Του ύψους και του βάθους. Πατέρας Ογκίστ Πικάρ και γιός Ζακ. Ο ένας στην στρατόσφαιρα και ο άλλος στο βυθό του ωκεανού.

    

Ο Ελβετός φυσικός Ογκίστ Πικάρ και ο βοηθός του Πάουλ Κίπφερ ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που ανυψώθηκαν σε ύψος 16 χιλιομέτρων με ένα δικής τους κατασκευής αερόστατο στρατόσφαιρας το 1932. 28 χρόνια αργότερα ο γιός του Ζακ Πικάρ κατεβαίνει στα βάθη της θάλασσας.                  

 Ζακ Πικάρ: ερευνητικό ταξίδι σε βάθος 10.916 μέτρων                                                                                                                                                                     Το αερόστατο στρατόσφαιρας δεν είναι παρά μια ατσάλινη σφαίρα που ανυψώνεται στους αιθέρες με τη βοήθεια ενός μπαλονιού γεμάτου με αέριο. Πάνω στην ίδια αρχή, ο γιος Πικάρ έκρινε πως είναι δυνατόν να κατασκευαστεί ένα υποβρύχιο όχημα για να φθάσει κανείς στα βαθύτερα σημεία του Ωκεανού. Αυτό το όχημα θα αποτελούνταν από μια σφαίρα ανθεκτική στις πιέσεις για την προστασία των επιβατών και από ένα μηχανισμό προώθησης. Το όχημα θα βυθιζόταν με ρυθμιζόμενη εισροή βενζίνης (κινητήριας δύναμης) και θα επανερχόταν στην επιφάνεια με απόρριψη σαβούρας. Ο Πικάρ ονόμασε το σχεδιασμένο με αυτόν τον τρόπο υποβρύχιο όχημα «βαθυσκάφος».  Η πόλη Τριέστι και η ιταλική κυβέρνηση έδωσαν τη δυνατότητα στον Ογκίστ Πικάρ και στο γιο του Ζακ, υποστηρίζοντας τους οικονομικά, να κατασκευάσουν την υποβρύχια σφαίρα τους. Τον Αύγουστο έλαβε χώρα στο λιμάνι του Καστελμάρε το παρθενικό ταξίδι του μήκους 15,3 μέτρων βαθυσκάφους, βαφτισμένου με το όνομα «Τριέστι».                                                                       

 Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1953, στην Τυρρηνική θάλασσα, το υποβρύχιο όχημα έφθασε σε βάθος 3.150 μέτρων. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 το αμερικανικό ναυτικό ενδιαφέρθηκε για το «Τριέστι». Οι Αμερικανοί ήθελαν να διεξάγουν δικά τους πειράματα για να βγάλουν συμπεράσματα σχετικά με την εξάπλωση των ηχητικών κυμάτων, προς έναν ηχητικό βυθομέτρηση. Ο Ζακ Πικάρ πούλησε το υποβρύχιο του στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του είχε ήδη αποσυρθεί από την επίπονη αυτή εργασία. Στο χείλος της λεκάνης του Ειρηνικού, κοντά στη νήσο Γκουάμ, του νοτιότερου νησιού του Αρχιπελάγους των Μαριάνεν, το «Τριέστι» θα καταδυόταν με στόχο τον βυθό του λάκκου των Μαριάνεν, το βαθύτερο γνωστό σημείο των θαλασσών όλης της Γης. Στις 23 Ιανουαρίου 1960, στις 8.15, ο Ζακ Πικάρ και ο Αμερικανός Ντον Γουόλς, άρχισαν την κατάδυση. Μετά από τρία τέταρτα της ώρας είχαν καταδυθεί σε βάθος μόλις 244 μέτρων. Με εκκένωση της βενζίνης για μανούβρες αύξησαν την ταχύτητα κατάδυσής τους. Στις 2.29, σε περίπου 1.300 μέτρα βάθος, μια καλωδιακή σύνδεση μη επαρκώς στεγανοποιημένη άρχισε να στάζει στο εσωτερικό του σκάφους. Δυο ώρες αργότερα, οι ερευνητές είχαν ήδη φθάσει σε βάθος 8.320 μέτρων. Πικάρ: «Το νερό είναι πεντακάθαρο σαν κρύσταλλο. Κανένα ίχνος ζωής. Πρόκειται για ένα τεράστιο κενό, ακατάληπτο στην έκτασή του». Λίγο αργότερα, οι Πικάρ και Γουόλς τρομοκρατήθηκαν από έναν κούφιο θόρυβο. Μια και τα όργανα δεν έδειχναν κάποια βλάβη, η κατάδυση συνεχίστηκε. Στις 13.06 το «Τριέστι» άγγιξε το βυθό της θάλασσας σε ένα βάθος 10.916 μέτρων. Ο βυθός ήταν καλυμμένος από λάσπη στο χρώμα της κανέλας που είχε δημιουργηθεί από κατάλοιπα πεπρωμένων φυκιών. Τέσσερις ώρες περίπου αργότερα το βαθυσκάφος έφθανε σώο στην επιφάνεια της θάλασσας.  

                                                                                                                    Στα χρόνια που ακολούθησαν, κατασκευάστηκαν και άλλα καταδυτικά οχήματα αλλά όχι πλέον σύμφωνα με τις προδιαγραφές του βαθυσκάφους. Βέβαια, αποτελούν μέχρι σήμερα τη μόνη δυνατότητα να φθάσει κανείς στα βάθη της θάλασσας, μόνο που τα μεγάλα βάθη κρίθηκαν ως ασήμαντα από οικονομική και στρατιωτική άποψη.                                                                                                                                   http://to-emblima.blogspot.gr/