Οράματα και οραματιστές

Σε αντίθεση με την παραίσθηση, που είναι μια απάτη των αισθήσεων, το όραμα θεωρείται αληθινή παράσταση. Έχει πάντα αποκαλυπτικό χαρακτήρα και θεωρείται θεόσταλτο. Γι' αυτούς τους λόγους, ο ρόλος του είναι ιδιαίτερα σημαντικός στα πλαίσια της θρησκείας. Το όραμα μπορεί επίσης, να μην έχει τη μορφή εικόνας, αλλά ήχου, οπότε καλείται ακρόαμα.                                                                                                                                                                                                    Διάσημα οράματα                                                                               Τα οράματα διαδραμάτισαν κατά καιρούς σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας άγγελος που κρατούσε έναν σταυρό στο χέρι με την επιγραφή «εν τούτω νίκα» εμφανίστηκε στον Μέγα Κωνσταντίνο κι έτσι εκείνος, με σύμβολο τον σταυρό, εκστράτευσε το 312 εναντίον του Μαξεντίου και τον νίκησε στη μάχη της Μουλβίας γέφυρας της Ρώμης. Η νίκη αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διάδοση του χριστιανισμού. Η Ζαν ντ' Αρκ άκουγε φωνές που της έλεγαν ότι ο Θεός της ανέθεσε την αποστολή να απελευθερώσει τη Γαλλία. Αυτά τα αποκαλυπτικά ακροάματα επηρέασαν σημαντικά την έκβαση του Εκατονταετούς πολέμου, καθώς η Γαλλίδα ηρωίδα απελευθέρωσε το 1429 την πολιορκημένη από τους Άγγλους, Ορλεάνη, και οδήγησε τον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο Ζ', στη στέψη του στη Ρενς.                                                                                                                                                                                                          Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν ότι το όραμα, μολονότι αποτελεί προσωπικό βίωμα, έχει κοινωνικές προεκτάσεις, γιατί εκείνος που έχει μια τέτοια εμπειρία νιώθει ότι καλείται να εκτελέσει μια Αποστόλη. Ο οραματιστής αισθάνεται την ανάγκη να μοιραστεί με άλλους την εμπειρία του, και οι πράξεις του επηρεάζονται από το όραμά του.                                                                                                Ανεξήγητα οράματα                  
Πολλοί οραματιστές ήταν μυστικιστές. Συχνά δεν μπορούσαν να περιγράψουν το περιεχόμενο των οραμάτων τους. Ενίοτε μάλιστα δεν μπορούσαν να μιλήσουν καθόλου γι αυτά. Εμπειρίες τέτοιου είδους ξεπερνούν τις συνηθισμένες και το περιεχόμενο των οραμάτων δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε προσωπική ανάμνηση. Εξάλλου η συναισθηματική φόρτιση κάποιου που βιώνει μια τέτοια εμπειρία συγκρίνεται μόνο με την έκσταση. Κατά καιρούς διάφοροι άνθρωποι με καλλιτεχνικό ταλέντο ζωγράφισαν τα οράματά τους, όπως για παράδειγμα ο Χάινριχ Νίσλαιν (1879-1947), ο οποίος πίστευε ότι στα οράματά του εμφανίζονταν άγνωστοι πολιτισμοί άλλων πλανητών. Οι πίνακές του είναι γεμάτοι από παλάτια και ναούς «άγνωστων πολιτισμών».                                                                                       

                                                                  

                                                                                                    Θρησκευτικά και κοσμικά οράματα                                                      Σε ορισμένες εποχές τα οράματα έγιναν κατά κάποιον τρόπο μόδα, όπως για παράδειγμα τον 13ο και τον 17ο αι., ενώ υπήρχαν περίοδοι που παρατηρήθηκε επιδημία οραμάτων, κυρίως στα μοναστήρια. Οι καθολικοί αποδίδουν μεγάλη σημασία στα οράματα, τα οποία όμως δεν έχουν μόνο θρησκευτικές αναφορές, ούτε αποκλειστικά θρησκευτική ερμηνεία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα οράματα ατόμων που βρίσκονται σε κατάσταση ύπνωσης (στα πλαίσια του μεσμερισμού) και τα οποία μελετήθηκαν στις αρχές του 19αι. Διάσημη οραματίστρια ήταν για παράδειγμα, η Φρειδερίκη Χάουφε (1801-1829), η οποία έμεινε γνωστή ως η «οραματίστρια του Ποεβόρστ». Η περίπτωση της μελετήθηκε από τον γιατρό και ιερέα Γιούστινους Κέρνερ.                                                                                                                                                                                              Η οραματίστρια του Πρεβόρστ                                                        Προτού ακόμα υπνωτιστεί για πρώτη φορά από τον Κέρνερ. η Φρειδερίκη είχε ήδη βιώσει καταστάσεις έκστασης και αλλοιωμένης συνείδησης. Στα οράματά της εμφανιζόταν ένα «πνεύμα», το οποίο της έδινε ακριβείς πληροφορίες σχετικά με ένα έγγραφο καθώς και για το μέρος όπου αυτό βρισκόταν. Ο Κέρνερ πίστευε ότι το μέρος που του περιέγραφε η Φρειδερίκη ήταν το ειρηνοδικείο του Βάινσμπεργκ, θεωρούσε όμως ότι τα όσα του διηγήθηκε ήταν αποκυήματα της φαντασίας της. Για να το αποδείξει μάλιστα, παρακάλεσε έναν ειρηνοδίκη να ψάξει για το έγγραφο στο μέρος ακριβώς που της υποδείκνυε το πνεύμα. Το έγγραφο δεν βρέθηκε, αλλά η Φρειδερίκη ισχυρίστηκε ότι το «πνεύμα» της είπε πως έψαξαν πολύ βιαστικά και ότι το έγγραφο ήταν τυλιγμένο σε γκρίζο χαρτί. Ο ειρηνοδίκης ξανάρχισε την έρευνα, το έγγραφο βρέθηκε και ήταν ίδιο ακριβώς με αυτό που είχε περιγράψει το πνεύμα. Ο έκπληκτος δικαστής άφησε το έγγραφο πάνω στο τραπέζι και το απόγευμα της ίδιας ημέρας πήγε στον Κέρνερ και τον ενημέρωσε ότι το βρήκε. Του ζήτησε επίσης, να μην πει τίποτε στη Φρειδερίκη, για να τη δοκιμάσουν. Ένα απόγευμα η Φρειδερίκη Χάουφε σε κατάσταση έκστασης είπε «Το χαρτί πρέπει να βρέθηκε. Κάτι λείπει. Ο πρώτος σωρός των χαρτιών λείπει, ενώ τα υπόλοιπα δεν βρίσκονται στην ίδια θέση. Όμως απορώ, γιατί το χαρτί που ο άντρας κρατούσε συνήθως στο χέρι του, βρίσκεται πάνω στο τραπεζι».                                            

                                                                                                             Τέτοια περιστατικά αποδεικνύουν ότι σε καταστάσεις αλλοιωμένης συνείδησης εμφανίζονται οράματα που σχετίζονται με διάφορα αντικείμενα, καθώς και με συμβάντα τα οποία δεν μπορεί κάποιος να συλλάβει με τις αισθήσεις. Ο Κέρνερ περιέγραψε τα οράματα της Χάουφε με τα εξής λογια: «Όλα αυτά τα φαινόμενα εμφανίζονταν, όταν η Χάουφε βρισκόταν σε μια κατάσταση την οποία τόσο η ίδια όσο και οι άλλοι θα περιέγραφαν ως εγρήγορσης. Δεν κοιμόταν δηλαδή. Ωστόσο, ήταν μια εσωτερική κατάσταση από την οποία η ίδια δεν έβγαινε και μέσα στην οποία η απομόνωσή της αναιρείτο».
                                http://to-emblima.blogspot.gr/