Δράκοι: Αγαθοί θεοί ή δαιμονικά τέρατα;

Στην Ευρώπη και στην Εγγύς ανατολή, ο δράκος που βγάζει φωτιές από το στόμα αποτελούσε την ενσάρκωση του κακού και αντιμετωπιζόταν ως εχθρός των Θεών και των ανθρώπων.
Κατά κανόνα παριστανόταν ως μεγάλο φτερωτό τέρας με μακριά ουρά. Αντίθετα, στην ανατολική Ασία ο δράκος τιμάται ως αγαθός θεός και σύμβολο τύχης. Για παράδειγμα, στην Κίνα ο αυτοκράτορας καθόταν σε έναν θρόνο διακοσμημένο με παραστάσεις δράκων.
                                                                          Οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι πιστεύουν ακόμα και σήμερα ότι οι δράκοι μετέφεραν από τον ουρανό στη Γη τους "άρχοντες των καιρών" για το καλό των ανθρώπων. Στη μυθολογία των δυτικών χωρών, είναι συχνές οι μάχες ανάμεσα σε Θεούς και δράκους. Ο Θεός Ώρος στην Αίγυπτο, ο Κρίσνα στην Ινδία, ο Απόλλωνας στην Ελλάδα και ο θορ στις χώρες του Βορρά, νικούν τους δράκους και εκδιώκουν έτσι το κακό από τη Γη. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ διώχνει από τον ουρανό τον εκπεσόντα άγγελο Εωσφόρο, που έχει μεταμορφωθεί σε δράκο, και ο Άγιος Γεώργιος σώζει μια πριγκίπισσα από έναν δράκο.
Ο δράκος Φαφνίρ                                                          Ο πιο γνωστός ήρωας που σκότωσε δράκο είναι ο Ζίγκφριντ. Σύμφωνα με τη γερμανική μυθολογία, ο Ζίγκφριντ ήταν βασιλιάς των Κάτω Χωρών, σύζυγος της όμορφης πριγκίπισσας του Βορμς, Κρίμχιλντ, και προστατευόμενος του βασιλιά των θεών, Βόταν. Ο ήρωας, έχοντας στη διάθεσή του το "τάρνκαπε", έναν μανδύα που τον έκανε αόρατο, και ένα μαγικό δακτυλίδι, σκότωσε τον δράκο Φαφνίρ.                                                                                                                                                                     Στους ευρωπαϊκούς θρύλους, οι δράκοι παρουσιάζονται ως δαιμονικά όντα που κατοικούν σε σκοτεινές σπηλιές, μέσα στις οποίες βρίσκονται κρυμμένοι πολύτιμοι θησαυροί. Τρομοκρατούν συχνά τους κατοίκους των γύρω περιοχών και κατευνάζονται με τη θυσία μιας παρθένας. Οι γενναίοι ήρωες, συνήθως ιππότες και πρίγκιπες που σκοτώνουν έναν δράκο, χρησιμοποιούν στη συνέχεια τα μέλη του για διάφορους σκοπούς. Για παράδειγμα. σύμφωνα με τον μύθο του Ζίγκιφριντ, το αίμα του δράκου κάνει τον άνθρωπο άτρωτο, ενώ εκείνος που τρώει την καρδία του δράκου αποκτά την ικανότητα να κατανοεί τη γλώσσα των πουλιών.
Ο δράκος ως σκιά
Η ψυχολογία ερμηνεύει με διάφορους τρόπους τις μάχες ανάμεσα σε ανθρώπους και δράκους, όπως αυτές παρουσιάζονται στη μυθολογία. Για τον χριστιανισμό, η πάλη ενάντια στους δράκους συμβολίζει την πάλη ενάντια στην ειδωλολατρία και στο κακό. Ο ψυχαναλυτής Καρλ Γκούσταφ Γιουνγκ (1875-1961) μίλησε για τη μάχη του «Εγω» (ήρωας) με τη σκιά, δηλαδή για μάχη με τις καταπιεσμένες πτυχές της προσωπικότητας. Οι πριγκίπισσες που απειλούνταν από τους δράκους αποτελούσαν για τον Γιουνγκ τις θηλυκές πτυχές του χαρακτήρα των ανδρών που αναζητούσαν διέξοδο.
Ο «γιος του κόκκινου δράκου»
Σύμφωνα με τον κινεζική μυθολογία, ο δράκος-βασιλιάς Γιου κατέβηκε στη Γη μέσα σε μια πύρινη άμαξα. Για τον λόγο αυτό, ο διάδοχός του, αυτοκράτορας Γιουάν, τον ονόμασε "γιο του κόκκινου δράκου". 0 Αυστριακός επιστήμονας Πέτερ Κράσα πιστεύει ότι οι σχετικοί μύθοι περιέχουν μια δόση αλήθειας. Ο ίδιος ισχυρίζεται μάλιστα, ότι ανακάλυψε σε αρχαίες κινεζικές παραδόσεις «εντυπωσιακές πληροφορίες σχετικά με την έλευση επισκεπτών από το Διάστημα. Οι επισκέπτες αυτοί προσγειώθηκαν με τους πύρινους δράκους τους και τα βροντερά πουλιά τους στην Κίνα αφήνοντας εκεί τα ίχνη τους».                                                                                                                              

 Ο Κράσα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για πολλούς αιώνες εξωγήινα νοήμονα όντα συμβούλευαν τους αρχαίους Κινέζους σε διάφορους τομείς, με αποτέλεσμα οι απόγονοί τους να κατέχουν μέχρι σήμερα εντυπωσιακές γνώσεις. Γνώριζαν για παράδειγμα, την τέχνη της μετάδοσης των σκέψεων, καθώς και διάφορες θεραπευτικές μεθόδους όπως ο βελονισμός. Επιπλέον, το μοτίβο του δράκου κυριαρχεί εδώ και αιώνες στον κινέζικη τέχνη.
http://to-emblima.blogspot.com