Στις ρίζες της ελληνικής μυθολογίας, με τον Πέρση να εκπολιτίζει τη χώρα της Περσίας, να της χαρίζει το όνομα του και να γίνεται ιδρυτής των Αχαιμενιδών, βρίσκεται η αρχή της ιδιότυπης σχέσης των Ελλήνων με τους Πέρσες που σφράγισε μια πολύ μεγάλη και πολύ σημαντική χρονική περίοδο της αρχαιότητας. Στον πόλεμο αλλά και στην ειρήνη, μέσα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις και νίκες της μιας ή της άλλης πλευράς, που έκριναν την τύχη της Ελλάδας αλλά και του πολιτισμού ολόκληρης της Ευρώπης, οι Πέρσες ήταν συνεχώς παρόντες στα πράγματα της πατρίδας μας, εκμεταλλευόμενοι τις διχόνοιες ανάμεσα στις αιώνια αντίπαλες πόλεις της Αθήνας και της Σπάρτης.
Ο αχνός ήλιος, που χτυπούσε πάνω στην ανατολική πλευρά της οροσειράς Ζάγκρος έδινε σε εκείνο το πρωινό στο Σιράζ μία αίσθηση μυστηριώδη. Παρά το έντονο ισλαμικό στοιχείο, εγώ βρισκόμουν στο “άλλο” Σιράζ, το κέντρο της θρυλικής επαρχίας Φαρς, εδώ που πρωτοεγκαταστάθηκαν οι Φάρσις ή Πέρσες, στον τόπο που υπήρξε το επίκεντρο της θρυλικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Στον δρόμο προς την Περσέπολη, 57 χλμ. από το Σιράζ, ο συνοδός μου οδηγούσε αργά και έτσι χάθηκα στις σκέψεις μου. Σε λίγο θα ήμουν εκεί, στη θρυλική Περσέπολη ή Πάρσα που ο Δαρείος ο Α' ο Μέγας άρχισε να χτίζει το 512 και ολοκληρώθηκε 150 περίπου χρόνια μετά. Ο νους μου με παρέσυρε μακριά, αιώνες πίσω, όταν οι αρχαίοι πρόγονοί μας επέτρεπαν στους Πέρσες βασιλείς να καθορίζουν τις παραμέτρους των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα.
Στο ψηλότερο σημείο της Ακρόπολης της Περσέπολης μπορεί κανείς να ανέβει από μια επιβλητική διπλή σκάλα, στολισμένη με εξαίρετα μεγάλα ανάγλυφα και επιγραφές χαρακτηριστικές της μεγάλης δύναμης του περσικού κράτους και της άμετρης αλαζονείας των Μεγάλων Βασιλέων. Οι λαξευτοί τάφοι των ίδιων αυτών βασιλέων βρίσκονται στον απότομο βράχο του Ναγκς-ε Ρόσταμ, 6 χλμ. μακριά από την Περσέπολη.
Ο αχνός ήλιος, που χτυπούσε πάνω στην ανατολική πλευρά της οροσειράς Ζάγκρος έδινε σε εκείνο το πρωινό στο Σιράζ μία αίσθηση μυστηριώδη. Παρά το έντονο ισλαμικό στοιχείο, εγώ βρισκόμουν στο “άλλο” Σιράζ, το κέντρο της θρυλικής επαρχίας Φαρς, εδώ που πρωτοεγκαταστάθηκαν οι Φάρσις ή Πέρσες, στον τόπο που υπήρξε το επίκεντρο της θρυλικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Στον δρόμο προς την Περσέπολη, 57 χλμ. από το Σιράζ, ο συνοδός μου οδηγούσε αργά και έτσι χάθηκα στις σκέψεις μου. Σε λίγο θα ήμουν εκεί, στη θρυλική Περσέπολη ή Πάρσα που ο Δαρείος ο Α' ο Μέγας άρχισε να χτίζει το 512 και ολοκληρώθηκε 150 περίπου χρόνια μετά. Ο νους μου με παρέσυρε μακριά, αιώνες πίσω, όταν οι αρχαίοι πρόγονοί μας επέτρεπαν στους Πέρσες βασιλείς να καθορίζουν τις παραμέτρους των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα.
Μετά την υποκίνηση της επανάστασης των Ιώνων από τους Αθηναίους το 500 π.Χ., ο Πέρσης βασιλιάς, Δαρείος ο Α', μαινόμενος, έστειλε το 493 το πρώτο περσικό εκστρατευτικό σώμα κατά της Ελλάδας. Η εκστρατεία αυτή απέτυχε και τρία χρόνια μετά ο Δαρείος στέλνει τον Δάτι και τον Αρταφέρνη. Γράφεται τότε μία χρυσή σελίδα της ελληνικής ιστορίας, όταν ο Μιλτιάδης, επικεφαλής 10.000 Αθηναίων και 1.000 Πλαταιέων κατατροπώνει στον Μαραθώνα τις δεκαπλάσιες ορδές των Περσών. Η επόμενη εκστρατεία κατά της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε από τον Ξέρξη που ηγείτο πολυάριθμου στρατού και στόλου. Σε τέτοιες στιγμές απόλυτου εθνικού κινδύνου κατάφερναν οι ελληνικές πόλεις, ιδιαίτερα η Αθήνα και η Σπαρτή, να ξεπερνούν τις διχόνοιες. 
Έτσι, το 480 ο Λεωνίδας, επικεφαλής 7.000 Ελλήνων βρέθηκε στις Θερμοπύλες, για να ανακόψει την προέλαση του Ξέρξη προς την Αθήνα. "Είναι τόσο πολλοί, που τα βέλη τους θα σκεπάσουν τον ήλιο!” είπε ο αγγελιαφόρος του. "Καλύτερα" απάντησε. "Θα πολεμήσουμε στη σκιά!" Ο Λεωνίδας, αν και μπορούσε να φύγει, έμεινε εκεί και έπεσε, κάνοντας στον εχθρό μοναδική επίδειξή τής ελληνικής ανδρείας. Ο Ξέρξης θα κάψει την Αθήνα, αλλά θα παρακολουθήσει την καταστροφή του στόλου του στη Σαλαμίνα. Ένα χρόνο μετά, ο Παυσανίας ανέλαβε στρατηγός όλων των Ελλήνων και πρωτοστάτησε στην τελευταία περιφανή νίκη τους ενάντια στους Πέρσες σε ελληνικό έδαφος στις Πλαταιές το 479. 
Τα Περσικά, όπως αποκαλούνται οι ελληνοπερσικές συγκρούσεις, έληξαν με τη μεταφορά του πολέμου στη Μικρά Ασία. Οι Πέρσες, όμως, εξακολούθησαν να είναι παρόντες στα πράγματα τής Ελλάδας, εκμεταλλευόμενοι με τον καλύτερο τρόπο τα έκτροπα του Πελοποννησιακού πολέμου. Φρόντιζαν πάντα να ρέει άφθονο χρήμα στα στρατόπεδα των Αθηναίων και των Σπαρτιατών και ακολουθώντας την αλάθητη τακτική του "διαίρει και βασίλευε", είχαν καταφέρει να επιβληθούν, όχι μόνο ως διαιτητές στην αιώνια διαμάχη των δύο μεγάλων, αλλά και ως εγγυητές τής ειρήνης και της σταθερότητας στην ίδια την ελληνική επικράτεια. Τα περσικά πλοία είχαν τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο, ενώ από την άλλη ο δαρεικός, το επίσημο νόμισμα των Περσών, είχε εισχωρήσει στα ελληνικά πράγματα καταφέρνοντας να γίνει η βασική ανταλλακτική αξία ακόμη και στην αθηναϊκή αγορά. 
Ο 4ος αιώνας βρίσκει την Ελλάδα σε πλήρη αποδιοργάνωση. Η εκστρατεία των Ελλήνων για την απελευθέρωση των μικρασιατικών πόλεων γίνεται από τον Αλέξανδρο τον Β', το έπος του οποίου κράτησε 11 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα έγινε κύριος μιας αυτοκρατορίας που ξεπερνούσε τα όρια των μεγάλων στιγμών του περσικού κράτους. 
Φτάνοντας στην Περσέπολη, τη θρυλική πρωτεύουσα του Δαρείου, θα την παραδώσει στις φλόγες όχι για να δώσει τέλος στην αιωνόβια σχέση Ελλήνων και Περσών, αλλά ίσως για να την μεταλλάξει. Θα ενστερνιστεί τις συνήθειες και την κουλτούρα των Περσών, θα σεβαστεί το διοικητικό τους σύστημα και θα τιμήσει τους θεούς και τα έθιμα τους, θέλοντας να δείξει ότι Έλληνες και Πέρσες μπορούν να αφήσουν πίσω τους ένα αιματηρό παρελθόν και να ανοίξουν την πόρτα σε ένα μέλλον βασισμένο στην αμοιβαία εκτίμηση και συνεργασία των δύο λαών.
Έτσι, το 480 ο Λεωνίδας, επικεφαλής 7.000 Ελλήνων βρέθηκε στις Θερμοπύλες, για να ανακόψει την προέλαση του Ξέρξη προς την Αθήνα. "Είναι τόσο πολλοί, που τα βέλη τους θα σκεπάσουν τον ήλιο!” είπε ο αγγελιαφόρος του. "Καλύτερα" απάντησε. "Θα πολεμήσουμε στη σκιά!" Ο Λεωνίδας, αν και μπορούσε να φύγει, έμεινε εκεί και έπεσε, κάνοντας στον εχθρό μοναδική επίδειξή τής ελληνικής ανδρείας. Ο Ξέρξης θα κάψει την Αθήνα, αλλά θα παρακολουθήσει την καταστροφή του στόλου του στη Σαλαμίνα. Ένα χρόνο μετά, ο Παυσανίας ανέλαβε στρατηγός όλων των Ελλήνων και πρωτοστάτησε στην τελευταία περιφανή νίκη τους ενάντια στους Πέρσες σε ελληνικό έδαφος στις Πλαταιές το 479. Τα Περσικά, όπως αποκαλούνται οι ελληνοπερσικές συγκρούσεις, έληξαν με τη μεταφορά του πολέμου στη Μικρά Ασία. Οι Πέρσες, όμως, εξακολούθησαν να είναι παρόντες στα πράγματα τής Ελλάδας, εκμεταλλευόμενοι με τον καλύτερο τρόπο τα έκτροπα του Πελοποννησιακού πολέμου. Φρόντιζαν πάντα να ρέει άφθονο χρήμα στα στρατόπεδα των Αθηναίων και των Σπαρτιατών και ακολουθώντας την αλάθητη τακτική του "διαίρει και βασίλευε", είχαν καταφέρει να επιβληθούν, όχι μόνο ως διαιτητές στην αιώνια διαμάχη των δύο μεγάλων, αλλά και ως εγγυητές τής ειρήνης και της σταθερότητας στην ίδια την ελληνική επικράτεια. Τα περσικά πλοία είχαν τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο, ενώ από την άλλη ο δαρεικός, το επίσημο νόμισμα των Περσών, είχε εισχωρήσει στα ελληνικά πράγματα καταφέρνοντας να γίνει η βασική ανταλλακτική αξία ακόμη και στην αθηναϊκή αγορά. Ο 4ος αιώνας βρίσκει την Ελλάδα σε πλήρη αποδιοργάνωση. Η εκστρατεία των Ελλήνων για την απελευθέρωση των μικρασιατικών πόλεων γίνεται από τον Αλέξανδρο τον Β', το έπος του οποίου κράτησε 11 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα έγινε κύριος μιας αυτοκρατορίας που ξεπερνούσε τα όρια των μεγάλων στιγμών του περσικού κράτους. Φτάνοντας στην Περσέπολη, τη θρυλική πρωτεύουσα του Δαρείου, θα την παραδώσει στις φλόγες όχι για να δώσει τέλος στην αιωνόβια σχέση Ελλήνων και Περσών, αλλά ίσως για να την μεταλλάξει. Θα ενστερνιστεί τις συνήθειες και την κουλτούρα των Περσών, θα σεβαστεί το διοικητικό τους σύστημα και θα τιμήσει τους θεούς και τα έθιμα τους, θέλοντας να δείξει ότι Έλληνες και Πέρσες μπορούν να αφήσουν πίσω τους ένα αιματηρό παρελθόν και να ανοίξουν την πόρτα σε ένα μέλλον βασισμένο στην αμοιβαία εκτίμηση και συνεργασία των δύο λαών.
Ο Αλέξανδρος, ο μέγας στρατηλάτης, μέσα από ανεπανάληπτες νίκες κατά των Περσών, θα φτάσει μέχρι τη θρυλική Περσέπολη, που ακόμη και σήμερα, παρά την καταστροφή, τα ερείπια της παραμένουν εντυπωσιακά. 
http://to-emblima.blogspot.gr/ πηγή 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου