Ο Ζάπα με το συγκρότημά του, που ίδρυσε το 1964, ανήκει στους πιο αμφιλεγόμενους μουσικούς της ροκ - κι αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να τον κατατάξει κάπου. Προικισμένος κιθαρίστας και συνθέτης, έφερε νέα ακούσματα στη ροκ σκηνή.
Γεννημένος στις 21 Δεκεμβρίου του 1940 Φρανκ Βίνσεντ Ζάπα, εμφανίζεται στη ροκ σκηνή το 1967. Χρόνια πριν εμφανιστεί στο μουσικό στερέωμα, ο Ζάπα ασχολήθηκε με τη μουσική του αβανγκαρντίστα μουσικού Έντγκαρ Βαρέζε, την τεχνική του οποίου (κολάζ ήχων) πέρασε στη μουσική ροκ. Στο εξώφυλλο του «Freak Out» υπάρχει ένα τσιτάτο του Βαρέζε: «Ο μοντέρνος συνθέτης αρνείται να πεθάνει». Δίπλα του ακριβώς ένα σχόλιο του μάνατζερ της δισκογραφικής εταιρίας: «Μη εμπορικό δυναμικό». Η οικονομική αποτυχία διαρκεί μέχρι το 1979, όταν το τραγούδι «Μπόμπι Μπράουν» κυριεύει τα διεθνή τσάρτς. Το προκλητικό, πορνογραφικό κείμενο του «κολλημένου» στο σεξ, τρόμαξε την πουριτανική Αμερική. Όμως η μουσική του Ζάπα έχει ήδη εισχωρήσει παντού. Με το συγκρότημά του ο Ζάπα δούλεψε στις δεκαετίες '60 και '70 εντατικά για τη δημιουργία ενός προφίλ που τρόμαζε τους καλούς αστούς. Με την πρόταση «καμία συγχορδία δεν είναι τόσο απαίσια, ώστε να μπορεί να σχολιάσει όλες τις βρομιές που έγιναν από την κυβέρνηση στο όνομά μας», κάνει την αμερικανική κυβέρνηση στόχο του εμπαιγμού του, από την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ.
Μουσικά, ο Ζάπα ήταν ένας προικισμένος κιθαρίστας, ένας νεωτεριστής αρχηγός συγκροτήματος, ένας συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής που διακρίθηκε σε όλα τα ήδη της τζαζ και της ροκ στην πατρίδα του. Διεθνώς αναγνωρισμένοι μεγάλοι μουσικοί της τζαζ, πρόσφεραν στους δίσκους του Ζάπα και τη δική τους παρουσία. Με τα ασυμβίβαστα κείμενα του, ήταν συχνά αναγκασμένος να πουλά μόνος του τους δίσκους του, μια και οι δισκογραφικές εταιρίες δεν ήθελαν να συμμεριστούν την κριτική που ασκούσε στην πουριτανική κοινωνία. Η τεχνική της παρωδίας, των κολάζ και των τσιτάτων του Ζάπα είναι μοναδική στην ιστορία της ροκ και ανήκει στα εκφραστικά δυνατότερα στιλ αυτού του είδους. Ο Ζάπα τη χρησιμοποιούσε πάντοτε ως σατιρικό επιθετικό δυναμικό. Έτσι, το 1981 «καθάρισε» με την εμπορική βιομηχανία της μουσικής καθώς και με τη σεξουαλική συμπεριφορά της γενιάς των γονέων του. Η ηθική ψευδολογία, ο τυφλός πατριωτισμός και η θρησκευτική παράνοια της προηγούμενης γενιάς, γίνονται αντικείμενα αλύπητου εξευτελισμού στις συναυλίες του και θέματα πολλών τραγουδιών του. Στη δεκαετία του '80 ο Ζάπα ολοκληρώνει το βήμα προς την ηλεκτρονική μουσική. Από δω και μπρος κλείνεται στο στούντιο του, στο Λος Άντζελες, και επικοινωνεί από κει μουσικά με τον έξω κόσμο. Με το πέρασμα στην ηλεκτρονική μουσική, αναπτύσσει μια νέα αισθητική, η οποία απελευθέρωσε ήχους που δεν είχαν ξανακουστεί ποτέ. Για το άλμπουμ του «Τζαζ από την κόλαση», βραβεύεται με Γκράμι για το καλύτερο οργανικό ροκ κομμάτι. Λίγο πριν τον θάνατό του από καρκίνο, στις 4 Δεκεμβρίου του 1993, παρουσίασε μια παραγωγή των σύγχρονων έργων του για ορχήστρα, με την αβάν-γκαρντ ορχήστρα <<Ensemble Modern>>. Η τελευταία παραγωγή του Ζάπα τον γύρισε πίσω στη νιότη του. Έκανε τη σκηνοθεσία ήχων για μια ενορχήστρωση του συνολικού έργου του Βαρέζε. http://to-emblima.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου