Σίγουρα έχετε δει την 'ινουλα που φτάνει το ύψος του 1,5 μέτρου και ζει πάνω από 10 χρόνια. Το φυτό με την ευχάριστη μυρωδιά που μεγαλώνει το καλοκαίρι ακόμα και στις σχισμές της ζεστής ασφάλτου, όταν τα άλλα φυτά λιμοκτονούν από την ξηρασία. Την τελευταία τριανταετία η ίνουλα συνεχώς διευρύνει τη διασπορά της, καταλαμβάνοντας με εντυπωσιακή ταχύτητα τους χώρους που ο άνθρωπος περνά και "διαταράσσει". Οι προσαρμογές του φυτού εμφανίζουν εντυπωσιακή πλαστικότητα. Η ινουλα εποικίζει κάθε νέο περιβάλλον που δημιουργείται, από "ασβεστόφοβα" περιβάλλοντα μέχρι τα "αλλοφυτικά" πεδία και την άσφαλτο. Όμως εκτός από τους βοτανικούς η συνεχής επέκταση της έχει ενθουσιάσει και τους μελισσοκόμους. Τούτο επειδή ανθίζει τον Οκτώβριο, όταν ελάχιστα άλλα είδη φυτών - όπως τα ρείκια - είναι ανθισμένα στην ελληνική φύση. Λέτε μετά από μερικά χρόνια - έχοντας υπόψιν και την ευχάριστη μυρουδιά της - να έχουμε και "ινουλόμελο"; Όπως και να χει το πράγμα, προσέξτε την και για ένα ακόμη λόγο, τον κρισιμότερο. Φαίνεται ότι είμαστε μπροστά σ' ένα πραγματικά αξιοπερίεργο γενετικό φαινόμενο. Το οποίο δείχνει, όπως επιμένει ο Γάλλος βοτανικός G.P. Wacknant, γενετική εξέλιξη και μεταλλάξεις, που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας με ρυθμούς που δεν έχουν προηγούμενο!
Κάτι που ερμηνεύεται βλέποντας την εκπληκτική δυναμική της ίνουλας στο να εποικίζει όλων των τύπων τα περιβάλλοντα. Από τα "νέα" εδάφη που προέρχονται από εκσκαφές και κατεδαφίσεις μέχρι τα όξινα και τα βασικά, πλούσια και τα φτωχά σε ασβέστιο, τα υγρά και τα ξηρά. Ιδιότητες που δεν μπορεί κανείς να τις βρει να συγκεντρώνονται μέσα σε μερικές δεκαετίες σ' ένα και μοναδικό είδος φυτού.
http://to-emblima.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου