Τα «Σεπτεμβριανά» της Κωνσταντινούπολης

                                                                                                                                        Στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 η τουρκία εξαπολύει ένα πρωτοφανές πογκρόμ εναντίον του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Είναι η αρχή του τέλους για την εκεί ελληνική παρουσία.                                                                                                                                            Η ιστορία ξεκινά τη νύχτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου 1955, με την έκρηξη βόμβας στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης. Πράξη, που, όπως αποδείχτηκε, είχαν κάνει οι ίδιοι οι Τούρκοι. Αμέσως, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης πληροφορούν το κοινό τους ότι «οι 'Ελληνες πυρπόλησαν το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ» (που ανήκει στο συγκρότημα του προξενείου) και δημιουργούν ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας.                                                                                                                                                   

                                         Ακολουθεί μια πρωτοφανής κινητοποίηση του τουρκικού όχλου της Κωνσταντινούπολης (στον οποίο μετέχουν και πάμπολλοι κούρδοι) και στις 8 το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου εκδηλώνεται μια ολομέτωπη «επέλαση» εναντίον της ανθούσας ακόμα ελληνικής ομογένειας.                                              

                                                                                                                             Αυτά που ακολουθούν είναι έξω από κάθε περιγραφή. Οι εξαγριωμένοι τούρκοι και κούρδοι σκορπίζουν την καταστροφή στο διάβα τους και μέσα σε λίγες ώρες καταστρέφουν περίπου 2.500 ελληνικά καταστήματα, 4.000 ελληνικά σπίτια και 19 ορθόδοξες εκκλησίες. Ακόμα, παρά την εντολή που είχαν πάρει να μην κάνουν βιαιοπραγίες εναντίον προσώπων, κακοποιούν δεκάδες μέλη της ελληνικής ομογένειας, ενώ καταγγέλλονται και αρκετοί βιασμοί.                                                                                                 

                                                                               Παράλληλα, εκδηλώνονται και βιαιότητες επιθέσεις εναντίον της ελληνικής στρατιωτικής αποστολής στη Σμύρνη. Την επομένη, η τουρκική κυβέρνηση του Αντάν Μεντερές προσπαθεί να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για τους βανδαλισμούς (ρίχνοντας τα βάρη στους κομμουνιστές), ενώ η ελληνική κυβέρνηση του ετοιμοθάνατου Παπάγου διαμαρτύρεται «ευπρεπώς».                                                                                                

                                                                                                                                                                   Μέσα σ' αυτό το χάος γίνεται πλέον κοινή συνείδηση ότι πλησιάζει το οριστικό τέλος του ελληνισμού της Πόλης.                           to-emblima.blogspot.gr