικότητα», έπαθε μαστίτιδα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μπεζανσόν, απ' όπου την ξαναπήρε η μητέρα της. Χρειάστηκαν χωροφύλακες για να πάνε στο νοσοκομείο τη μικρή όπου χειρουργήθηκε βιαστικά. Σύμφωνα με τις αρχές της αίρεσης, η μητέρα της δεν ήθελε να θεραπευτεί η κόρη της με αντιβιοτικά «που σκοτώνουν τα μικρόβια, πλάσματα του Θεού κι αυτά». Αύγουστος 1962: ο Φρεντερικ Ζ., 2 ετών, πεθαίνει από έγκαυμα γιατί οι γονείς του δεν φώναξαν το γιατρό. Πιστεύω στους θεραπευτές, επέμενε ο πατέρας του. Εμπιστευομαι μόνο τους φυτοφάγος, έλεγε η μητέρα του. Δεν του είχαν βάλει παρά ένα κατάπλασμα αργίλλου. Οι γονείς του ήταν μέλη της αίρεσης «Ζωή Εν Αρμονία», του «φωτισμένου» Ραημόν Ντεξτρέξ. Σχεδόν κάθε μέρα, απατημένες σύζυγοι και εκδικητικές ερωμένες πάνε στους μάγους και τους ζητάνε να «δέσουν» τον άπιστο σύζυγο ή εραστή. Άλλοι αφελείς ζητάνε το θάνατο κάποιου εχθρού. Άλλοι πάλι ψάχνουν για «ερωτικά φίλτρα». 
Η ευπιστία των ανθρώπων αυτών είναι τόση που δέχονται να μπουν στις αιρέσεις ξέροντας πως θα πρέπει να λατρέψουν τον Εωσφόρο. Υπογράφουν ένα κανονικό καββαλιστικό συμβόλαιο με τον Εωσφόρο και συχνά και με το Σατανά με το ίδιο τους το αίμα. Σε αντάλλαγμα, ο αιρετικός περιμένει επιτυχία στον έρωτα, κέρδος στο παιχνίδι και στο λαχείο, κάποιο κρυμμένο θησαυρό... Στις σατανικές αιρέσεις, η λατρεία εκτελείται συμφωνα με το τελετουργικο που συνοδευεται απο τα παραδοσιακα οργια. Ο γέρο διαβολος του μεσαἰωνα, που τον νομιζαμε πεθαμένο, έρχεται παλι να χορέψει το σατανικο χορο του. to-emblima.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου